Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 74

ἐν Ἱππολύτῳ Εὐριπιδείῳ πάλιν ἡ Ἀφροδίτη φησίν ὅσοι τε Πόντου τερμόνων τ’ Ἀτλαντικῶν ναίουσιν εἴσω φῶσ ὁρῶντεσ ἡλίου, τοὺσ μὲν σέβοντασ τἀμὰ πρεσβεύω κράτη, σφάλλω δ’ ὅσοι φρονοῦσιν εἰσ ἡμᾶσ μέγα. νεανίσκῳ γὰρ τὴν πᾶσαν ἀρετὴν ἔχοντι τοῦτο μόνον τὸ ἁμάρτημα προσόν, ὅτι οὐκ ἐτίμα τὴν Ἀφροδίτην, αἴτιον ἐγένετο τοῦ ὀλέθρου·

καὶ οὔτε ἡ Ἄρτεμισ ἡ περισσῶσ ἀγαπήσασα οὔτε τῶν ἄλλων θεῶν τισ ἢ δαιμόνων ἐβοήθησεν αὐτῷ. κατὰ τὸν αὐτὸν οὖν ποιητὴν· ὅστισ δ’ Ἔρωτα μὴ μέγαν κρίνει θεόν, ἢ σκαιόσ ἐστιν ἢ καλῶν ἄπειροσ ὢν οὐκ οἶδε τὸν μέγιστον ἀνθρώποισ θεόν.

ὃν ὁ σοφὸσ ὑμνῶν αἰεί ποτε Ἀνακρέων πᾶσίν ἐστιν διὰ στόματοσ, λέγει οὖν περὶ αὐτοῦ καὶ ὁ κράτιστοσ Κριτίασ τάδε· τὸν δὲ γυναικείων μελέων πλέξαντα πότ’ ᾠδὰσ ἡδὺν Ἀνακρείοντα Τέωσ εἰσ Ἑλλάδ’ ἀνῆγεν, συμποσίων ἐρέθισμα, γυναικῶν ἠπερόπευμα, αὐλῶν ἀντίπαλον, φιλοβάρβιτον, ἡδύν, ἄλυπον. οὒ ποτέ σου φιλότησ γηράσεται οὐδὲ θανεῖται, ἒσ τ’ ἂν ὕδωρ οἴνῳ συμμιγνύμενον κυλίκεσσι παῖσ διαπομπεύῃ, προπόσεισ ἐπὶ δεξιὰ νωμῶν, παννυχίδασ θ’ ἱερὰσ θήλεισ χοροὶ ἀμφιέπωσιν, πλάστιγξ θ’ ἡ χαλκοῦ θυγάτηρ ἐπ’ ἄκραισι καθίζῃ κοττάβου ὑψηλαῖσ κορυφαῖσ Βρομίου ψακάδεσσιν.