Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαχωρίζω?

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration: diachōrizō

Principal Part: διαχωρίζω

Structure: δια (Prefix) + χωρίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. separate

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαχωρίζω διαχωρίζεις διαχωρίζει
Dual διαχωρίζετον διαχωρίζετον
Plural διαχωρίζομεν διαχωρίζετε διαχωρίζουσι(ν)
SubjunctiveSingular διαχωρίζω διαχωρίζῃς διαχωρίζῃ
Dual διαχωρίζητον διαχωρίζητον
Plural διαχωρίζωμεν διαχωρίζητε διαχωρίζωσι(ν)
OptativeSingular διαχωρίζοιμι διαχωρίζοις διαχωρίζοι
Dual διαχωρίζοιτον διαχωριζοίτην
Plural διαχωρίζοιμεν διαχωρίζοιτε διαχωρίζοιεν
ImperativeSingular διαχώριζε διαχωριζέτω
Dual διαχωρίζετον διαχωριζέτων
Plural διαχωρίζετε διαχωριζόντων, διαχωριζέτωσαν
Infinitive διαχωρίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαχωριζων διαχωριζοντος διαχωριζουσα διαχωριζουσης διαχωριζον διαχωριζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαχωρίζομαι διαχωρίζει, διαχωρίζῃ διαχωρίζεται
Dual διαχωρίζεσθον διαχωρίζεσθον
Plural διαχωριζόμεθα διαχωρίζεσθε διαχωρίζονται
SubjunctiveSingular διαχωρίζωμαι διαχωρίζῃ διαχωρίζηται
Dual διαχωρίζησθον διαχωρίζησθον
Plural διαχωριζώμεθα διαχωρίζησθε διαχωρίζωνται
OptativeSingular διαχωριζοίμην διαχωρίζοιο διαχωρίζοιτο
Dual διαχωρίζοισθον διαχωριζοίσθην
Plural διαχωριζοίμεθα διαχωρίζοισθε διαχωρίζοιντο
ImperativeSingular διαχωρίζου διαχωριζέσθω
Dual διαχωρίζεσθον διαχωριζέσθων
Plural διαχωρίζεσθε διαχωριζέσθων, διαχωριζέσθωσαν
Infinitive διαχωρίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαχωριζομενος διαχωριζομενου διαχωριζομενη διαχωριζομενης διαχωριζομενον διαχωριζομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεχώριζον διεχώριζες διεχώριζε(ν)
Dual διεχωρίζετον διεχωριζέτην
Plural διεχωρίζομεν διεχωρίζετε διεχώριζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεχωριζόμην διεχωρίζου διεχωρίζετο
Dual διεχωρίζεσθον διεχωριζέσθην
Plural διεχωριζόμεθα διεχωρίζεσθε διεχωρίζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Καὶ εἶπεν ὁ Θεός. γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός. καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα καὶ εἰς καιροὺς καὶ εἰς ἡμέρας καὶ εἰς ἐνιαυτούς. (Septuagint, Liber Genesis 1:14)
  • καὶ ἄρχειν τῆς ἡμέρας καὶ τῆς νυκτὸς καὶ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν. (Septuagint, Liber Genesis 1:18)
  • καὶ προσυψῶσαι τὰ τείχη Ἱερουσαλὴμ καὶ ὑψῶσαι ὕψος μέγα ἀνὰ μέσον τῆς ἄκρας καὶ τῆς πόλεως εἰς τὸ διαχωρίζειν αὐτὴν τῆς πόλεως, ἵνα ᾖ αὕτη κατὰ μόνας, ὅπως μήτε ἀγοράζωσι μήτε πωλῶσι. (Septuagint, Liber Maccabees I 12:36)
  • ἀνὴρ σκολιὸς διαπέμπεται κακά, καὶ λαμπτῆρα δόλου πυρσεύει κακοῖς καὶ διαχωρίζει φίλους. (Septuagint, Liber Proverbiorum 16:24)
  • αἰθὴρ γὰρ ὅτε τὰ πρῶτα διεχωρίζετο καὶ ζᾦ ἐν αὑτῷ ξυνετέκνου κινούμενα, ᾧ μὲν βλέπειν χρὴ πρῶτ ἐμηχανήσατο ὀφθαλμὸν ἀντίμιμον ἡλίου τροχῷ, ἀκοῇ δὲ χοάνην ὦτα διετετρήνατο. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue 1:19)

Synonyms

  1. separate

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION