Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 71

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 71)

οἱήν μὲν φίλοσ υἱὸσ ἀνήγαγεν Οἰάγροιο ’ Ἀγριόπην Θρῇσσαν στειλάμενοσ κιθάρην Αἱδόθεν ἔπλευσεν δὲ κακὸν καὶ ἀπειθέα χῶρον, ἔνθα Χάρων κοινὴν ἕλκεται εἰσ ἄκατον ψυχὰσ οἰχομένων, λίμνῃ δ’ ἐπὶ μακρὸν ἀυτεῖ ῥεῦμα διὲκ μεγάλων ῥυομένῃ δονάκων. ἀλλ’ ἔτλη παρὰ κῦμα μονόζωστοσ κιθαρίζων Ὀρφεύσ, παντοίουσ δ’ ἐξανέπεισε θεούσ·

κωκυτὸν τ’ ἀθέμιστον ὑπ’ ὀφρύσι μηνίσαντα εἶδε, καὶ αἰνοτάτου βλέμμ’ ὑπέμεινε κυνόσ, ἐν πυρὶ μὲν φωνὴν τεθοωμένου, ἐν πυρὶ δ’ ὄμμα σκληρόν, τριστοίχοισ δεῖμα φέρον κεφαλαῖσ. ἔνθεν ἀοιδιάων μεγάλουσ ἀνέπεισεν ἄνακτασ Ἀγριόπην μαλακοῦ πνεῦμα λαβεῖν βιότου. οὐ μὴν οὐδ’ υἱὸσ Μήνησ ἀγέραστον ἔθηκεν Μουσαῖοσ, Χαρίτων ἤρανοσ, Ἀντιόπην· ἥ τε πολὺν μύστῃσιν Ἐλευσῖνοσ παρὰ πέζαν εὐασμὸν κρυφίων ἐξεφόρει λογίων, Ῥάριον ὀργειῶνα νόμῳ διαπομπεύουσα Δήμητρα, γνωστὴ δ’ ἐστὶ καὶ εἰν Αἴδῃ.

φημὶ δὲ καὶ Βοιωτὸν ἀποπρολιπόντα μέλαθρον Ἡσίοδον, πάσησ ἤρανον ἱστορίησ, Ἀσκραίων ἐσικέσθαι ἐρῶνθ’ Ἑλικωνίδα κώμην ἔνθεν ὃ γ’ Ηοἴην μνώμενοσ Ἀσκραικὴν πόλλ’ ἔπαθεν, πάσασ δὲ λόγων ἀνεγράψατο βίβλουσ ὑμνῶν, · ἐκ πρώτησ παιδὸσ ἀνερχόμενοσ.

αὐτὸσ δ’ οὗτοσ ἀοιδόσ, ὃν ἐκ Διὸσ αἶσα φυλάσσει ἥδιστον πάντων δαίμονα μουσοπόλων, λεπτυνθεὶσ Ἰθάκην ἐνετείνατο θεῖοσ Ὅμηροσ ᾠδῇσιν πινυτῆσ εἵνεκα Πηνελόπησ· ἣν διὰ πολλὰ παθὼν ὀλίγην ἐσενάσσατο νῆσον, πολλὸν ἀπ’ εὐρείησ λειπόμενοσ πατρίδοσ· ἔκλεε δ’ Ἰκαρίου τε γένοσ καὶ δῆμον Ἀμύκλου καὶ Σπάρτην, ἰδίων ἁπτόμενοσ παθέων·

Μίμνερμοσ δὲ τὸν ἡδὺν ὃσ εὑρ́ετο πολλὸν ἀνατλὰσ ἦχον καὶ μαλακοῦ πνεῦμ’ ἀπὸ πενταμέτρου, καίετο μὲν Ναννοῦσ· πολιῷ δ’ ἐπὶ πολλάκι λωτῷ κημωθεὶσ κώμουσ εἶχε σὺν Ἑξαμύῃ.

ἤρεθε δ’ Ἑρμόβιον τὸν ἀεὶ βαρὺν ἠδὲ Φερεκλῆν ἐχθρόν, μισήσασ οἷ’ ἀνέπεμψεν ἔπη. Λυδῆσ δ’ Ἀντίμαχοσ Λυδηίδοσ ἐκ μὲν ἔρωτοσ πληγεὶσ Πακτωλοῦ ῥεῦμ’ ἐπέβη ποταμοῦ ἀδρανίῃ δὲ θανοῦσαν ὑπὸ ξηρὴν θέτο γαῖαν κλαίων, αἰάζων δ’ ἦλθεν ἀποπρολιπὼν ἄκρην ἐσ Κολοφῶνα γόων δ’ ἐνεπλήσατο βίβλουσ ἱράσ, ι ἐκ παντὸσ παυσάμενοσ καμάτου. Λέσβιοσ Ἀλκαῖοσ δέ, πόσουσ ἀνεδέξατο κώμουσ, Σαπφοῦσ φορμίζων ἱμερόεντα πόθον, γινώσκεισ, ὁ ο ἀοιδὸσ ἀηδόνοσ ἠράσαθ’ ὕμνων Τήιον ἀλγύνων ἄνδρα πολυφραδίῃ.

καὶ γὰρ τὴν ὁ μελιχρὸσ ἐφημίλλητ’ Ἀνακρείων στελλομένην πολλαῖσ ἄμμιγα Λεσβιάσιν· φοίτα δ’ ἄλλοτε μὲν λείπων Σάμον, ἄλλοτε δ’ ‐ αὐτὴν οἰνηρῇ δείρῃ κεκλιμένην πατρίδα, Λέσβον ἐσ εὐοίνον·

τὸ δὲ Μύσιον εἴσιδε Λέκτον πολλάκισ Αἰολικοῦ κύματοσ ἀντιπέρασ. Ἀτθὶσ δ’ οἱᾶ μέλισσα πολυπρήωνα Κολώνην λείπουσ1’ ἐν τραγικαῖσ ᾖδε χοροστασίαισ Βάκχον καὶ τὸν Ἔρωτα Θεωρίδοσ Ἠριγόνησ τε ἅσ ποτε γηραιῷ Ζεὺσ ἔπορεν Σοφοκλεῖ . φημὶ δὲ καὶ κεῖνον τὸν ἀεὶ πεφυλαγμένον ἄνδρα καὶ πάντων μῖσοσ κτώμενον ι ἐκ συνοχῶν πάσασ ἀμφὶ γυναῖκασ ὑπὸ σκολιοῖο τυπέντα τόξου νυκτερινὰσ οὐκ ἀποθέσθ’ ὀδύνασ· ·

ἀλλὰ Μακηδονίησ πάσασ κατενίσατο λαύρασ αἰάζων, μέθεπεν δ’ Ἀρχέλεω ταμίην εἰσόκε δὴ δαίμων Εὐριπίδη εὑρ́ετ’ ὄλεθρον, Ἀρριβίου στυγνῶν ἀντιάσαντι κυνῶν. ἄνδρα δὲ τὸν Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου καὶ λωτοῦ πιστότατον ταμίην Μοῦσαι παίδευσάν τε Φιλόξενον, οἱᾶ τιναχθεὶσ Ὀρτυγίην ταύτησ ἦλθε διὰ πτόλεωσ, γινώσκεισ, ἀίουσα μέγαν πόθον ὃν Γαλατείη· αὐτοῖσ μηλείοισ θήκαθ’ ὑπὸ προγόνοισ.

Κῷοι χάλκειον στῆσαν ὑπὸ πλατάνῳ Βιττίδα μολπάζοντα θοήν, περὶ πάντα Φιλίταν ῥήματα καὶ πᾶσαν τρυόμενον λαλιήν.

οὐδὲ μὲν οὐδ’ ὁπόσοι σκληρὸν βίον ἐστήσαντο ἀνθρώπων, σκοτιὴν μαιόμενοι σοφίην, οὓσ αὐτὴ περὶ πυκνὰ λόγοισ ἐσφίγξατο μῆτισ καὶ δεινὴ μύθων κῆδοσ ἔχουσ1’ ἀρετή, οὐδ’ οἵδ’ αἰνὸν ἔρωτοσ ἀπεστρέψαντο κυδοιμὸν μαινόμενον, δεινὸν δ’ ἦλθον ὑφ’ ἡνίοχον. οἱή μὲν Σάμιον μανίη κατέδησε Θεανοῦσ Πυθαγόρην, ἑλίκων κομψὰ γεωμετρίησ ι εὑρόμενον, καὶ κύκλον ὅσον περιβάλλεται αἰθὴρ βαιῇ ἐνὶ σφαίρῃ πάντ’ ἀπομασσόμενον.

οἱῴ δ’ ἐχλίηνεν ὃν ἔξοχον ἔχρη Ἀπόλλων ἀνθρώπων εἶναι Σωκράτη ἐν σοφίῃ Κύπρισ μηνίουσα πυρὸσ μένει, ἐκ δὲ βαθείησ ψυχῆσ κουφοτέρασ ἐξεπόνησ1’ ἀνίασ, οἰκί’ ἐσ Ἀσπασίησ πωλεύμενοσ · οὐδέ τι τέκμαρ εὑρ͂ε, λόγων πολλὰσ εὑρόμενοσ διόδουσ.

ἄνδρα δὲ Κυρηναῖον ἔσω πόθοσ ἔσπασεν ’Ἰσθμοῦ δεινόσ, ὅτ’ Ἀπιδανῆσ Λαίδοσ ἠράσατο ὀξὺσ Ἀρίστιπποσ, πάσασ δ’ ἠνήνατο λέσχασ φεύγων, οὐδαμινόν τ’ ἐξεφόρησε βίον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION