Hellas Alive Dictionary - αποκρινω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀποκρίνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀποκρίνω ἀποκρινῶ

Structure: ἀπο (Prefix) + κρίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

to separate, set apart
to distinguish

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀποκρίνω	ἀποκρίνεις	ἀποκρίνει
	Dual		ἀποκρίνετον	ἀποκρίνετον
	Plural	ἀποκρίνομεν	ἀποκρίνετε	ἀποκρίνουσιν*
Subjunctive	Singular	ἀποκρίνω	ἀποκρίνῃς	ἀποκρίνῃ
	Dual		ἀποκρίνητον	ἀποκρίνητον
	Plural	ἀποκρίνωμεν	ἀποκρίνητε	ἀποκρίνωσιν*
Optative	Singular	ἀποκρίνοιμι	ἀποκρίνοις	ἀποκρίνοι
	Dual		ἀποκρίνοιτον	ἀποκρινοίτην
	Plural	ἀποκρίνοιμεν	ἀποκρίνοιτε	ἀποκρίνοιεν
Imperative	Singular		ἀποκρίνε	ἀποκρινέτω
	Dual		ἀποκρίνετον	ἀποκρινέτων
	Plural		ἀποκρίνετε	ἀποκρινόντων, ἀποκρινέτωσαν
Infinitive		ἀποκρίνειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀποκρινων ἀποκρινοντος	ἀποκρινουσα ἀποκρινουσης	ἀποκρινον ἀποκρινοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀποκρίνομαι	ἀποκρίνει, ἀποκρίνῃ	ἀποκρίνεται
	Dual		ἀποκρίνεσθον	ἀποκρίνεσθον
	Plural	ἀποκρινόμεθα	ἀποκρίνεσθε	ἀποκρίνονται
Subjunctive	Singular	ἀποκρίνωμαι	ἀποκρίνῃ	ἀποκρίνηται
	Dual		ἀποκρίνησθον	ἀποκρίνησθον
	Plural	ἀποκρινώμεθα	ἀποκρίνησθε	ἀποκρίνωνται
Optative	Singular	ἀποκρινοίμην	ἀποκρίνοιο	ἀποκρίνοιτο
	Dual		ἀποκρίνοισθον	ἀποκρινοίσθην
	Plural	ἀποκρινοίμεθα	ἀποκρίνοισθε	ἀποκρίνοιντο
Imperative	Singular		ἀποκρίνου	ἀποκρινέσθω
	Dual		ἀποκρίνεσθον	ἀποκρινέσθων
	Plural		ἀποκρίνεσθε	ἀποκρινέσθων, ἀποκρινέσθωσαν
Infinitive		ἀποκρίνεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἀποκρινομενος ἀποκρινομενου	ἀποκρινομενη ἀποκρινομενης	ἀποκρινομενον ἀποκρινομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀπέκρινον	ἀπέκρινες	ἀπέκρινεν*
	Dual		ἀπεκρίνετον	ἀπεκρινέτην
	Plural	ἀπεκρίνομεν	ἀπεκρίνετε	ἀπέκρινον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἀπεκρινόμην	ἀπεκρίνου	ἀπεκρίνετο
	Dual		ἀπεκρίνεσθον	ἀπεκρινέσθην
	Plural	ἀπεκρινόμεθα	ἀπεκρίνεσθε	ἀπεκρίνοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

ἡ μὲν γὰρ Ἠχὼ οὐδὲ ἀποκρίνεσθαι αὐτῷ ἤθελεν οὕτω λάλοσ οὖσα βρυχωμένῳ, ἀλλ̓ ᾐσχύνετο, εἰ φανείη μιμουμένη τραχεῖαν ᾠδὴν καὶ καταγέλαστον. (Lucian, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 46)
Θεόφραστοσ δ’ οὕτω φησί τινασ ὀχευτικὰσ δυνάμεισ εἶναι ὡσ καὶ μέχρι ἑβδομήκοντα συνουσιῶν ἐπιτελεῖν καὶ τὸ τελευταῖον αὐτοῖσ αἷμα ἀποκρίνεσθαι. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 32 2:3)
τοὺσ γοῦν Σωκράτη συκοφαντήσαντασ ὡσ εἰσ ἔσχατον κακίασ ἐληλακότασ οὕτωσ ἐμίσησαν οἱ πολῖται καὶ ἀπεστράφησαν, ὡσ μήτε πῦρ αὐείν μήτε ἀποκρίνεσθαι πυνθανομένοισ μήτ’ λουομένοισ κοινωνεῖν ὕδατοσ, ἀλλ’ ἀναγκάζειν ἐκχεῖν ἐκεῖνο τοὺσ παραχύτασ ὡσ μεμιασμένον, ἑώσ ἀπήγξαντο μὴ φέροντεσ τὸ μῖσοσ. (Plutarch, De invidia et odio, section 6 5:1)
εἰ δὲ φαῖεν, ὅτι πόλεωσ εἰήν τῆσ Ιἑροσολύμων, καὶ αὐτοὺσ ἐξ ἐκείνων λέγειν ὑπάρχειν τοὺσ τέσσαρασ, εἰ δὲ διὰ τὴν ἐμπειρίαν τῶν νόμων, μηδ’ αὐτοὺσ ἀγνοεῖν ἔθη τὰ πάτρια φάσκειν, εἰ δ’ αὖ διὰ τὴν ἱερωσύνην λέγοιεν ἀγαπᾶν με, καὶ αὐτῶν ἀποκρίνεσθαι δύο ἱερεῖσ ὑπάρχειν. (Flavius Josephus, 237:2)
ἐπισχόντα καλῶσ ἔχει καὶ πρὸσ τὸ βουλόμενον τοῦ ἐρωτῶντοσ ἁρμοσάμενον ὡσ ἐπὶ κλῆσιν ἀλλοτρίαν τὴν ἀπόκρισιν, αἰδημόνωσ καὶ κοσμίωσ ἀπαντᾶν, καὶ γὰρ οἱ μὲν ἐρωτηθέντεσ, ἂν σφαλῶσιν ἐν τῷ ἀποκρίνεσθαι, συγγνώμησ δικαίασ τυγχάνουσιν· (Plutarch, De garrulitate, section 19 11:1)
διδάσκω οὖν σε ἀληθῆ λόγον καὶ γνῶσιν ἀγαθὴν ὑπακούειν, τοῦ ἀποκρίνεσθαί σε λόγουσ ἀληθείασ τοῖσ προβαλλομένοισ σοι. (Septuagint, Liber Proverbiorum 22:23)
οὐκέτ’ οὐδὲ ἀποκρίνεσθαί σοι ἄξιον τοιαῦτα ἐρωτῶντι· (Lucian, Juppiter confuatus, (no name) 19:1)

Synonyms

to separate
- διίστημι (to set apart, to place separately, separate)
- ἐρύκω (to keep apart, separate)
- διέχω (to keep apart or separate)
- νοσφίζομαι (to set apart or aloof, to separate, remove)
- ἀπολαμβάνω (to take apart or aside, separately)
- ἀφορίζω ( I set apart, I banish)
- διακαθίζω (to make to sit apart, set apart)
to distinguish
- διαιρέω (to distinguish)
- ἀπομερίζω (to part or distinguish from)
- διονομάζω (to distinguish by a name)
- ἀφορίζω (I separate, distinguish)
- προσδιαιρέομαι (to distinguish further)
- διαγιγνώσκω (to distinguish, discern)
- γιγνώσκω (I distinguish, discern)
- μεταπρέπω (to distinguish oneself or be distinguished among)

ἀποκριτέος (one must reject)
προσπαίζω (to play or sport with)
σύμφημι (to assent)
μακρολόγος (speaking at length)
ἐπιλήσμων (apt to forget)
ἄρνησις (denial)
μακρολογία (length of speech)
ἀποδέχομαι (to accept from)
μαίνομαι (I am mad)
λυτέος (one must solve)
ἀπόλογος (a story)
δοξάριον (Diminutive of δόξα ‎)
δραστέος (to be done)
οἰστέος (to be borne)
βαδιστέος (one must walk or go)
ῥιψοκίνδυνος (running needless risks)
σιγηλός (disposed to silence)
παμπόνηρος (all-depraved)
κάθημαι (to be seated)
διεξέρχομαι (to go through)
τολμητέος (one must venture)
ὑπακούω (to listen)
κινδυνευτέος (one must venture)
φενακίζω (I cheat)
ἀσύμφορος (inconvenient)
ἀνέλεγκτος (not cross-questioned)
κατάπτυστος (to be spat upon)
βιωτέος (one must live)
διεψευσμένως (altogether falsely)
παρακελεύομαι (to order)

Derived

ἀνακρίνω (to examine closely, to question, interrogate)
διακρίνω (to separate one from another, to part, to be parted)
ἐγκρίνω (to reckon in or among, to admit as elected, to admit)
ἐκκρίνω (to choose or pick out, to single out, to single out for disgrace)
ἐκπροκρίνω (to choose out)
ἐπιδιακρίνω (to decide as umpire)
ἐπικρίνω (to decide, determine)
καθυποκρίνομαι (to subdue by histrionic arts, to pretend to be)
κατακρίνω (to give as a sentence against, to condemn)
κρίνω (I separate, part, I order)
παρακρίνω (to draw up in line opposite, drawn up along)
προκρίνω (to choose before others, choose by preference, prefer)
συγκρίνω (to compound, to compare, to measure)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἀποκρίνω

Sense

Conjugation

Present tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to separate

to distinguish

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

ἀποκρίνω

Sense

Conjugation

Present tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to separate

to distinguish

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어