Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 17

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 17)

οἱ δὲ νῦν συνάγοντεσ ἐπὶ τὰ δεῖπνα καὶ μάλιστα οἱ ἀπὸ τῆσ καλῆσ Ἀλεξανδρείασ βοῶσι, κεκράγασι, βλασφημοῦσι τὸν οἰνοχόον, τὸν διάκονον, τὸν μάγειρον κλαίουσι δ’ οἱ παῖδεσ τυπτόμενοι κονδύλοισ ἄλλοσ ἄλλοθεν, καὶ οὐχ οἱο͂ν οἱ κεκλημένοι μετὰ πάσησ ἀηδίασ δειπνοῦσιν, ἀλλὰ κἂν τύχῃ θυσία τισ οὖσα, παρακαλυψάμενοσ ὁ θεὸσ οἰχήσεται καταλιπὼν οὐ μόνον τὸν οἶκον, ἀλλὰ καὶ τὴν πόλιν ἅπασαν, γελοῖον γάρ ἐστιν αὐτὸν τὸν εὐφημίαν κηρύξαντα καταρᾶσθαι τῇ γυναικὶ καὶ τοῖσ τέκνοισ, καὶ τοῖσ δειπνοῦσι δ’ ἂν εἴποι ὁ τοιοῦτοσ· νῦν δ’ ἔρχεσθ’ ἐπὶ δεῖπνον, ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα. τῷ γὰρ τοιούτῳ ὁ οἶκοσ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων. τούτων λεχθέντων ἔφη τισ τῶν παρόντων·

παραιτητέον εἰσ ταῦτ’ ἀποβλέποντάσ ἐστι τὸ γαστρίζεσθαι.

’ δεῖπνον γὰρ ἀτελὲσ οὐ ποιεῖ παροινίαν, ὡσ Ἄμφισ φησὶν ἐν Πανί, οὐδὲ ὕβρεισ καὶ προπηλακισμούσ, ὡσ Ἄλεξισ ἐν Ὀδυσσεῖ ὑφαίνοντι μαρτυρεῖ διὰ τούτων φιλεῖ γὰρ ἡ μακρὰ συνουσία καὶ τὰ συμπόσια τὰ πολλὰ καὶ καθ’ ἡμέραν ποιεῖν σκῶψιν , ἡ σκῶψισ δὲ λυπεῖ πλεῖον ἢ τέρπει πολύ. τοῦ κακῶσ λέγειν γὰρ ἀρχὴ γίνετ’ ἂν δ’ εἴπῃσ ἅπαξ, εὐθὺσ ἀντήκουσασ ἤδη λοιδορεῖσθαι λείπεται, εἶτα τύπτεσθαι δέδεικται καὶ παροινεῖν.

β. ταῦτα γὰρ κατὰ φύσιν πέφυκεν οὕτωσ · καὶ τί μάντεωσ ἔδει;