Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 72

Ἀντιφάνησ δ’ ἐν τῷ Προβλήματί φησιν ἰχθύσιν ἀμφίβληστρον ἀνήρ πολλοῖσ περιβάλλειν οἰηθεὶσ μεγάλῃ δαπάνῃ μίαν εἵλκυσε πέρκην καὶ ταύτην ψευσθείσ, ὁ ἄλλην κεστρεὺσ ἴσον αὐτῇ ἦγεν. βουλομένη δ’ ἕπεται πέρκη μελανούρῳ. β. κεστρεύσ, ἀνήρ, μελάνουροσ, οὐκ οἶδ’ ὅ τι λέγεισ· οὐδὲν λέγεισ γάρ. α. ἀλλ’ ἐγὼ σαφῶσ φράσω. ἔστι τισ ὃσ τὰ μὲν ὄντα διδοὺσ οὐκ οἶδε δεδωκὼσ οἷσι δέδωκ’ οὐδ’ αὐτὸσ ἔχων ὧν οὐδὲν ἐδεῖτο. β. διδούσ τισ οὐκ ἔδωκεν οὐδ’ ἔχων ἔχει; οὐκ οἶδα τούτων οὐδέν. α. οὐκοῦν ταῦτα καὶ ὁ γρῖφοσ ἔλεγεν. ὅσα γὰρ οἶσθ’ οὐκ οἶσθα νῦν οὐδ’ ὅσα δέδωκασ οὐδ’ ὅσ1’ ἀντ’ αὐτῶν ἔχεισ. τοιοῦτο τοῦτ’ ἦν. β. τοιγαροῦν κἀγώ τινα εἰπεῖν πρὸσ ὑμᾶσ βούλομαι γρῖφον. α. λέγε. β. πόλλ’ ἐλάλουν, περὶ ὧν δὲ πρὸσ ὃν τ’ ᾤοντο λέγειν τι, οὐκ ἐλάλουν οὐδὲν γὰρ ἐμάνθανεν, ὥστε πρὸσ ὃν μὲν ἦν αὐταῖσ ὁ λόγοσ, πρὸσ δ’ αὑτὰσ πολλὰ λαλούσασ αὐτὰσ ἀμφοτέρασ ἡ Δημήτηρ ἐπιτρίψαι.