Ancient Greek-English Dictionary Language

ἁρπάζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἁρπάζω ἁρπάξω ἥρπαξα ἥρπακα ἥρπασμαι ἡρπάχθην

Structure: ἁρπάζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: From Root ARP, come also a(/rph, A(/rpuiai, cf. Lat. rapio.

Sense

  1. to snatch away, carry off
  2. to seize hastily, snatch up
  3. to seize, overpower
  4. to plunder

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁρπάζω ἁρπάζεις ἁρπάζει
Dual ἁρπάζετον ἁρπάζετον
Plural ἁρπάζομεν ἁρπάζετε ἁρπάζουσιν*
SubjunctiveSingular ἁρπάζω ἁρπάζῃς ἁρπάζῃ
Dual ἁρπάζητον ἁρπάζητον
Plural ἁρπάζωμεν ἁρπάζητε ἁρπάζωσιν*
OptativeSingular ἁρπάζοιμι ἁρπάζοις ἁρπάζοι
Dual ἁρπάζοιτον ἁρπαζοίτην
Plural ἁρπάζοιμεν ἁρπάζοιτε ἁρπάζοιεν
ImperativeSingular ά̔ρπαζε ἁρπαζέτω
Dual ἁρπάζετον ἁρπαζέτων
Plural ἁρπάζετε ἁρπαζόντων, ἁρπαζέτωσαν
Infinitive ἁρπάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁρπαζων ἁρπαζοντος ἁρπαζουσα ἁρπαζουσης ἁρπαζον ἁρπαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁρπάζομαι ἁρπάζει, ἁρπάζῃ ἁρπάζεται
Dual ἁρπάζεσθον ἁρπάζεσθον
Plural ἁρπαζόμεθα ἁρπάζεσθε ἁρπάζονται
SubjunctiveSingular ἁρπάζωμαι ἁρπάζῃ ἁρπάζηται
Dual ἁρπάζησθον ἁρπάζησθον
Plural ἁρπαζώμεθα ἁρπάζησθε ἁρπάζωνται
OptativeSingular ἁρπαζοίμην ἁρπάζοιο ἁρπάζοιτο
Dual ἁρπάζοισθον ἁρπαζοίσθην
Plural ἁρπαζοίμεθα ἁρπάζοισθε ἁρπάζοιντο
ImperativeSingular ἁρπάζου ἁρπαζέσθω
Dual ἁρπάζεσθον ἁρπαζέσθων
Plural ἁρπάζεσθε ἁρπαζέσθων, ἁρπαζέσθωσαν
Infinitive ἁρπάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁρπαζομενος ἁρπαζομενου ἁρπαζομενη ἁρπαζομενης ἁρπαζομενον ἁρπαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁρπάξω ἁρπάξεις ἁρπάξει
Dual ἁρπάξετον ἁρπάξετον
Plural ἁρπάξομεν ἁρπάξετε ἁρπάξουσιν*
OptativeSingular ἁρπάξοιμι ἁρπάξοις ἁρπάξοι
Dual ἁρπάξοιτον ἁρπαξοίτην
Plural ἁρπάξοιμεν ἁρπάξοιτε ἁρπάξοιεν
Infinitive ἁρπάξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁρπαξων ἁρπαξοντος ἁρπαξουσα ἁρπαξουσης ἁρπαξον ἁρπαξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁρπάξομαι ἁρπάξει, ἁρπάξῃ ἁρπάξεται
Dual ἁρπάξεσθον ἁρπάξεσθον
Plural ἁρπαξόμεθα ἁρπάξεσθε ἁρπάξονται
OptativeSingular ἁρπαξοίμην ἁρπάξοιο ἁρπάξοιτο
Dual ἁρπάξοισθον ἁρπαξοίσθην
Plural ἁρπαξοίμεθα ἁρπάξοισθε ἁρπάξοιντο
Infinitive ἁρπάξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁρπαξομενος ἁρπαξομενου ἁρπαξομενη ἁρπαξομενης ἁρπαξομενον ἁρπαξομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁρπαχθήσομαι ἁρπαχθήσῃ ἁρπαχθήσεται
Dual ἁρπαχθήσεσθον ἁρπαχθήσεσθον
Plural ἁρπαχθησόμεθα ἁρπαχθήσεσθε ἁρπαχθήσονται
OptativeSingular ἁρπαχθησοίμην ἁρπαχθήσοιο ἁρπαχθήσοιτο
Dual ἁρπαχθήσοισθον ἁρπαχθησοίσθην
Plural ἁρπαχθησοίμεθα ἁρπαχθήσοισθε ἁρπαχθήσοιντο
Infinitive ἁρπαχθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁρπαχθησομενος ἁρπαχθησομενου ἁρπαχθησομενη ἁρπαχθησομενης ἁρπαχθησομενον ἁρπαχθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ή̔ρπαξα ή̔ρπαξας ή̔ρπαξεν*
Dual ή̔ρπαξατον ἡρπᾶξατην
Plural ή̔ρπαξαμεν ή̔ρπαξατε ή̔ρπαξαν
SubjunctiveSingular ἁρπάξω ἁρπάξῃς ἁρπάξῃ
Dual ἁρπάξητον ἁρπάξητον
Plural ἁρπάξωμεν ἁρπάξητε ἁρπάξωσιν*
OptativeSingular ἁρπάξαιμι ἁρπάξαις ἁρπάξαι
Dual ἁρπάξαιτον ἁρπαξαίτην
Plural ἁρπάξαιμεν ἁρπάξαιτε ἁρπάξαιεν
ImperativeSingular ά̔ρπαξον ἁρπαξάτω
Dual ἁρπάξατον ἁρπαξάτων
Plural ἁρπάξατε ἁρπαξάντων
Infinitive ἁρπάξαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁρπαξᾱς ἁρπαξαντος ἁρπαξᾱσα ἁρπαξᾱσης ἁρπαξαν ἁρπαξαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἡρπάξαμην ἡρπάξω ή̔ρπαξατο
Dual ή̔ρπαξασθον ἡρπᾶξασθην
Plural ἡρπάξαμεθα ή̔ρπαξασθε ἡρπάξαντο
SubjunctiveSingular ἁρπάξωμαι ἁρπάξῃ ἁρπάξηται
Dual ἁρπάξησθον ἁρπάξησθον
Plural ἁρπαξώμεθα ἁρπάξησθε ἁρπάξωνται
OptativeSingular ἁρπαξαίμην ἁρπάξαιο ἁρπάξαιτο
Dual ἁρπάξαισθον ἁρπαξαίσθην
Plural ἁρπαξαίμεθα ἁρπάξαισθε ἁρπάξαιντο
ImperativeSingular ά̔ρπαξαι ἁρπαξάσθω
Dual ἁρπάξασθον ἁρπαξάσθων
Plural ἁρπάξασθε ἁρπαξάσθων
Infinitive ἁρπάξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁρπαξαμενος ἁρπαξαμενου ἁρπαξαμενη ἁρπαξαμενης ἁρπαξαμενον ἁρπαξαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἡρπάχθην ἡρπάχθης ἡρπάχθη
Dual ἡρπάχθητον ἡρπαχθήτην
Plural ἡρπάχθημεν ἡρπάχθητε ἡρπάχθησαν
SubjunctiveSingular ἁρπάχθω ἁρπάχθῃς ἁρπάχθῃ
Dual ἁρπάχθητον ἁρπάχθητον
Plural ἁρπάχθωμεν ἁρπάχθητε ἁρπάχθωσιν*
OptativeSingular ἁρπαχθείην ἁρπαχθείης ἁρπαχθείη
Dual ἁρπαχθείητον ἁρπαχθειήτην
Plural ἁρπαχθείημεν ἁρπαχθείητε ἁρπαχθείησαν
ImperativeSingular ἁρπάχθητι ἁρπαχθήτω
Dual ἁρπάχθητον ἁρπαχθήτων
Plural ἁρπάχθητε ἁρπαχθέντων
Infinitive ἁρπαχθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁρπαχθεις ἁρπαχθεντος ἁρπαχθεισα ἁρπαχθεισης ἁρπαχθεν ἁρπαχθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ή̔ρπακα ή̔ρπακας ή̔ρπακεν*
Dual ἡρπάκατον ἡρπάκατον
Plural ἡρπάκαμεν ἡρπάκατε ἡρπάκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἡρπάκω ἡρπάκῃς ἡρπάκῃ
Dual ἡρπάκητον ἡρπάκητον
Plural ἡρπάκωμεν ἡρπάκητε ἡρπάκωσιν*
OptativeSingular ἡρπάκοιμι ἡρπάκοις ἡρπάκοι
Dual ἡρπάκοιτον ἡρπακοίτην
Plural ἡρπάκοιμεν ἡρπάκοιτε ἡρπάκοιεν
ImperativeSingular ή̔ρπακε ἡρπακέτω
Dual ἡρπάκετον ἡρπακέτων
Plural ἡρπάκετε ἡρπακόντων
Infinitive ἡρπακέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἡρπακως ἡρπακοντος ἡρπακυῑα ἡρπακυῑᾱς ἡρπακον ἡρπακοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ή̔ρπασμαι ή̔ρπασαι ή̔ρπασται
Dual ή̔ρπασθον ή̔ρπασθον
Plural ἡρπάσμεθα ή̔ρπασθε ἡρπάσαται
ImperativeSingular ή̔ρπασο ἡρπάσθω
Dual ή̔ρπασθον ἡρπάσθων
Plural ή̔ρπασθε ἡρπάσθων
Infinitive ή̔ρπασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἡρπασμενος ἡρπασμενου ἡρπασμενη ἡρπασμενης ἡρπασμενον ἡρπασμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to snatch away

  2. to seize

  3. to plunder

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION