Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνακούω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συνακούω συνακούσομαι

Structure: συν (Prefix) + ἀκού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hear along with or at the same time, to hear

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνακούω συνακούεις συνακούει
Dual συνακούετον συνακούετον
Plural συνακούομεν συνακούετε συνακούουσιν*
SubjunctiveSingular συνακούω συνακούῃς συνακούῃ
Dual συνακούητον συνακούητον
Plural συνακούωμεν συνακούητε συνακούωσιν*
OptativeSingular συνακούοιμι συνακούοις συνακούοι
Dual συνακούοιτον συνακουοίτην
Plural συνακούοιμεν συνακούοιτε συνακούοιεν
ImperativeSingular συνάκουε συνακουέτω
Dual συνακούετον συνακουέτων
Plural συνακούετε συνακουόντων, συνακουέτωσαν
Infinitive συνακούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνακουων συνακουοντος συνακουουσα συνακουουσης συνακουον συνακουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνακούομαι συνακούει, συνακούῃ συνακούεται
Dual συνακούεσθον συνακούεσθον
Plural συνακουόμεθα συνακούεσθε συνακούονται
SubjunctiveSingular συνακούωμαι συνακούῃ συνακούηται
Dual συνακούησθον συνακούησθον
Plural συνακουώμεθα συνακούησθε συνακούωνται
OptativeSingular συνακουοίμην συνακούοιο συνακούοιτο
Dual συνακούοισθον συνακουοίσθην
Plural συνακουοίμεθα συνακούοισθε συνακούοιντο
ImperativeSingular συνακούου συνακουέσθω
Dual συνακούεσθον συνακουέσθων
Plural συνακούεσθε συνακουέσθων, συνακουέσθωσαν
Infinitive συνακούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνακουομενος συνακουομενου συνακουομενη συνακουομενης συνακουομενον συνακουομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνακούσομαι συνακούσει, συνακούσῃ συνακούσεται
Dual συνακούσεσθον συνακούσεσθον
Plural συνακουσόμεθα συνακούσεσθε συνακούσονται
OptativeSingular συνακουσοίμην συνακούσοιο συνακούσοιτο
Dual συνακούσοισθον συνακουσοίσθην
Plural συνακουσοίμεθα συνακούσοισθε συνακούσοιντο
Infinitive συνακούσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνακουσομενος συνακουσομενου συνακουσομενη συνακουσομενης συνακουσομενον συνακουσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήκουον συνήκουες συνήκουεν*
Dual συνηκούετον συνηκουέτην
Plural συνηκούομεν συνηκούετε συνήκουον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηκουόμην συνήκουου συνηκούετο
Dual συνηκούεσθον συνηκουέσθην
Plural συνηκουόμεθα συνηκούεσθε συνηκούοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "αὗται πολὺ κρατήσουσι τοῦ σοῦ γευσάμεναι αἵματοσ, ὁ δ’ αὐτόσ φησι καὶ Χειρίσοφον τὸν Διονυσίου κόλακα ἰδόντα Διονύσιον γελῶντα μετά τινων γνωρίμων ἀπεῖχεν δ’ ἀπ’ αὐτῶν πλείω τόπον, ὡσ μὴ συνακούειν συγγελᾶν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 55 3:1)
  • "ἡ δὲ συνακούει διὰ τὸ πλησιάζειν καὶ σῴζεται μὴ πειθομένη δέ, ἀπολιπόντοσ τοῦ δαίμονοσ, οὐκ εὐτυχῶσ ἀπαλλάσσει. (Plutarch, De genio Socratis, section 2417)
  • οὕτω δὲ τοῦ Γέλωνοσ ἐξαπατωμένου συνεξαπατώμενοσ ὁ Νεοπτόλεμοσ, καὶ τὴν ἐπιβουλὴν ὁδῷ βαδίζειν οἰόμενοσ οὐ κατεῖχεν, ἀλλ’ ὑπὸ χαρᾶσ ἐξέφερε πρὸσ τοὺσ φίλουσ, καί ποτε κωμάσασ παρὰ τὴν ἀδελφὴν Καδμείαν ἐχρῆτο λαλιᾷ περὶ τούτων, οὐδένα συνακούειν οἰόμενοσ· (Plutarch, chapter 5 5:1)
  • ταῦτα καὶ πολλὰ τούτοισ ὅμοια παρεχομένων αὐτῶν ἰσχυρὰ καὶ οὐδένα λόγον ἐναντίον δέξασθαι δυνάμενα καὶ πολὺν ἐν ταῖσ συμφοραῖσ τῆσ κόρησ ἔλεον καταχεομένων, οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ, ὅσοι συνήκουον τῶν λόγων, τῆσ τε μορφῆσ οἶκτον ἐλάμβανον, ὁπότ’ εἰσ τὴν παρθένον ἴδοιεν· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 35 1:1)

Synonyms

  1. to hear along with or at the same time

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION