Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 6

(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 6)

περὶ δὲ Πριάπου καὶ τῶν μυθολογουμένων περὶ αὐτοῦ νῦν διέξιμεν, οἰκεῖον ὁρῶντεσ τὸν περὶ τούτου λόγον ταῖσ Διονυσιακαῖσ ἱστορίαισ. μυθολογοῦσιν οὖν οἱ παλαιοὶ τὸν Πρίαπον υἱὸν μὲν εἶναι Διονύσου καὶ Ἀφροδίτησ, πιθανῶσ τὴν γένεσιν ταύτην ἐξηγούμενοι· τοὺσ γὰρ οἰνωθέντασ φυσικῶσ ἐντετάσθαι πρὸσ τὰσ ἀφροδισιακὰσ ἡδονάσ. τινὲσ δέ φασι τὸ αἰδοῖον τῶν ἀνθρώπων τοὺσ παλαιοὺσ μυθωδῶσ ὀνομάζειν βουλομένουσ Πρίαπον προσαγορεῦσαι.

ἔνιοι δὲ λέγουσι τὸ γεννητικὸν μόριον, αἴτιον ὑπάρχον τῆσ γενέσεωσ τῶν ἀνθρώπων καὶ διαμονῆσ εἰσ ἅπαντα τὸν αἰῶνα, τυχεῖν τῆσ ἀθανάτου τιμῆσ. οἱ δ’ Αἰγύπτιοι περὶ τοῦ Πριάπου μυθολογοῦντέσ φασι τὸ παλαιὸν τοὺσ Τιτᾶνασ ἐπιβουλεύσαντασ Ὀσίριδι τοῦτον μὲν ἀνελεῖν, τὸ δὲ σῶμα αὐτοῦ διελόντασ εἰσ ἴσασ μερίδασ ἑαυτοῖσ καὶ λαβόντασ ἀπενεγκεῖν ἐκ τῆσ οἰκείασ λαθραίωσ, μόνον δὲ τὸ αἰδοῖον εἰσ τὸν ποταμὸν ῥῖψαι διὰ τὸ μηδένα βούλεσθαι τοῦτο ἀνελέσθαι.

τὴν δὲ Ἶσιν τὸν φόνον τοῦ ἀνδρὸσ ἀναζητοῦσαν, καὶ τοὺσ μὲν Τιτᾶνασ ἀνελοῦσαν, τὰ δὲ τοῦ σώματοσ μέρη περιπλάσασαν εἰσ ἀνθρώπου τύπον, ταῦτα μὲν δοῦναι θάψαι τοῖσ ἱερεῦσι καὶ τιμᾶν προστάξαι ὡσ θεὸν τὸν Ὄσιριν, τὸ δὲ αἰδοῖον μόνον οὐ δυναμένην ἀνευρεῖν καταδεῖξαι τιμᾶν ὡσ θεὸν καὶ ἀναθεῖναι κατὰ τὸ ἱερὸν ἐντεταμένον. περὶ μὲν οὖν τῆσ γενέσεωσ τοῦ Πριάπου καὶ τῆσ τιμῆσ τοιαῦτα μυθολογεῖται παρὰ τοῖσ παλαιοῖσ τῶν Αἰγυπτίων. τοῦτον δὲ τὸν θεὸν τινὲσ μὲν Ἰθύφαλλον ὀνομάζουσι, τινὲσ δὲ Τύχωνα.

τὰσ δὲ τιμὰσ οὐ μόνον κατὰ πόλιν ἀπονέμουσιν αὐτῷ , ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰσ ἀγροικίασ ὀπωροφύλακα τῶν ἀμπελώνων ἀποδεικνύντεσ καὶ τῶν κήπων, ἔτι δὲ πρὸσ τοὺσ βασκαίνοντάσ τι τῶν καλῶν τοῦτον κολαστὴν παρεισάγοντεσ. ἔν τε ταῖσ τελεταῖσ οὐ μόνον ταῖσ Διονυσιακαῖσ, ἀλλὰ καὶ ταῖσ ἄλλαισ σχεδὸν ἁπάσαισ οὗτοσ ὁ θεὸσ τυγχάνει τινὸσ τιμῆσ, μετὰ γέλωτοσ καὶ παιδιᾶσ παρεισαγόμενοσ ἐν ταῖσ θυσίαισ. παραπλησίωσ δὲ τῷ Πριάπῳ τινὲσ μυθολογοῦσι γεγενῆσθαι τὸν ὀνομαζόμενον Ἑρμαφρόδιτον, ὃν ἐξ Ἑρμοῦ καὶ Ἀφροδίτησ γεννηθέντα τυχεῖν τῆσ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν γονέων συντεθείσησ προσηγορίασ.

τοῦτον δ’ οἱ μέν φασιν εἶναι θεὸν καὶ κατά τινασ χρόνουσ φαίνεσθαι παρ’ ἀνθρώποισ, καὶ γεννᾶσθαι τὴν τοῦ σώματοσ φύσιν ἔχοντα μεμιγμένην ἐξ ἀνδρὸσ καὶ γυναικόσ· καὶ τὴν μὲν εὐπρέπειαν καὶ μαλακότητα τοῦ σώματοσ ἔχειν γυναικὶ παρεμφερῆ, τὸ δ’ ἀρρενωπὸν καὶ δραστικὸν ἀνδρὸσ ἔχειν · ἔνιοι δὲ τὰ τοιαῦτα γένη ταῖσ φύσεσιν ἀποφαίνονται τέρατα ὑπάρχειν, καὶ γεννώμενα σπανίωσ προσημαντικὰ γίνεσθαι ποτὲ μὲν κακῶν ποτὲ δ’ ἀγαθῶν. καὶ περὶ μὲν τῶν τοιούτων ἅλισ ἡμῖν ἐχέτω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION