Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιρετέος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: διαιρετέος διαιρετέᾱ διαιρετέον

Structure: διαιρετε (Stem) + ος (Ending)

Etym.: diaire/w의 분사형,

Sense

  1. to be divided
  2. one must divide

Examples

  • "ὥσθ’ ἡμῖν δίχα διαιρετέον αὐτοὺσ ἐπὶ τὰσ οἰκίασ· (Plutarch, De genio Socratis, section 4 5:3)
  • "καὶ ἀπὸ ταύτησ συλλογιζομένοισ ἀπέχει ὁ ἥλιοσ τῆσ σελήνησ πλέον ἢτετρακισχιλίασ τριάκοντα μυριάδασ οὕτωσ ἀπῴκισται τοῦ ἡλίου διὰ βάροσ καὶ τοσοῦτο τῇ γῇ προσκεχώρηκεν, ὥστε, εἰ τοῖσ τόποισ τὰσ οὐσίασ διαιρετέον, ἡ γῆσ μοῖρα καὶ ὡρ́α προσκαλεῖται σελήνην καὶ τοῖσ περὶ γῆν πράγμασι καὶ σώμασιν ἐπίδικὸσ ἐστι κατ’ ἀγχιστείαν καὶ γειτνίασιν. (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 10 1:5)
  • ὥστε ταῦτα διαιρετέον, καὶ πρῶτον κατ’ ἐπιθυμίαν. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 109:2)
  • ἀκριβέστερον δὲ περὶ τοῦ γένουσ τῶν ἡδονῶν ἔσται διαιρετέον ἐν τοῖσ λεγομένοισ ὕστερον περὶ ἐγκρατείασ καὶ ἀκρασίασ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 77:2)
  • ὥστε φανερὸν πῶσ διαιρετέον περὶ τούτων. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 203:1)

Synonyms

  1. to be divided

  2. one must divide

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION