Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

προσκρούω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προσκρούω προσκρούσω

Structure: προς (Prefix) + κρού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to strike against, to stumble, fail
  2. to have a collision with, give offence
  3. to take offence at, be angry with, to take offence

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκρούω προσκρούεις προσκρούει
Dual προσκρούετον προσκρούετον
Plural προσκρούομεν προσκρούετε προσκρούουσιν*
SubjunctiveSingular προσκρούω προσκρούῃς προσκρούῃ
Dual προσκρούητον προσκρούητον
Plural προσκρούωμεν προσκρούητε προσκρούωσιν*
OptativeSingular προσκρούοιμι προσκρούοις προσκρούοι
Dual προσκρούοιτον προσκρουοίτην
Plural προσκρούοιμεν προσκρούοιτε προσκρούοιεν
ImperativeSingular προσκρούε προσκρουέτω
Dual προσκρούετον προσκρουέτων
Plural προσκρούετε προσκρουόντων, προσκρουέτωσαν
Infinitive προσκρούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκρουων προσκρουοντος προσκρουουσα προσκρουουσης προσκρουον προσκρουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκρούομαι προσκρούει, προσκρούῃ προσκρούεται
Dual προσκρούεσθον προσκρούεσθον
Plural προσκρουόμεθα προσκρούεσθε προσκρούονται
SubjunctiveSingular προσκρούωμαι προσκρούῃ προσκρούηται
Dual προσκρούησθον προσκρούησθον
Plural προσκρουώμεθα προσκρούησθε προσκρούωνται
OptativeSingular προσκρουοίμην προσκρούοιο προσκρούοιτο
Dual προσκρούοισθον προσκρουοίσθην
Plural προσκρουοίμεθα προσκρούοισθε προσκρούοιντο
ImperativeSingular προσκρούου προσκρουέσθω
Dual προσκρούεσθον προσκρουέσθων
Plural προσκρούεσθε προσκρουέσθων, προσκρουέσθωσαν
Infinitive προσκρούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκρουομενος προσκρουομενου προσκρουομενη προσκρουομενης προσκρουομενον προσκρουομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκρούσω προσκρούσεις προσκρούσει
Dual προσκρούσετον προσκρούσετον
Plural προσκρούσομεν προσκρούσετε προσκρούσουσιν*
OptativeSingular προσκρούσοιμι προσκρούσοις προσκρούσοι
Dual προσκρούσοιτον προσκρουσοίτην
Plural προσκρούσοιμεν προσκρούσοιτε προσκρούσοιεν
Infinitive προσκρούσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκρουσων προσκρουσοντος προσκρουσουσα προσκρουσουσης προσκρουσον προσκρουσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκρούσομαι προσκρούσει, προσκρούσῃ προσκρούσεται
Dual προσκρούσεσθον προσκρούσεσθον
Plural προσκρουσόμεθα προσκρούσεσθε προσκρούσονται
OptativeSingular προσκρουσοίμην προσκρούσοιο προσκρούσοιτο
Dual προσκρούσοισθον προσκρουσοίσθην
Plural προσκρουσοίμεθα προσκρούσοισθε προσκρούσοιντο
Infinitive προσκρούσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκρουσομενος προσκρουσομενου προσκρουσομενη προσκρουσομενης προσκρουσομενον προσκρουσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσέκρουον προσέκρουες προσέκρουεν*
Dual προσεκρούετον προσεκρουέτην
Plural προσεκρούομεν προσεκρούετε προσέκρουον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσεκρουόμην προσεκρούου προσεκρούετο
Dual προσεκρούεσθον προσεκρουέσθην
Plural προσεκρουόμεθα προσεκρούεσθε προσεκρούοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καίτοι ἐν ἀρχῇ προσέκρουε τοῖσ πολλοῖσ αὐτῶν καὶ μῖσοσ οὐ μεῖον τοῦ πρὸ αὑτοῦ παρὰ τοῖσ πλήθεσιν ἐκτήσατο ἐπί τε τῇ παρρησίᾳ καὶ ἐλευθερίᾳ, καί τινεσ ἐπ’ αὐτὸν συνέστησαν Ἄνυτοι καὶ Μέλητοι τὰ αὐτὰ κατηγοροῦντεσ ἅπερ κἀκείνου οἱ τότε, ὅτι οὔτε θύων ὤφθη πώποτε οὔτε ἐμυήθη μόνοσ ἁπάντων ταῖσ Ἐλευσινίαισ· (Lucian, (no name) 11:2)
  • τελευταῖον δὲ καὶ προσέκρουε τὰ πολλὰ ἐπιτιμῶν, καὶ φορτικὸσ ἐδόκει ὑπομιμνήσκων ἀεὶ τῶν προγόνων καὶ φυλάττειν παραγγέλλων ἃ μετὰ πολλῶν καμάτων ὁ πατὴρ αὐτῷ κτησάμενοσ κατέλιπεν, ὥστε διὰ ταῦτα οὐδὲ ἐπὶ τοὺσ κώμουσ ἀπῆγεν ἔτι αὐτόν, ἀλλὰ μόνοσ μετ’ ἐκείνων ἐκώμαζε, λανθάνειν πειρώμενοσ τὸν Ἀγαθοκλέα. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 12:7)
  • ἀεὶ μὲν δεῖ καὶ πανταχοῦ φεύγειν τὸ προσκρούειν τῷ ἀνδρὶ τὴν γυναῖκα καὶ τῇ γυναικὶ τὸν ἄνδρα, μάλιστα δὲ φυλάττεσθαι τοῦτο ποιεῖν ἐν τῷ συναναπαύεσθαι καὶ συγκαθεύδειν. (Plutarch, Conjugalia Praecepta, chapter, section 391)
  • ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ ἐπὶ τὴν ἐναντίαν ὁδὸν ἦλθε, καὶ τὸ πολεμεῖν καὶ τὸ προσκρούειν αὐτοῖσ ἐάσασ ἐθεράπευε, πάσησ μὲν ἀπ’ ἐκείνων πράξεωσ ἀρχόμενοσ, εἰ δὲ κληθείη, θᾶττον ἢ βάδην ἐπειγόμενοσ, ὁσάκισ δὲ τύχοι καθήμενοσ ἐν τῷ βασιλικῷ θώκῳ καὶ χρηματίζων, ἐπιοῦσι τοῖσ ἐφόροισ ὑπεξανίστατο, τῶν δ’ εἰσ τὴν γερουσίαν ἀεὶ καταταττομένων ἑκάστῳ χλαῖναν ἔπεμπε καὶ βοῦν ἀριστεῖον. (Plutarch, Agesilaus, chapter 4 3:1)
  • ἡ μὲν οὖν συνέχεια τῆσ ὀργῆσ καὶ τὸ προσκρούειν πολλάκισ ἕξιν ἐμποιεῖ πονηρὰν τῇ ψυχῇ, ἣν ὀργιλότητα καλοῦσιν, εἰσ ἀκραχολίαν καὶ πικρίαν καὶ δυσκολίαν τελευτῶσαν, ὅταν ἑλκώδησ καὶ μικρόλυποσ ὁ θυμὸσ γένηται καὶ φιλαίτιοσ ὑπὸ τῶν τυχόντων ὡσ σίδηροσ ἀσθενὴσ καὶ λεπτὸσ ἀναχαρασσόμενοσ· (Plutarch, De cohibenda ira, section 31)

Synonyms

  1. to strike against

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION