Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 70

ἐγὼ πρότερον μὲν τοὺσ κελεύοντασ λέγειν γρίφουσ παρὰ πότον ᾠόμην ληρεῖν σαφῶσ, λέγοντασ οὐδὲν ὁπότε προστάξαι τέ τισ εἰπεῖν ἐφεξῆσ ὅ τι φέρων τισ μὴ φέρει, ἐγέλων νομίζων λῆρον οὐκ ἂν γενόμενον οὐδέποτέ γ’, οἶμαι, πρᾶγμα παντελῶσ λέγειν, ἐνέδρασ δ’ ἕνεκα, νυνὶ δὲ τοῦτ’ ἔγνωχ’ ὅτι ἀληθὲσ ἦν φέρομεν γὰρ ἄνθρωποι δέκα ἔρανὸν τιν’, οὐ φέρει δὲ τούτων τὴν φορὰν οὐδείσ, σαφῶσ οὖν ὅ τι φέρων τισ μὴ φέρει, τοῦτ’ ἔστιν, ἦν θ’ ὁ γρῖφοσ ἐνταῦθα ῥέπων. καὶ τοῦτο μὲν δὴ κἄστι συγγνώμην ἔχον ἀλλ’ οἱᾶ λογοποιοῦσιν ἐν τῷ πράγματι οἱ τἀργύριον μὴ κατατιθέντεσ, ὡσ σφόδρα ὁ Φίλιπποσ ἦν ἄρ’ εὐτυχήσ τισ, νὴ Δία.

ἐν δὲ Ἀφροδισίῳ, πότερ’. ὅταν μέλλω λέγειν σοι τὴν χύτραν, χύτραν λέγω ἢ τροχοῦ ῥύμαισι τευκτὸν κοιλοσώματον κύτοσ, πλαστὸν ἐκ γαίησ, ἐν ἄλλῃ μητρὸσ ὀπτηθὲν στέγῃ, νεογενοῦσ ποίμνησ δ’ ἐν αὑτῇ πνικτὰ γαλατοθρέμμονα, τακεροχρῶτ’ εἴδη κύουσαν; β.

Ἡράκλεισ, ἀποκτενεῖσ ἆρὰ μ’, εἰ μὴ γνωρίμωσ μοι πάνυ φράσεισ κρεῶν χύτραν. α. εὖ λέγεισ, ξουθῆσ μελίσσησ νάμασιν δὲ συμμιγῆ μηκάδων αἰγῶν ἀπόρρουν θρόμβον, ἐγκαθειμένον εἰσ πλατὺ στέγαστρον ἁγνῆσ παρθένου Δηοῦσ κόρησ, λεπτοσυνθέτοισ τρυφῶντα μυρίοισ καλύμμασιν, ἢ σαφῶσ πλακοῦντα φράζω σοι; β.

πλακοῦντα βούλομαι. α. Βρομιάδοσ δ’ ἱδρῶτα πηγῆσ; β. οἶνον εἰπὲ συντεμών. α. λιβάδα νυμφαίαν δροσώδη; β. παραλιπὼν ὕδωρ φάθι. α. κασιόπνουν δ’ αὔραν δι’ αἴθρασ; β. σμύρναν εἰπέ, μὴ μακράν. α. μηδὲ τοιοῦτ’ ἄλλο μηδέν; β.

μηδ’ ἐροῦ πάλιν λέγων, ὅτι δοκεῖ τοῦτ’ ἔργον εἶναι μεῖζον, ὥσ φασίν τινεσ, αὐτὸ μὲν μηδέν, παρ’ αὐτὸ δ’ ἄλλα συστρέφειν πυκνά.