Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 73

ἐν δὲ Σαπφοῖ ὁ Ἀντιφάνησ αὐτὴν τὴν ποιήτριαν προβάλλουσαν ποιεῖ γρίφουσ τόνδε τὸν τρόπον, ἐπιλυομένου τινὸσ οὕτωσ, ἡ μὲν γάρ φησιν ἔστι φύσισ θήλεια βρέφη σῴζουσ1’ ὑπὸ κόλποισ αὑτῆσ, ὄντα δ’ ἄφωνα βοὴν ἵστησι γεγωνὸν καὶ διὰ πόντιον οἶδμα καὶ ἠπείρου διὰ πάσησ οἷσ ἐθέλει θνητῶν, τοῖσ δ’ οὐδὲ παροῦσιν ἀκούειν ἔξεστιν κωφὴν δ’ ἀκοῆσ αἴσθησιν ἔχουσιν. ταῦτά τισ ἐπιλυόμενόσ φησιν ἡ μὲν φύσισ γὰρ ἣν λέγεισ ἐστὶν πόλισ, βρέφη δ’ ἐν αὑτῇ διατρέφει τοὺσ ῥήτορασ. οὗτοι κεκραγότεσ δὲ τὰ διαπόντια τἀκ τῆσ Ἀσίασ καὶ τἀπὸ Θρᾴκησ λήμματα ἕλκουσι δεῦρο. νεμομένων δὲ πλησίον αὐτῶν κάθηται λοιδορουμένων τ’ ἀεὶ ὁ δῆμοσ οὐδὲν οὔτ’ ἀκούων οὔθ’ ὁρῶν.

σ. ληρεῖσ ἔχων. πῶσ γὰρ γένοιτ’ ἄν, ὦ πάτερ, ῥήτωρ ἄφωνοσ; β. ἢν ἁλῷ τρὶσ παρανόμων. καὶ μὴν ἀκριβῶσ ᾠόμην ἐγνωκέναι τὸ ῥηθέν. ἀλλὰ δὴ λέγε. ἔπειτα ποιεῖ τὴν Σαπφὼ διαλυομένην τὸν γράφον οὕτωσ· ἄφωνα δ’ ὄντα ταῦτα τοῖσ πόρρω λαλεῖ οἷσ βούλεθ’ ἕτεροσ δ’ ἂν τύχῃ τισ πλησίον ἑστὼσ ἀναγιγνώσκοντοσ οὐκ ἀκούσεται.