Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 17

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 17)

οἱ δὲ νῦν συνάγοντεσ ἐπὶ τὰ δεῖπνα καὶ μάλιστα οἱ ἀπὸ τῆσ καλῆσ Ἀλεξανδρείασ βοῶσι, κεκράγασι, βλασφημοῦσι τὸν οἰνοχόον, τὸν διάκονον, τὸν μάγειρον κλαίουσι δ’ οἱ παῖδεσ τυπτόμενοι κονδύλοισ ἄλλοσ ἄλλοθεν, καὶ οὐχ οἱο͂ν οἱ κεκλημένοι μετὰ πάσησ ἀηδίασ δειπνοῦσιν, ἀλλὰ κἂν τύχῃ θυσία τισ οὖσα, παρακαλυψάμενοσ ὁ θεὸσ οἰχήσεται καταλιπὼν οὐ μόνον τὸν οἶκον, ἀλλὰ καὶ τὴν πόλιν ἅπασαν, γελοῖον γάρ ἐστιν αὐτὸν τὸν εὐφημίαν κηρύξαντα καταρᾶσθαι τῇ γυναικὶ καὶ τοῖσ τέκνοισ, καὶ τοῖσ δειπνοῦσι δ’ ἂν εἴποι ὁ τοιοῦτοσ· νῦν δ’ ἔρχεσθ’ ἐπὶ δεῖπνον, ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα. τῷ γὰρ τοιούτῳ ὁ οἶκοσ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων. τούτων λεχθέντων ἔφη τισ τῶν παρόντων·

παραιτητέον εἰσ ταῦτ’ ἀποβλέποντάσ ἐστι τὸ γαστρίζεσθαι.

’ δεῖπνον γὰρ ἀτελὲσ οὐ ποιεῖ παροινίαν, ὡσ Ἄμφισ φησὶν ἐν Πανί, οὐδὲ ὕβρεισ καὶ προπηλακισμούσ, ὡσ Ἄλεξισ ἐν Ὀδυσσεῖ ὑφαίνοντι μαρτυρεῖ διὰ τούτων φιλεῖ γὰρ ἡ μακρὰ συνουσία καὶ τὰ συμπόσια τὰ πολλὰ καὶ καθ’ ἡμέραν ποιεῖν σκῶψιν , ἡ σκῶψισ δὲ λυπεῖ πλεῖον ἢ τέρπει πολύ. τοῦ κακῶσ λέγειν γὰρ ἀρχὴ γίνετ’ ἂν δ’ εἴπῃσ ἅπαξ, εὐθὺσ ἀντήκουσασ ἤδη λοιδορεῖσθαι λείπεται, εἶτα τύπτεσθαι δέδεικται καὶ παροινεῖν.

β. ταῦτα γὰρ κατὰ φύσιν πέφυκεν οὕτωσ · καὶ τί μάντεωσ ἔδει;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION