Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑπακούω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ὑπακούω ὑπακούσομαι

Structure: ὑπ (Prefix) + ἀκού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (absolute) to listen, hearken, give ear
  2. to make answer when called
  3. (with the genitive of object) to listen or hearken to, give ear to, attend to

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπακούω ὑπακούεις ὑπακούει
Dual ὑπακούετον ὑπακούετον
Plural ὑπακούομεν ὑπακούετε ὑπακούουσιν*
SubjunctiveSingular ὑπακούω ὑπακούῃς ὑπακούῃ
Dual ὑπακούητον ὑπακούητον
Plural ὑπακούωμεν ὑπακούητε ὑπακούωσιν*
OptativeSingular ὑπακούοιμι ὑπακούοις ὑπακούοι
Dual ὑπακούοιτον ὑπακουοίτην
Plural ὑπακούοιμεν ὑπακούοιτε ὑπακούοιεν
ImperativeSingular ὑπάκουε ὑπακουέτω
Dual ὑπακούετον ὑπακουέτων
Plural ὑπακούετε ὑπακουόντων, ὑπακουέτωσαν
Infinitive ὑπακούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπακουων ὑπακουοντος ὑπακουουσα ὑπακουουσης ὑπακουον ὑπακουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπακούομαι ὑπακούει, ὑπακούῃ ὑπακούεται
Dual ὑπακούεσθον ὑπακούεσθον
Plural ὑπακουόμεθα ὑπακούεσθε ὑπακούονται
SubjunctiveSingular ὑπακούωμαι ὑπακούῃ ὑπακούηται
Dual ὑπακούησθον ὑπακούησθον
Plural ὑπακουώμεθα ὑπακούησθε ὑπακούωνται
OptativeSingular ὑπακουοίμην ὑπακούοιο ὑπακούοιτο
Dual ὑπακούοισθον ὑπακουοίσθην
Plural ὑπακουοίμεθα ὑπακούοισθε ὑπακούοιντο
ImperativeSingular ὑπακούου ὑπακουέσθω
Dual ὑπακούεσθον ὑπακουέσθων
Plural ὑπακούεσθε ὑπακουέσθων, ὑπακουέσθωσαν
Infinitive ὑπακούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπακουομενος ὑπακουομενου ὑπακουομενη ὑπακουομενης ὑπακουομενον ὑπακουομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἐὰν μετὰ ταῦτα πορεύησθε πλάγιοι, καὶ μὴ βούλησθε ὑπακούειν μου, προσθήσω ὑμῖν πληγὰσ ἑπτὰ κατὰ τὰσ ἁμαρτίασ ὑμῶν. (Septuagint, Liber Leviticus 26:21)
  • καὶ ἐροῦσι τοῖσ ἀνδράσι τῆσ πόλεωσ αὐτῶν. ὁ υἱὸσ ἡμῶν οὗτοσ ἀπειθεῖ καὶ ἐρεθίζει, οὐχ ὑπακούει τῆσ φωνῆσ ἡμῶν, συμβολοκοπῶν οἰνοφλυγεῖ. (Septuagint, Liber Deuteronomii 21:20)
  • τὸν Θεὸν εἵλου σήμερον εἶναί σου Θεὸν καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ καὶ φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα καὶ ὑπακούειν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ. (Septuagint, Liber Deuteronomii 26:17)
  • καὶ ἐπεδέξατο αὐτὸν ἐνδόξωσ καὶ συνέστησεν αὐτὸν πᾶσι τοῖσ φίλοισ αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ δόματα καὶ ἐπέταξε ταῖσ δυνάμεσιν αὐτοῦ ὑπακούειν αὐτῷ ὡσ ἑαυτῷ. (Septuagint, Liber Maccabees I 12:43)
  • ἔτι δὲ ταύτησ καταλεγούσησ ὁ νεανίασ εἶπε. τίνα μένετε̣ οὐχ ὑπακούω τοῦ προστάγματοσ τοῦ βασιλέωσ, τοῦ δὲ προστάγματοσ ἀκούω τοῦ νόμου τοῦ δοθέντοσ τοῖσ πατράσιν ἡμῶν διὰ Μωυσέωσ. (Septuagint, Liber Maccabees II 7:30)
  • φοβούμενοσ δ’ ἐγὼ μὴ δεθείην διαβληθεὶσ ὑπὸ τοῦ Καλλίππου, αὐτὸσ μὲν οὐχ ὑπακούω, ἀλλὰ λέγω τῷ ὑπηρέτῃ ὅτι εἴ τι βούλοιτό μοι διαλέγεσθαι, ἐν τῇ ἀγορᾷ ἔσομαι, τὸν δὲ παῖδα συμπέμπω αὐτῷ, ἵν’ εἴ τί μοι προστάττοι, ἀκούσασ ἀπαγγείλαι μοι. (Demosthenes, Speeches 41-50, 61:2)
  • ὑπακούω, ἵνα μὴ παρ’ ἐμὲ λύηται ἡ παιδιά. (Epictetus, Works, book 1, 8:5)
  • καὶ ποτέρωσ ἄν, ὦ Κυαξάρη, μᾶλλόν σε ἐκόσμουν, εἴπερ πορφυρίδα ἐνδὺσ καὶ ψέλια λαβὼν καὶ στρεπτὸν περιθέμενοσ σχολῇ κελεύοντι ὑπήκουόν σοι, ἢ νῦν ὅτε σὺν τοιαύτῃ καὶ τοσαύτῃ δυνάμει οὕτω σοι ὀξέωσ ὑπακούω διὰ τὸ σὲ τιμᾶν ἱδρῶτι καὶ σπουδῇ καὶ αὐτὸσ κεκοσμημένοσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐπιδεικνύσ σοι οὕτω πειθομένουσ; (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 4 7:2)

Synonyms

  1. to listen

  2. to make answer when called

  3. to listen or hearken to

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION