Sense

1. I separate, divide, distinguish

Examples

• σκολιοὶ γὰρ λογισμοὶ χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ, δοκιμαζομένη τε ἡ δύναμις ἐλέγχει τοὺς ἄφρονας. (Septuagint, Liber Sapientiae 1:3)
• μᾶλλον δὲ ὑπέρμεγα τοῦτο κακόν, εἰ μὴ εἰδείη τις χωρίζειν τὰ ἱστορίας καὶ τὰ ποιητικῆς, ἀλλ᾿ ἐπεισάγει τῇ ἱστορίᾳ τὰ τῆς ἑτέρας κομμώματα, τὸν μῦθον καὶ τὸ ἐγκώμιον καὶ τὰς ἐν τούτοις ὑπερβολάς, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἀθλητὴν τῶν καρτερῶν τούτων καὶ κομιδῇ πρινίνων ἁλουργίσι περιβάλοι καὶ τῷ ἄλλῳ κόσμῳ τῷ ἑταιρικῷ καὶ φυκίον ἐντρίβοι καὶ ψιμύθιον τῷ προσώπῳ, Ἡράκλεις ὡς καταγέλαστον αὐτὸν ἀπεργάσαιτο αἰσχύνας τῷ κόσμῳ ἐκείνῳ. (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 8 2:1)
• καὶ μόνη σοι αὕτη πιστὴ καὶ βέβαιος ἐλπὶς ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν τε καὶ εὑρ´εσιν αὐτῆς, άλλη δὲ οὐδ᾿ ἡτισοῦν ἢ τὸ κρίνειν δύνασθαι καὶ χωρίζειν ἀπὸ τῶν ἀληθῶν τὰ ψευδῆ ὑπάρχειν σοι καὶ κατὰ τοὺς ἀργυρογνώμονας διαγιγνώσκειν ἅ τε δόκιμα καὶ ἀκίβδηλα καὶ ἃ παρακεκομμένα, καὶ εἴ ποτε τοιαύτην τινὰ δύναμιν καὶ τέχνην πορισάμενος ᾔεις ἐπὶ τὴν ἐξέτασιν τῶν λεγομένων: (Lucian, 140:1)
• καὶ μὴ παράδοξον ἡγήσηταί τις, εἰ δύο ποιῶ τέλη καὶ χωρίζω τὸ καλὸν ἀπὸ τῆς ἡδονῆς, μηδ ἄτοπον εἶναι νομίσῃ, εἴ τινα ἡγοῦμαι λέξιν ἡδέως μὲν συγκεῖσθαι, μὴ καλῶς δέ, ἢ καλῶς μέν, οὐ μὴν καὶ ἡδέως: (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 105)
• ἐκεῖνα ταῦτα δ αἰσθάνεσθαι δοκούσης, ὁ κοινὸς λόγος ἀεὶ περί τε ταὐτὸν ἐντυγχάνων τῷ θατέρῳ καὶ ταὐτῷ περὶ θάτερον ἐπιχειρεῖ μὲν ὁρ´οις καὶ διαιρέσεσι χωρίζειν τὸ ἓν καὶ τὰ πολλὰ καὶ τὸ ἀμερὲς καὶ μεριστόν, οὐ δύναται δὲ καθαρῶς ἐν οὐδετέρῳ γενέσθαι διὰ τὸ καὶ τὰς ἀρχὰς ἐναλλὰξ ἐμπεπλέχθαι καὶ καταμεμῖχθαι δι ἀλλήλων. (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 26 6:1)

Similar forms

• χωρὶς (1347)
• χωρίον (1164)
• χωρία (366)
• χωρίων (248)
• χωρίου (209)
• χωρίῳ (202)
• χωρίοις (126)
• χωρίς (94)
• χωριστὸν (19)
• χωριστόν (17)
• χωριστὰ (13)
• χωρίζειν (11)
• χωρί (9)
• χωρίσας (9)
• χωρίζεται (8)
• χωρίζει (8)
• χωρισμὸν (8)
• χωρίοισι (8)
• χωρίσαι (6)
• χωρίδιον (6)
• χωριστὴ (5)
• χωριστὰς (5)
• χωριστά (5)
• χωρισμὸς (5)
• χωρισμόν (4)
• χωρισθὲν (4)
• χωρισθεὶς (4)
• χωριστὴν (4)
• χωρισθῇ (4)
• χωριστοὺς (3)
• χωρίοισιν (3)
• χωρίζων (3)
• χωριστοῦ (3)
• χωρίτας (3)
• χωρίσῃ (3)
• χωρίζουσι (2)
• χωριστῶν (2)
• χωρίζῃ (2)
• χωριστέον (2)
• χωρισταὶ (2)
• χωρίον‧ (2)
• χωριζέτω (2)
• χωρισταί (2)
• χωρία‧ (1)
• χωρίον· (1)
• χωρίσαντα (1)
• χωρισμοῦ (1)
• χωρίσθητε (1)
• χωρῖτιν (1)
• χωρίταις (1)
• χωρίζοιτ (1)
• <χωρίον> (1)
• χωρίσει (1)
• χωρία· (1)
• χωρισμός (1)
• χωρισθῇς (1)
• χωριτικῶς (1)
• χωριζέσθω (1)
• χωρίζουσα (1)
• χωρίοισι‧ (1)
• χωρισθείς (1)
• χωρῖται (1)
• χὡρίων (1)
• χωρίζηταί (1)
• χωρισμῷ (1)
• χωριστή (1)
• χωριστῷ (1)
• χωρίζω (1)
• χωρίοισιν‧ (1)
• 1χωρὶς (1)
• χωριστάς (1)
• χωριστὸς (1)
• χωρίζοντα (1)
• χωρισθεῖς (1)
• χωριστήν (1)
• χωρὶσᾠδῆς (1)
• χωρίων· (1)
• χωρίζηται? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary