Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 155:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 155:)

ὥστε ἐμμένουσι τοῖσ αὐτοῖσ ὑπ̓ αἰσχύνησ καὶ ἐπαινοῦσι τὰ παρόντα καὶ ὁπόσουσ ἂν δύνωνται προτρέπουσιν ἐπὶ τὰ αὐτά, ὡσ ἂν μὴ μόνοι ἐξηπατημένοι ὦσιν, ἀλλὰ ἔχωσι παραμυθίαν τὸ καὶ πολλοὺσ καὶ ἄλλουσ τὰ ὅμοια παθεῖν αὐτοῖσ· καὶ γὰρ αὖ κἀκεῖνο ὁρῶσιν, ὅτι ἢν τἀληθὲσ εἴπωσιν, οὐκετι σεμνοὶ ὥσπερ νῦν καὶ ὑπὲρ τοὺσ πολλοὺσ δόξουσιν οὐδὲ τιμήσονται ὁμοίωσ. οὐκ ἂν οὖν ἑκόντεσ εἴποιεν εἰδότεσ, ἀφ̓ οἱών ἐκπεσόντεσ ὅμοιοι τοῖσ ἄλλοισ δόξουσιν. ὀλίγοισ δ̓ ἂν πάνυ ἐντύχοισ ὑπ̓ ἀνδρείασ τολμῶσι λέγειν ὅτι ἐξηπάτηνται καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἀποτρέπειν τῶν ὁμοίων πειρωμένουσ. εἰ δ̓ οὖν τινι τοιούτῳ ἐντύχοισ, φιλαλήθη τε κάλει τὸν τοιοῦτον καὶ χρηστὸν καὶ δίκαιον καί, εἰ βούλει, φιλόσοφον·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION