Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 61:

καὶ νῦν, ὥσ γέ μοι δοκεῖσ, γοητεύεισ με καὶ φαρμάττεισ καὶ ἀτεχνῶσ κατεπᾴδεισ, ὥστε μεστὸν ἀπορίασ γεγονέναι. καὶ δοκεῖσ μοι παντελῶσ, εἰ δεῖ τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατοσ εἶναι τό τε εἶδοσ καὶ τἆλλα ταύτῃ τῇ πλατείᾳ νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ· καὶ γὰρ αὕτη τὸν ἀεὶ πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ δοκεῖσ μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι πεποιηκέναι, ναρκᾶν· ἀληθῶσ γὰρ ἔγωγε καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ στόμα ναρκῶ, καὶ οὐκ ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι.