Ancient Greek-English Dictionary Language

διαλύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαλύω διαλύσω διαλέλυμαι

Structure: δι (Prefix) + ἀλύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to loose one from another, to part asunder, undo, to dissolve, to break up, to disband, to break up, to die
  2. to dissolve, to break up
  3. to put an end to, break off
  4. to put an end
  5. to reconcile, to be parted, to be reconciled
  6. to put an end to, do away with
  7. to solve
  8. to pay the full value, discharge, to pay, off
  9. to slacken one's hold, undo

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαλύω διαλύεις διαλύει
Dual διαλύετον διαλύετον
Plural διαλύομεν διαλύετε διαλύουσιν*
SubjunctiveSingular διαλύω διαλύῃς διαλύῃ
Dual διαλύητον διαλύητον
Plural διαλύωμεν διαλύητε διαλύωσιν*
OptativeSingular διαλύοιμι διαλύοις διαλύοι
Dual διαλύοιτον διαλυοίτην
Plural διαλύοιμεν διαλύοιτε διαλύοιεν
ImperativeSingular διάλυε διαλυέτω
Dual διαλύετον διαλυέτων
Plural διαλύετε διαλυόντων, διαλυέτωσαν
Infinitive διαλύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαλυων διαλυοντος διαλυουσα διαλυουσης διαλυον διαλυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαλύομαι διαλύει, διαλύῃ διαλύεται
Dual διαλύεσθον διαλύεσθον
Plural διαλυόμεθα διαλύεσθε διαλύονται
SubjunctiveSingular διαλύωμαι διαλύῃ διαλύηται
Dual διαλύησθον διαλύησθον
Plural διαλυώμεθα διαλύησθε διαλύωνται
OptativeSingular διαλυοίμην διαλύοιο διαλύοιτο
Dual διαλύοισθον διαλυοίσθην
Plural διαλυοίμεθα διαλύοισθε διαλύοιντο
ImperativeSingular διαλύου διαλυέσθω
Dual διαλύεσθον διαλυέσθων
Plural διαλύεσθε διαλυέσθων, διαλυέσθωσαν
Infinitive διαλύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαλυομενος διαλυομενου διαλυομενη διαλυομενης διαλυομενον διαλυομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ τὸ πᾶν οὕτωσ ἀκριβῶσ φράσσεται, ὥστε καὶ ἀκοντιστὰσ ἄνωθεν καθάπερ ἐπὶ στέγησ διαθέοντασ δέχεσθαι, καὶ λίθου ἁμαξιαίουσ μὴ διαλύειν τὴν σύγκλεισιν, ἀλλὰ κατακυλιομένουσ τῇ ῥύμῃ ὑπερπίπτειν ἐσ τὸ δάπεδον. (Arrian, chapter 11 8:1)
  • ἐτρώθη δὲ καὶ Ἱστιαῖοσ ὁ γραμματικὸσ διαλύειν αὐτοὺσ ἐπιχειρῶν, λάξ, οἶμαι, εἰσ τοὺσ ὀδόντασ ὑπὸ τοῦ Κλεοδήμου Δίφιλον εἶναι οἰηθέντοσ. (Lucian, Symposium, (no name) 45:1)
  • ἐγὼ δὲ παρὰ τὸν τοῖχον ὀρθὸσ ἐφεστὼσ ἑώρων ἕκαστα οὐκ ἀναμιγνὺσ ἑαυτὸν ὑπὸ τοῦ Ἱστιαίου διδαχθείσ, ὡσ ἔστιν ἐπισφαλὲσ διαλύειν τὰ τοιαῦτα. (Lucian, Symposium, (no name) 45:7)
  • ὅσα δ’ ο]ὐκ ἤκουσα παρὰ τοῦ πωλοῦντοσ [ταῦ]τ[α οὐ δίκαιόσ] εἰμι διαλύειν. (Hyperides, Speeches, 20:3)
  • ὃσ εἰδὼσ ὅτι πολλαὶ ὠναὶ [γίγνον]ται ἐν τῇ πόλει ἔθηκε νόμον δίκαι[ον, ὡσ] παρὰ πάντων ὁμολογεῖται, τὰσ ζη[μίασ ἃσ ἂν] ἐργάσωνται οἱ οἰκέται καὶ τὰ ἀ[δικήμ]ατα διαλύειν τὸν δεσπότην παρ’ ᾧ [ἂν ἐργάσ]ωνται οἱ οἰκέται. (Hyperides, Speeches, 22:1)
  • ὁ δὲ τοιοῦτο[σ αὐτοῦ] λόγοσ, ὦ ἄνδρεσ δ[ικασ]ταί, οὐ[κ ἀπολόγημ]ά ἐστιν, ἀλλ’ ὁμολόγημα ὡσ οὐ δεῖ [με τὰ χρέα διαλ]ύειν. (Hyperides, Speeches, 20:1)

Synonyms

  1. to dissolve

  2. to put an end to

  3. to put an end

  4. to reconcile

  5. to put an end to

  6. to solve

  7. to pay the full value

  8. to slacken one's hold

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION