Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 41

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 41)

περὶ δὲ τοῦ εἰρημένου τῆσ Μανίασ ὀνόματοσ ὁ Μάχων τάδε φησίν· ἴσωσ δ’ ἂν ἀπορήσαι τισ εὐλόγωσ θ’ ἅμα τῶν νῦν ἀκροατῶν εἴ τισ Ἀττικὴ γυνὴ προσηγορεύετ’ ἢ ἐνομίσθη Μανία. αἰσχρὸν γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν γυναῖκ’ ἔχειν, καὶ ταῦθ’ ἑταίραν ἐκ μέσησ τῆσ Ἑλλάδοσ, μὴ τὴν Ἀθηναίων τι κωλῦσαι πόλιν, ὑφ’ ἧσ ἅπαντέσ εἰσ1’ ἐπηνωρθωμένοι. τὸ μὲν οὖν ὑπάρχον εὐθέωσ ἐκ παιδίου αὐτῇ Μέλιττ’ ἦν ὄνομα, τῷ μεγέθει μὲν ἦν τῶν τότε γυναικῶν βραχύ τι καταδεεστέρα·

φωνῇ δ’ ὁμιλίᾳ τε κεχορηγημένη, πάνυ τ’ εὐπρόσωποσ οὖσα καὶ καταπληκτική, πολλοὺσ ἐραστὰσ καὶ πολίτασ καὶ ξένουσ ἔχουσ1’ ὅπου περὶ τῆσ γυναικόσ τισ λόγοσ γένοιτο, μανίαν τὴν Μέλιτταν ὡσ καλὴν ἔφασκον εἶναι, καὶ προσεξειργάζετο αὐτὴ τὸ πλεῖον. ἀνεβόα, αὐτὴ θ’ ὅτ’ ἐπαινοίη τιν’ ἢ ψέγοι πάλιν, ἐπ’ ἀμφοτέρων προσέκειτο μανία τῶν λόγων, διὸ τῆσ μανίασ τὸ ῥῆμ’ ἐπεκτείνασ δοκεῖ καλέσαι τισ αὐτὴν τῶν ἐραστῶν Μανίαν·

μᾶλλον τὸ πάρεργον ἐπεκράτησ1’ ἢ τοὔνομα.

ἐδόκει δὲ λιθιᾶν, ὡσ ἐοίχ’, ἡ Μανία· Γνάθαινα δ’ εἰσ τὰ στρώμαθ’ ὅτι προίετο, ἐνουθετήθη τοῦτό πωσ ὑπὸ Διφίλου. "τί τοῦτο, παῖ , εἰ καὶ λίθον εἶχεσ; ὑπολαβοῦσ1’ ἡ Μανία ἔδωκ’ ἄν, ἵν’ εἶχεσ, φήσ1’, ἀποψᾶσθαι, τάλαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION