Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 57

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 57)

γείτων ἐστί τισ κάπηλοσ· οὗτοσ εὐθὺσ ὅταν ἔλθω ποτὲ διψῶσα, μόνοσ οἶδ’ ὣσ γ’ ἐμοὶ κεράννυται. οὔθ’ ὑδαρὲσ οὔτ’ ἄκρατον οἶδ’ ἐγώ ποτε πιοῦσα. καὶ ἐν Μύστιδι· γυναῖκεσ δέ εἰσιν αἱ διαλεγόμεναι· βούλει καὶ σύ, φιλτάτη , πιεῖν; β. καλῶσ ἔχει μοι. α. τοιγαροῦν ἐμοὶ φέρε. μέχρι γὰρ τριῶν δεῖν φασι τιμᾶν τοὺσ θεούσ. Ἄλεξισ δὲ Ὀρχηστρίδι· γυναιξὶ δ’ ἀρκεῖ πάντ’ ἐὰν οἶνοσ παρῇ πίνειν διαρκήσ.

β. ἀλλὰ μήν, νὴ τὼ θεώ, ὁ ἔσται γ’ ὅσον ἂν βουλώμεθ’, ἔσται καὶ μάλα ἡδὺσ γ’, ὀδόντασ οὐκ ἔχων, ἤδη σαπρὸσ γεγώσ, γέρων γε δαιμονίωσ. λ. ἀσπάζομαι γραῦν σφίγγα πρὸσ ἐμὲ ὡσ αἰνίγματα λέγε καὶ τὰ λοιπά. ἐν δὲ Δὶσ πενθοῦντι Ζωπύρασ τινὸσ μνημονεύων φησί· καὶ Ζωπύρα, οἰνηρὸν ἀγγεῖον. Ἀντιφάνησ Βάκχαισ· ἐπεὶ δὲ τοῦτ’ οὐκ ἔστι, κακοδαίμων σφόδρα ὅστισ γαμεῖ γυναῖκα, πλὴν ἐν τοῖσ Σκύθαισ· ἐκεῖ μόνον γὰρ οὐδὲ φύετ’ ἄμπελοσ.

Ξέναρχοσ Πεντάθλῳ· ὁρ́κον δ’ ἐγὼ γυναικὸσ εἰσ οἶνον γράφω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION