Ancient Greek-English Dictionary Language

κρίνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κρίνω κρινῶ ἔκρῑνα κέκρικα κέκριμαι ἐκρίθην

Structure: κρίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I separate, part
  2. I order, arrange
  3. I inquire, investigate
  4. I select, choose, decide, prefer
  5. I discern between good and bad
  6. (middle & passive) I contend, dispute, quarrel
  7. I judge, pronounce
  8. I bring to court, accuse
  9. I pass sentence on, condemn, criticize

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κρίνω κρίνεις κρίνει
Dual κρίνετον κρίνετον
Plural κρίνομεν κρίνετε κρίνουσιν*
SubjunctiveSingular κρίνω κρίνῃς κρίνῃ
Dual κρίνητον κρίνητον
Plural κρίνωμεν κρίνητε κρίνωσιν*
OptativeSingular κρίνοιμι κρίνοις κρίνοι
Dual κρίνοιτον κρινοίτην
Plural κρίνοιμεν κρίνοιτε κρίνοιεν
ImperativeSingular κρίνε κρινέτω
Dual κρίνετον κρινέτων
Plural κρίνετε κρινόντων, κρινέτωσαν
Infinitive κρίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κρινων κρινοντος κρινουσα κρινουσης κρινον κρινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κρίνομαι κρίνει, κρίνῃ κρίνεται
Dual κρίνεσθον κρίνεσθον
Plural κρινόμεθα κρίνεσθε κρίνονται
SubjunctiveSingular κρίνωμαι κρίνῃ κρίνηται
Dual κρίνησθον κρίνησθον
Plural κρινώμεθα κρίνησθε κρίνωνται
OptativeSingular κρινοίμην κρίνοιο κρίνοιτο
Dual κρίνοισθον κρινοίσθην
Plural κρινοίμεθα κρίνοισθε κρίνοιντο
ImperativeSingular κρίνου κρινέσθω
Dual κρίνεσθον κρινέσθων
Plural κρίνεσθε κρινέσθων, κρινέσθωσαν
Infinitive κρίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κρινομενος κρινομενου κρινομενη κρινομενης κρινομενον κρινομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κρινῶ κρινεῖς κρινεῖ
Dual κρινεῖτον κρινεῖτον
Plural κρινοῦμεν κρινεῖτε κρινοῦσιν*
OptativeSingular κρινοῖμι κρινοῖς κρινοῖ
Dual κρινοῖτον κρινοίτην
Plural κρινοῖμεν κρινοῖτε κρινοῖεν
Infinitive κρινεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
κρινων κρινουντος κρινουσα κρινουσης κρινουν κρινουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κρινοῦμαι κρινεῖ, κρινῇ κρινεῖται
Dual κρινεῖσθον κρινεῖσθον
Plural κρινούμεθα κρινεῖσθε κρινοῦνται
OptativeSingular κρινοίμην κρινοῖο κρινοῖτο
Dual κρινοῖσθον κρινοίσθην
Plural κρινοίμεθα κρινοῖσθε κρινοῖντο
Infinitive κρινεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κρινουμενος κρινουμενου κρινουμενη κρινουμενης κρινουμενον κρινουμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κριθήσομαι κριθήσῃ κριθήσεται
Dual κριθήσεσθον κριθήσεσθον
Plural κριθησόμεθα κριθήσεσθε κριθήσονται
OptativeSingular κριθησοίμην κριθήσοιο κριθήσοιτο
Dual κριθήσοισθον κριθησοίσθην
Plural κριθησοίμεθα κριθήσοισθε κριθήσοιντο
Infinitive κριθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κριθησομενος κριθησομενου κριθησομενη κριθησομενης κριθησομενον κριθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓κρῑνα έ̓κρῑνας έ̓κρῑνεν*
Dual ἐκρῑ́νατον ἐκρῑνάτην
Plural ἐκρῑ́ναμεν ἐκρῑ́νατε έ̓κρῑναν
SubjunctiveSingular κρῑ́νω κρῑ́νῃς κρῑ́νῃ
Dual κρῑ́νητον κρῑ́νητον
Plural κρῑ́νωμεν κρῑ́νητε κρῑ́νωσιν*
OptativeSingular κρῑ́ναιμι κρῑ́ναις κρῑ́ναι
Dual κρῑ́ναιτον κρῑναίτην
Plural κρῑ́ναιμεν κρῑ́ναιτε κρῑ́ναιεν
ImperativeSingular κρῑ́νον κρῑνάτω
Dual κρῑ́νατον κρῑνάτων
Plural κρῑ́νατε κρῑνάντων
Infinitive κρῑ́ναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κρῑνᾱς κρῑναντος κρῑνᾱσα κρῑνᾱσης κρῑναν κρῑναντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκρῑνάμην ἐκρῑ́νω ἐκρῑ́νατο
Dual ἐκρῑ́νασθον ἐκρῑνάσθην
Plural ἐκρῑνάμεθα ἐκρῑ́νασθε ἐκρῑ́ναντο
SubjunctiveSingular κρῑ́νωμαι κρῑ́νῃ κρῑ́νηται
Dual κρῑ́νησθον κρῑ́νησθον
Plural κρῑνώμεθα κρῑ́νησθε κρῑ́νωνται
OptativeSingular κρῑναίμην κρῑ́ναιο κρῑ́ναιτο
Dual κρῑ́ναισθον κρῑναίσθην
Plural κρῑναίμεθα κρῑ́ναισθε κρῑ́ναιντο
ImperativeSingular κρῑ́ναι κρῑνάσθω
Dual κρῑ́νασθον κρῑνάσθων
Plural κρῑ́νασθε κρῑνάσθων
Infinitive κρῑ́νεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κρῑναμενος κρῑναμενου κρῑναμενη κρῑναμενης κρῑναμενον κρῑναμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκρίθην ἐκρίθης ἐκρίθη
Dual ἐκρίθητον ἐκριθήτην
Plural ἐκρίθημεν ἐκρίθητε ἐκρίθησαν
SubjunctiveSingular κρίθω κρίθῃς κρίθῃ
Dual κρίθητον κρίθητον
Plural κρίθωμεν κρίθητε κρίθωσιν*
OptativeSingular κριθείην κριθείης κριθείη
Dual κριθείητον κριθειήτην
Plural κριθείημεν κριθείητε κριθείησαν
ImperativeSingular κρίθητι κριθήτω
Dual κρίθητον κριθήτων
Plural κρίθητε κριθέντων
Infinitive κριθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κριθεις κριθεντος κριθεισα κριθεισης κριθεν κριθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κέκρικα κέκρικας κέκρικεν*
Dual κεκρίκατον κεκρίκατον
Plural κεκρίκαμεν κεκρίκατε κεκρίκᾱσιν*
SubjunctiveSingular κεκρίκω κεκρίκῃς κεκρίκῃ
Dual κεκρίκητον κεκρίκητον
Plural κεκρίκωμεν κεκρίκητε κεκρίκωσιν*
OptativeSingular κεκρίκοιμι κεκρίκοις κεκρίκοι
Dual κεκρίκοιτον κεκρικοίτην
Plural κεκρίκοιμεν κεκρίκοιτε κεκρίκοιεν
ImperativeSingular κέκρικε κεκρικέτω
Dual κεκρίκετον κεκρικέτων
Plural κεκρίκετε κεκρικόντων
Infinitive κεκρικέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κεκρικως κεκρικοντος κεκρικυῑα κεκρικυῑᾱς κεκρικον κεκρικοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κέκριμαι κέκρισαι κέκριται
Dual κέκρισθον κέκρισθον
Plural κεκρίμεθα κέκρισθε κέκρινται
ImperativeSingular κέκρισο κεκρίσθω
Dual κέκρισθον κεκρίσθων
Plural κέκρισθε κεκρίσθων
Infinitive κέκρισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κεκριμενος κεκριμενου κεκριμενη κεκριμενης κεκριμενον κεκριμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὸ δὲ ἔθνοσ, ᾧ ἐὰν δουλεύσωσι, κρινῶ ἐγώ. μετὰ δὲ ταῦτα ἐξελεύσονται ὧδε μετὰ ἀποσκευῆσ πολλῆσ. (Septuagint, Liber Genesis 15:14)
  • διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου, ὅταν λάβω καιρόν. ἐγὼ εὐθύτητασ κρινῶ. (Septuagint, Liber Psalmorum 74:3)
  • οὕτωσ λέγει Κύριοσ. ἐάν τισ αἰχμαλωτεύσῃ γίγαντα, λήψεται σκύλα. λαμβάνων δὲ παρὰ ἰσχύοντοσ σωθήσεται. ἐγὼ δὲ τὴν κρίσιν σου κρινῶ, καὶ ἐγὼ τοὺσ υἱούσ σου ρύσομαι. (Septuagint, Liber Isaiae 49:25)
  • διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριοσ. ἰδοὺ ἐγὼ κρινῶ τὴν ἀντίδικόν σου καὶ ἐκδικήσω τὴν ἐκδίκησίν σου καὶ ἐρημώσω τὴν θάλασσαν αὐτῆσ καὶ ξηρανῶ τὴν πηγὴν αὐτῆσ. (Septuagint, Liber Ieremiae 28:36)
  • νῦν ἐγγύθεν ἐκχεῶ τὴν ὀργήν μου ἐπὶ σὲ καὶ συντελέσω τὸν θυμόν μου ἐν σοὶ καὶ κρινῶ σε ἐν ταῖσ ὁδοῖσ σου καὶ δώσω ἐπὶ σὲ πάντα τὰ βδελύγματά σου. (Septuagint, Prophetia Ezechielis 7:5)

Synonyms

  1. I separate

  2. I order

  3. I inquire

  4. I select

  5. I contend

  6. I judge

  7. I bring to court

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION