Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Ε, chapter 1 17:

καὶ ὁ νεανίσκοσ εἶπε πρὸσ ταῦτα· ποιοῦσι γάρ, ἔφη, ταῦτα· εἰσὶ μέντοι, ἔφη, οἱ τοιοῦτοι μοχθηροί· διόπερ οἶμαι καὶ εὔχονται μὲν αἰεὶ ὡσ ἄθλιοι ὄντεσ ἀποθανεῖν, μυρίων δ’ οὐσῶν μηχανῶν ἀπαλλαγῆσ τοῦ βίου οὐκ ἀπαλλάττονται. οἱ αὐτοὶ δέ γε οὗτοι καὶ κλέπτειν ἐπιχειροῦσι καὶ οὐκ ἀπέχονται τῶν ἀλλοτρίων, ἀλλ’ ἐπειδάν τι ἁρπάσωσιν ἢ κλέψωσιν, ὁρᾷσ ὅτι σὺ πρῶτοσ, ὡσ οὐκ ἀναγκαῖον <ὂν> τὸ κλέπτειν, αἰτιᾷ τὸν κλέπτοντα καὶ ἁρπάζοντα, καὶ οὐ συγγιγνώσκεισ, ἀλλὰ κολάζεισ;