Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 4

(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 4)

μυθολογοῦσι δέ τινεσ καὶ ἕτερον Διόνυσον γεγονέναι πολὺ τοῖσ χρόνοισ προτεροῦντα τούτου. φασὶ γὰρ ἐκ Διὸσ καὶ Φερσεφόνησ Διόνυσον γενέσθαι τὸν ὑπό τινων Σαβάζιον ὀνομαζόμενον, οὗ τήν τε γένεσιν καὶ τὰσ θυσίασ καὶ τιμὰσ νυκτερινὰσ καὶ κρυφίουσ παρεισάγουσι διὰ τὴν αἰσχύνην τὴν ἐκ τῆσ συνουσίασ ἐπακολουθοῦσαν. λέγουσι δ’ αὐτὸν ἀγχινοίᾳ διενεγκεῖν, καὶ πρῶτον ἐπιχειρῆσαι βοῦσ ζευγνύειν καὶ διὰ τούτων τὸν σπόρον τῶν καρπῶν ἐπιτελεῖν·

ἀφ’ οὗ δὴ καὶ κερατίαν αὐτὸν παρεισάγουσι. καὶ τὸν μὲν ἐκ Σεμέλησ γενόμενον ἐν τοῖσ νεωτέροισ χρόνοισ φασὶ τῷ σώματι γενέσθαι τρυφερὸν καὶ παντελῶσ ἁπαλόν, εὐπρεπείᾳ δὲ πολὺ τῶν ἄλλων διενεγκεῖν καὶ πρὸσ τὰσ ἀφροδισιακὰσ ἡδονὰσ εὐκατάφορον γεγονέναι, κατὰ δὲ τὰσ στρατείασ γυναικῶν πλῆθοσ περιάγεσθαι καθωπλισμένων λόγχαισ τεθυρσωμέναισ. φασὶ δὲ καὶ τὰσ Μούσασ αὐτῷ συναποδημεῖν, παρθένουσ οὔσασ καὶ πεπαιδευμένασ διαφερόντωσ·

ταύτασ δὲ διά τε τῆσ μελῳδίασ καὶ τῶν ὀρχήσεων, ἔτι δὲ τῶν ἄλλων τῶν ἐν παιδείᾳ καλῶν ψυχαγωγεῖν τὸν θεόν. φασὶ δὲ καὶ παιδαγωγὸν καὶ τροφέα συνέπεσθαι κατὰ τὰσ στρατείασ αὐτῷ Σειληνόν, εἰσηγητὴν καὶ διδάσκαλον γινόμενον τῶν καλλίστων ἐπιτηδευμάτων, καὶ μεγάλα συμβάλλεσθαι τῷ Διονύσῳ πρὸσ ἀρετήν τε καὶ δόξαν. καὶ κατὰ μὲν τὰσ ἐν τοῖσ πολέμοισ μάχασ ὅπλοισ αὐτὸν πολεμικοῖσ κεκοσμῆσθαι καὶ δοραῖσ παρδάλεων, κατὰ δὲ τὰσ ἐν εἰρήνῃ πανηγύρεισ καὶ ἑορτὰσ ἐσθῆσιν ἀνθειναῖσ καὶ κατὰ τὴν μαλακότητα τρυφεραῖσ χρῆσθαι.

πρὸσ δὲ τὰσ ἐκ τοῦ πλεονάζοντοσ οἴνου κεφαλαλγίασ τοῖσ πίνουσι γινομένασ διαδεδέσθαι λέγουσιν αὐτὸν μίτρᾳ τὴν κεφαλήν, ἀφ’ ἧσ αἰτίασ καὶ μιτρηφόρον ὀναμάζεσθαι· ἀπὸ δὲ ταύτησ τῆσ μίτρασ ὕστερον παρὰ τοῖσ βασιλεῦσι καταδειχθῆναι τὸ διάδημά φασι. διμήτορα δ’ αὐτὸν προσαγορευθῆναι λέγουσι διὰ τὸ πατρὸσ μὲν ἑνὸσ ὑπάρξαι τοὺσ δύο Διονύσουσ, μητέρων δὲ δυοῖν.

κεκληρονομηκέναι δὲ τὸν νεώτερον καὶ τὰσ τοῦ προγενεστέρου πράξεισ· διόπερ τοὺσ μεταγενεστέρουσ ἀνθρώπουσ, ἀγνοοῦντασ μὲν τἀληθέσ, πλανηθέντασ δὲ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν, ἕνα γεγονέναι νομίσαι Διόνυσον. τὸν δὲ νάρθηκα προσάπτουσιν αὐτῷ διά τινασ τοιαύτασ αἰτίασ.

κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆσ εὑρ́εσιν τοῦ οἴνου μήπω τῆσ τοῦ ὕδατοσ κράσεωσ εὑρημένησ ἄκρατον πίνειν τὸν οἶνον· κατὰ δὲ τὰσ τῶν φίλων συναναστροφὰσ καὶ εὐωχίασ τοὺσ συνεορτάζοντασ δαψιλῆ τὸν ἄκρατον ἐμφορησαμένουσ μανιώδεισ γίνεσθαι, καὶ ταῖσ βακτηρίαισ ξυλίναισ χρωμένουσ ταύταισ ἀλλήλουσ τύπτειν. διὸ καὶ τινῶν μὲν τραυματιζομένων, τινῶν δὲ καὶ τελευτώντων ἐκ τῶν καιρίων τραυμάτων, προσκόψαντα τὸν Διόνυσον ταῖσ τοιαύταισ περιστάσεσι τὸ μὲν ἀποστῆσαι τοῦ πίνειν δαψιλῆ τὸν ἄκρατον ἀποδοκιμάσαι διὰ τὴν ἡδονὴν τοῦ ποτοῦ, καταδεῖξαι δὲ νάρθηξι χρῆσθαι καὶ μὴ ξυλίναισ βακτηρίαισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION