Lucian, Herodotus

(루키아노스, Herodotus)

Ἡροδότου εἴθε μὲν καὶ τὰ ἄλλα μιμήσασθαι δυνατὸν ἦν· οὐ πάντα φημὶ ὅσα προσῆν αὐτῷ, ‐ μεῖζον γὰρ εὐχῆσ τοῦτό γε ‐ ἀλλὰ κἂν ἓν ἐκ τῶν ἁπάντων, οἱο͂ν ἢ κάλλοσ τῶν λόγων ἢ ἁρμονίαν αὐτῶν ἢ τὸ οἰκεῖον τῇ Ιὠνίᾳ καὶ προσφυὲσ ἢ τῆσ γνώμησ τὸ περιττὸν ἢ ὅσα μυρία καλὰ ἐκεῖνοσ ἅμα πάντα συλλαβὼν ἔχει πέρα τῆσ εἰσ μίμησιν ἐλπίδοσ· ἃ δὲ ἐποίησεν ἐπὶ τοῖσ συγγράμμασι καὶ ὡσ πολλοῦ ἄξιοσ τοῖσ Ἕλλησιν ἅπασιν ἐν βραχεῖ κατέστη, καὶ ἐγὼ καὶ σὺ καὶ ἄλλοσ ἂν μιμησαίμεθα.

πλεύσασ γὰρ οἴκοθεν ἐκ τῆσ Καρίασ εὐθὺ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐσκοπεῖτο πρὸσ ἑαυτὸν ὅπωσ ἂν τάχιστα καὶ ἀπραγμονέστατα ἐπίσημοσ καὶ περιβόητοσ γένοιτο καὶ αὐτὸσ καὶ τὰ συγγραμμάτια. τὸ μὲν οὖν περινοστοῦντα νῦν μὲν Ἀθηναίοισ, νῦν δὲ Κορινθίοισ ἀναγινώσκειν ἢ Ἀργείοισ ἢ Λακεδαιμονίοισ ἐν τῷ μέρει, ἐργῶδεσ καὶ μακρὸν ἡγεῖτο εἶναι καὶ τριβὴν οὐ μικρὰν ἐν τῷ τοιούτῳ ἔσεσθαι· οὔκουν ἠξίου διασπᾶν τὸ πρᾶγμα οὐδὲ κατὰ διαίρεσιν οὕτω κατ̓ ὀλίγον ἀγείρειν καὶ συλλέγειν τὴν γνῶσιν, ἐπεβούλευε δέ, εἰ δυνατὸν εἰή, ἀθρόουσ που λαβεῖν τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ. Ἡρόδοτοσ τοῦτ̓ ἐκεῖνο ἥκειν οἱ νομίσασ τὸν καιρόν, οὗ μάλιστα ἐγλίχετο, πλήθουσαν τηρήσασ τὴν πανήγυριν, ἁπανταχόθεν ἤδη τῶν ἀρίστων συνειλεγμένων, παρελθὼν ἐσ τὸν ὀπισθόδομον οὐ θεατήν, ἀλλ̓ ἀγωνιστὴν παρεῖχεν ἑαυτὸν Ὀλυμπίων ᾅδων τὰσ ἱστορίασ καὶ κηλῶν τοὺσ παρόντασ, ἄχρι τοῦ καὶ Μούσασ κληθῆναι τὰσ βίβλουσ αὐτοῦ, ἐννέα καὶ αὐτὰσ οὔσασ.

ἤδη οὖν ἅπαντεσ αὐτον ᾔδεσαν πολλῷ μᾶλλον ἢ τοὺσ Ὀλυμπιονίκασ αύτούσ·

καὶ οὐκ ἔστιν ὅστισ ἀνήκοοσ ἦν τοῦ Ἡροδότου ονοματοσ, οἱ μὲν αὐτοὶ ἀκούσαντεσ ἐν Ὀλυμπίᾳ, οἱ δὲ τῶν ἐκ τῆσ πανηγύρεωσ ἡκόντων πυνθανόμενοι, καὶ εἰ πού γε φανείη μόνον, ἐδείκνυτο ἂν τῷ δακτύλῳ, Οὗτοσ ἐκεῖνοσ Ἡρόδοτόσ ἐστιν ὁ τὰσ μάχασ τὰσ Περσικὰσ Ιἀστὶ συγγεγραφώσ, ὁ τὰσ νίκασ ἡμῶν ὑμνήσασ. ἀπέλαυσε τῶν ἱστοριῶν, ἐν μιᾷ συνόδῳ πάνδημόν τινα καὶ κοινὴν ψῆφον τῆσ Ἑλλάδοσ λαβὼν καὶ ἀνακηρυχθεὶσ οὐχ ὑφ̓ ἑνὸσ μὰ Δία κήρυκοσ, ἀλλ̓ ἐν ἁπάσῃ πόλει, ὅθεν ἕκαστοσ ἦν τῶν πανηγυριστῶν.

ὅπερ ὕστερον κατανοήσαντεσ, ἐπίτομόν τινα ταύτην ὁδὸν ἐσ γνῶσιν, Ἱππίασ τε ὁ ἐπιχώριοσ αὐτῶν σοφιστὴσ καὶ Πρόδικοσ ὁ Κεῖοσ καὶ Ἀναξιμένησ ὁ Χῖοσ καὶ Πῶλοσ ὁ Ἀκραγαντῖνοσ καὶ ἄλλοι συχνοὶ λόγουσ ἔλεγον ἀεὶ καὶ αὐτοὶ πρὸσ τὴν πανήγυριν, ἀφ̓ ὧν γνώριμοι ἐν βραχεῖ ἐγίγνοντο.

καὶ τί σοι τοὺσ παλαιοὺσ ἐκείνουσ λέγω σοφιστὰσ καὶ συγγραφέασ καὶ λογογράφουσ, ὅπου καὶ τὰ τελευταῖα ταῦτα καὶ Αἐτίωνά φασι τὸν ζωγράφον, συγγράψαντα τὸν Ῥωξάνησ καὶ Ἀλεξάνδρου γάμον, εἰσ Ὀλυμπίαν καὶ αὐτὸν ἀγαγόντα τὴν εἰκόνα ἐπιδείξασθαι, ὥστε Προξενίδαν, Ἑλλανοδίκην τότε ὄντα, ἡσθέντα τῇ τέχνῃ γαμβρὸν ποιήσασθαι τὸν Αἐτίωνα.

καὶ τί τὸ θαῦμα ἐνῆν τῇ γραφῇ αὐτοῦ, ἤρετό τισ, ὡσ τὸν Ἑλλανοδίκην δἰ αὐτὸ οὐκ ἐπιχωρίῳ τῷ Αἐτίωνι συνάψασθαι τῆσ θυγατρὸσ τὸν γάμον;

ἔστιν ἡ εἰκὼν ἐν Ἰταλίᾳ, κἀγὼ εἶδον, ὥστε καὶ σοὶ ἂν εἰπεῖν ἔχοιμι.

θάλαμόσ ἐστι περικαλλὴσ καὶ κλίνη νυμφική, καὶ ἡ Ῥωξάνη κάθηται πάγκαλόν τι χρῆμα παρθένου ἐσ γῆν ὁρῶσα, αἰδουμένη ἑστῶτα τὸν Ἀλέξανδρον· Ἔρωτεσ δέ τινεσ μειδιῶντεσ ὁ μὲν κατόπιν ἐφεστὼσ ἀπάγει τῆσ κεφαλῆσ τὴν καλύπτραν καὶ δείκνυσι τῷ νυμφίῳ τὴν Ῥωξάνην, ὁ δέ τισ μάλα δουλικῶσ ἀφαιρεῖ τὸ σανδάλιον ἐκ τοῦ ποδόσ, ὡσ κατακλίνοιτο ἤδη, ἄλλοσ τῆσ χλανίδοσ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐπειλημμένοσ, Ἔρωσ καὶ οὗτοσ, ἕλκει αὐτὸν πρὸσ τὴν Ῥωξάνην πάνυ βιαιωσ ἐπισπώμενοσ, ὁ βασιλεὺσ δὲ αὐτὸσ μὲν στέφανόν τινα ὀρέγει τῇ παιδί, πάροχοσ δὲ καὶ νυμφαγωγὸσ Ἡφαιστίων συμπάρεστι δᾷδα καιομένην ἔχων, μειρακίῳ πάνυ ὡραίῳ ἐπερειδόμενοσ, Ὑμέναιοσ οἶμαί ἐστιν· οὐ γὰρ ἐπεγέγραπτο τοὔνομα. ἑτέρωθι δὲ τῆσ εἰκόνοσ ἄλλοι Ἔρωτεσ παίζουσιν ἐν τοῖσ ὅπλοισ τοῦ Ἀλεξάνδρου, δύο μὲν τὴν λόγχην αὐτοῦ φέροντεσ, μιμούμενοι τοὺσ ἀχθοφόρουσ, ὁπότε δοκὸν φέροντεσ βαροῖντο· ἄλλοι δὲ δύο ἕνα τινὰ ἐπὶ τῆσ ἀσπίδοσ κατακείμενον, βασιλέα δῆθεν καὶ αὐτόν, σύρουσι τῶν ὀχάνων τῆσ ἀσπίδοσ ἐπειλημμένοι· ἐσ τὸν θώρακα ἐσελθὼν ὕπτιον κείμενον λοχῶντι ἐοίκεν, ὡσ φοβήσειεν αὐτούσ, ὁπότε κατ̓ αὐτὸν γένοιντο σύροντεσ.

οὐ παιδιὰ δὲ ἄλλωσ ταῦτά ἐστιν οὐδὲ περιείργασται ἐν αὐτοῖσ ὁ Αἐτίων, ἀλλὰ δηλοῖ τοῦ Ἀλεξάνδρου καὶ τὸν ἐσ τὰ πολεμικὰ ἔρωτα, καὶ ὅτι ἅμα καὶ Ῥωξάνησ ἤρα καὶ τῶν ὅπλων οὐκ ἐπελέληστο.

πλὴν ἀλλ̓ ἥ γε εἰκὼν αὐτὴ καὶ ἄλλωσ γαμήλιόν τι ἐπὶ τῆσ ἀληθείασ διεφάνη ἔχουσα; προμνησαμένη τῷ Αἐτίωνι τὴν τοῦ Προξενίδου θυγατέρα· καὶ ἀπῆλθε γήμασ καὶ αὐτόσ, πάρεργον τῶν Ἀλεξάνδρου γάμων, ὑπὸ νυμφαγωγῷ τῷ βασιλεῖ, μισθὸν εἰκασμένου γάμου προσλαβὼν ἀληθῆ γάμον. Ἡρόδοτοσ μὲν οὖν ‐ ἐπάνειμι γὰρ ἐπ̓ ἐκεῖνον ‐ ἱκανὴν τῶν Ὀλυμπίων τὴν πανήγυριν ἡγεῖτο καὶ συγγραφέα θαυμαστὸν δεῖξαι τοῖσ Ἕλλησι τὰσ Ἑλληνικὰσ νίκασ διεξιόντα, ὡσ ἐκεῖνοσ διεξῆλθεν.

ἐγὼ δὲ ‐ καὶ πρὸσ Φιλίου μή με κορυβαντιᾶν ὑπολάβητε μηδὲ τἀμὰ εἰκάζειν τοῖσ ἐκείνου, ἵλεωσ ὁ ἀνήρ ‐ ἀλλὰ τοῦτό γε ὅμοιον παθεῖν φημι αὐτῷ· ὅτε γὰρ τὸ πρῶτον ἐπεδήμησα τῇ Μακεδονίᾳ, πρὸσ ἐμαυτὸν ἐσκόπουν ὅ τι μοι χρηστέον τῷ πράγματι·

καὶ ὁ μὲν ἔρωσ οὗτοσ ἦν ἅπασιν ὑμῖν γνωσθῆναι καὶ ὅτι πλείστοισ Μακεδόνων δεῖξαι τἀμά, τὸ δὲ αὐτὸν περιιόντα τηνικαῦτα τοῦ ἔτουσ συγγενέσθαι τῇ πόλει ἑκάστῃ οὐκ εὐμαρὲσ ἐφαίνετο, εἰ δὲ τηρήσαιμι τήνδε ὑμῶν τὴν σύνοδον, εἶτα παρελθὼν ἐσ μέσον δείξαιμι τὸν λόγον, ἐσ δέον οὕτωσ ἀποβήσεσθαί μοι τὰ τῆσ εὐχῆσ. αὐτοί τε οὖν ἤδη συνεληλύθατε, ὅ τι περ ὄφελοσ ἐξ ἑκάστησ πόλεωσ, αὐτὸ δὴ τὸ κεφάλαιον ἁπάντων Μακεδόνων, καὶ ὑποδέχεται πόλισ ἡ ἀρίστη οὖσα οὐ κατὰ Πίσαν μὰ Δί̓ οὐδὲ τὴν κεῖθι στενοχωρίαν καὶ σκηνὰσ καὶ καλύβασ καὶ πνῖγοσ, οἵ τε αὖ πανηγυρισταὶ οὐ συρφετώδησ ὄχλοσ, ἀθλητῶν μᾶλλον φιλοθεάμονεσ, ἐν παρέργῳ οἱ πολλοὶ τὸν Ἡρόδοτον τιθέμενοι, ἀλλὰ ῥητόρων τε καὶ συγγραφέων καὶ σοφιστῶν οἱ δοκιμώτατοι, ὅσον οὐ μικρὸν ἤδη, μὴ τοὐμὸν παρὰ πολὺ ἐνδεέστερον φαίνηται τῶν Ὀλυμπίων.

ἀλλ̓ ἢν μὲν ὑμεῖσ Πολυδάμαντι ἢ Γλαύκῳ ἢ Μίλωνι παραθεωρῆτέ με, κομιδῇ ὑμῖν δόξω θρασὺσ ἄνθρωποσ εἶναι, ἢν δὲ πολὺ ἐκείνων ἀπαγαγόντεσ τὴν μνήμην ἐπ̓ ἐμαυτοῦ μόνου ἀποδύσαντεσ ἴδητε, τάχ̓ ἂν οὐ πάνυ μαστιγώσιμοσ ὑμῖν δόξαιμι·

ὡσ ἔν γε τηλικούτῳ σταδίῳ ἱκανὸν ἐμοὶ γοῦν καὶ τοῦτο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION