Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐμμένω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐμμένω ἐμμενῶ ἐνέμεινα ἐμμεμένηκα

Structure: ἐμ (Prefix) + μέν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: e)n

Sense

  1. to abide in a place
  2. to abide by, stand by, cleave to, be true to
  3. (of things) to remain fixed, stand fast, hold good

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμμένω ἐμμένεις ἐμμένει
Dual ἐμμένετον ἐμμένετον
Plural ἐμμένομεν ἐμμένετε ἐμμένουσιν*
SubjunctiveSingular ἐμμένω ἐμμένῃς ἐμμένῃ
Dual ἐμμένητον ἐμμένητον
Plural ἐμμένωμεν ἐμμένητε ἐμμένωσιν*
OptativeSingular ἐμμένοιμι ἐμμένοις ἐμμένοι
Dual ἐμμένοιτον ἐμμενοίτην
Plural ἐμμένοιμεν ἐμμένοιτε ἐμμένοιεν
ImperativeSingular ἐμμένε ἐμμενέτω
Dual ἐμμένετον ἐμμενέτων
Plural ἐμμένετε ἐμμενόντων, ἐμμενέτωσαν
Infinitive ἐμμένειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐμμενων ἐμμενοντος ἐμμενουσα ἐμμενουσης ἐμμενον ἐμμενοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμμένομαι ἐμμένει, ἐμμένῃ ἐμμένεται
Dual ἐμμένεσθον ἐμμένεσθον
Plural ἐμμενόμεθα ἐμμένεσθε ἐμμένονται
SubjunctiveSingular ἐμμένωμαι ἐμμένῃ ἐμμένηται
Dual ἐμμένησθον ἐμμένησθον
Plural ἐμμενώμεθα ἐμμένησθε ἐμμένωνται
OptativeSingular ἐμμενοίμην ἐμμένοιο ἐμμένοιτο
Dual ἐμμένοισθον ἐμμενοίσθην
Plural ἐμμενοίμεθα ἐμμένοισθε ἐμμένοιντο
ImperativeSingular ἐμμένου ἐμμενέσθω
Dual ἐμμένεσθον ἐμμενέσθων
Plural ἐμμένεσθε ἐμμενέσθων, ἐμμενέσθωσαν
Infinitive ἐμμένεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐμμενομενος ἐμμενομενου ἐμμενομενη ἐμμενομενης ἐμμενομενον ἐμμενομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐνέμεινα ἐνέμεινας ἐνέμεινεν*
Dual ἐνεμείνατον ἐνεμεινάτην
Plural ἐνεμείναμεν ἐνεμείνατε ἐνέμειναν
SubjunctiveSingular ἐμμείνω ἐμμείνῃς ἐμμείνῃ
Dual ἐμμείνητον ἐμμείνητον
Plural ἐμμείνωμεν ἐμμείνητε ἐμμείνωσιν*
OptativeSingular ἐμμείναιμι ἐμμείναις ἐμμείναι
Dual ἐμμείναιτον ἐμμειναίτην
Plural ἐμμείναιμεν ἐμμείναιτε ἐμμείναιεν
ImperativeSingular ἐμμείνον ἐμμεινάτω
Dual ἐμμείνατον ἐμμεινάτων
Plural ἐμμείνατε ἐμμεινάντων
Infinitive ἐμμείναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐμμεινᾱς ἐμμειναντος ἐμμεινᾱσα ἐμμεινᾱσης ἐμμειναν ἐμμειναντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐνεμεινάμην ἐνεμείνω ἐνεμείνατο
Dual ἐνεμείνασθον ἐνεμεινάσθην
Plural ἐνεμεινάμεθα ἐνεμείνασθε ἐνεμείναντο
SubjunctiveSingular ἐμμείνωμαι ἐμμείνῃ ἐμμείνηται
Dual ἐμμείνησθον ἐμμείνησθον
Plural ἐμμεινώμεθα ἐμμείνησθε ἐμμείνωνται
OptativeSingular ἐμμειναίμην ἐμμείναιο ἐμμείναιτο
Dual ἐμμείναισθον ἐμμειναίσθην
Plural ἐμμειναίμεθα ἐμμείναισθε ἐμμείναιντο
ImperativeSingular ἐμμείναι ἐμμεινάσθω
Dual ἐμμείνασθον ἐμμεινάσθων
Plural ἐμμείνασθε ἐμμεινάσθων
Infinitive ἐμμείνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐμμειναμενος ἐμμειναμενου ἐμμειναμενη ἐμμειναμενης ἐμμειναμενον ἐμμειναμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀλλ’ ἐμμένων τῷ ἤθει καὶ πᾶν παθεῖν δεινὸν ἐπὶ τῷ μηθὲν αἰσχρὸν ἐργάσασθαι παρεσκευασμένοσ ἀπῆλθεν ἐκ τῆσ ἀγορᾶσ, διαλεγόμενοσ τοῖσ περὶ αὐτὸν ὡσ τὸ κακόν τι πρᾶξαι φαῦλον εἰή, τὸ δὲ καλὸν μέν, ἀκινδύνωσ δέ, κοινόν, ἴδιον δὲ ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ τὸ μετὰ κινδύνων τὰ καλὰ πράσσειν. (Plutarch, Caius Marius, chapter 29 6:1)
  • Οὐεργίνιοσ δὲ Ῥοῦφοσ ἀμφίβολοσ ὢν ἔτι φροντίδα παρεῖχε, μὴ τῷ δυνάμεωσ πολλῆσ καὶ μαχιμωτάτησ ἄρχειν προσειληφὼσ τὸ νενικηκέναι Οὐίνδικα καὶ κεχειρῶσθαι μέγα μέροσ τῆσ Ῥωμαίων ἡγεμονίασ, ἐν σάλῳ γενομένην ἀποστατικῷ Γαλατίαν ἅπασαν, ὑπακούσαι τοῖσ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἀρχήν, οὐδενὸσ γὰρ ἦν ὄνομα μεῖζον, οὐδὲ εἶχε δόξαν οὐδεὶσ ὅσην ὁ Οὐεργίνιοσ, ὡσ μεγίστη ῥοπὴ τοῖσ Ῥωμαίων πράγμασι τυραννίδοσ ὁμοῦ χαλεπῆσ καὶ Γαλατικῶν πολέμων ἀπαλλαγῇ γενόμενοσ, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ τότε τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ ἐμμένων λογισμοῖσ ἐφύλαττε τῇ συγκλήτῳ τὴν αἱρ́εσιν τοῦ αὐτοκράτοροσ. (Plutarch, Galba, chapter 10 1:2)
  • τὸ δ’ οὐκ ἀληθέσ ἐστιν, ἀλλὰ δι’ ἑρμηνέωσ ἐνέτυχε τοῖσ Ἀθηναίοισ, δυνηθεὶσ ἂν αὐτὸσ εἰπεῖν, ἐμμένων δὲ τοῖσ πατρίοισ καὶ καταγελῶν τῶν τὰ Ἑλληνικὰ τεθαυμακότων. (Plutarch, Marcus Cato, chapter 12 4:3)
  • καὶ μετὰ ταῦτα προσκαλεῖται μέν με τὴν δίκην πάλιν, ἐπειδὴ θᾶττον ἀνείλετο τὰσ παρακαταβολάσ οὕτωσ εὐθὺσ ἦν δῆλοσ οὐδ’ οἷσ αὐτὸσ ὡρίσατ’ ἐμμένων δικαίοισ· (Demosthenes, Speeches 31-40, 68:2)
  • καὶ γὰρ ἐφύλαττε τοὺσ πλείστουσ νόμουσ τοῦ Σόλωνοσ, ἐμμένων πρῶτοσ αὐτὸσ καὶ τοὺσ φίλουσ ἀναγκάζων· (Plutarch, , chapter 31 1:3)

Synonyms

  1. to abide in a place

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION