συγκρούω
Non-contract Verb;
Transliteration:
Principal Part:
συγκρούω
συγκρούσω
Structure:
συγ
(Prefix)
+
κρού
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to strike together, to clap
- to bring into collision, to wear out by collision
- to clash together, come into collision
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐν οἷσ ἀξιοῖ στρατηγὸν ἄνδρα καὶ τηλικαύτησ ἐξουσίασ κύριον διαλλάττειν μὲν τὰσ διαφερομένασ πόλεισ ἀλλὰ μὴ συγκρούειν πρὸσ ἀλλήλασ, τὴν δὲ Ἑλλάδα μεγάλην ἐκ μικρᾶσ ποιεῖν ὑπεριδόντα τε τῆσ περὶ τὰ μικρὰ φιλοτιμίασ τοῖσ τοιούτοισ ἐπιχειρεῖν ἔργοισ, ἐξ ὧν κατορθώσασ τε πάντων ἡγεμόνων ἐπιφανέστατοσ ἔσται καὶ ἀποτυχὼν τήν γε εὔνοιαν τὴν παρὰ τῶν Ἑλλήνων κτήσεται· (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 6 1:1)
- εἶτα πρόφασιν λέγων πρὸσ ἀμφοτέρουσ κοιλίασ διάρροιαν, νῦν μὲν ὡσ τούτουσ, νῦν δὲ ὡσ ἐκεῖνον ἐπὶ τῆσ οἰκίασ ἀνά μέροσ διατρέχων συνέκρουε καὶ παρώξυνεν. (Plutarch, Caius Marius, chapter 30 2:2)
- διὸ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ὑπούλωσ ἔχοντεσ συνέκρουον πολλάκισ, ἅπαξ δὲ περὶ τὴν Ἰνδικὴν καὶ εἰσ χεῖρασ ἦλθον σπασάμενοι τὰ ξίφη, καὶ τῶν φίλων ἑκατέρῳ παραβοηθούντων προσελάσασ Ἀλέξανδροσ ἐλοιδόρει τὸν Ἡφαιστίωνα φανερῶσ, ἔμπληκτον καλῶν καὶ μαινόμενον, εἰ μὴ συνίησιν ὡσ, ἐάν τισ αὐτοῦ τὸν Ἀλέξανδρον ἀφέληται, μηδέν ἐστιν ἰδίᾳ δὲ καὶ τοῦ Κρατεροῦ πικρῶσ καθήψατο. (Plutarch, Alexander, chapter 47 6:1)
- οὐ μὴν ἀλλὰ μόλισ ᾗ προσβολήν τινα ἡ νῆσοσ εἶχεν ἀποβιβάζει τῶν στρατιωτῶν τοὺσ ἀρίστουσ, οἳ κατόπιν ἐπιπεσόντεσ τοῖσ πολεμίοισ τοὺσ μὲν διέφθειρον αὐτῶν, τοὺσ δ’ ἠνάγκαζον ἀποκόπτοντασ τὰ πρυμνήσια τῶν νεῶν καὶ φεύγοντασ ἐκ τῆσ γῆσ ἀλλήλοισ τε συγκρούειν τὰ πλοῖα καὶ ταῖσ ἐμβολαῖσ ταῖσ περὶ τὸν Λούκουλλον ὑποπίπτειν. (Plutarch, Lucullus, chapter 12 4:1)
- καὶ παρὼν διαίτῃ συγκρούειν, ἀμφοτέρων βουλομένων διαλύεσθαι. (Theophrastus, Characters, 14:1)
Synonyms
-
to strike together
Derived
- ἀνακρούω (to push back, stop short, check)
- ἀποκρούω (to beat off from, to beat off from oneself, beat off)
- διακρούω (to prove by knocking or ringing, to drive from oneself, get rid of)
- ἐγκρούω (to knock or hammer in, to strike, to dance)
- ἐκκρούω (to knock out, to drive back, repulse)
- ἐπικρούω (to strike upon, to strike)
- κρούω (to strike, smite: to strike, against)
- παρακρούω (to strike aside: to disappoint, mislead, to be led astray)
- περικρούω (to strike off all round, having, knocked off)
- προσκρούω (to strike against, to stumble, fail)
- ὑποκρούω (to strike gently, to beat time, give the time)