Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 17

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 17)

Λικύμνιοσ δ’ ὁ Χῖοσ τὸν Ὕπνον φήσασ ἐρᾶν τοῦ Ἐνδυμίωνοσ οὐδὲ καθεύδοντοσ αὐτοῦ κατακαλύπτει τοὺσ ὀφθαλμούσ, ἀλλὰ ἀναπεπταμένων τῶν βλεφάρων κοιμίζει τὸν ἐρώμενον, ὅπωσ διὰ παντὸσ ἀπολαύῃ τῆσ τοῦ θεωρεῖν ἡδονῆσ. λέγει δ’ οὕτωσ· ι ὕπνοσ δὲ χαίρων ὀμμάτων αὐγαῖσ ἀναπεπταμένοισ ὄσσοισ ἐκοίμιζεν κοῦρον. καὶ ἡ Σαπφὼ δὲ πρὸσ τὸν ὑπερβαλλόντωσ θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν καὶ καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν στᾶθι κἄντα, φίλοσ, καὶ τὰν ἐπ’ ὄσσοισ ἀμπέτασον χάριν.

ὁ δ’ Ἀνακρέων τί φησίν; ὦ παῖ παρθένιον βλέπων, δίζημαί σε, σὺ δ’ οὐκ ἀείσ, οὐκ εἰδὼσ ὅτι τῆσ ἐμῆσ ψυχῆσ ἡνιοχεύεισ. ὁ δὲ μεγαλοφωνότατοσ Πίνδαροσ· τὰσ δὲ Θεοξένου φησίν ἀκτῖνασ ποτ’ ὄσσων μαρμαρυζοίσασ δρακεὶσ ὃσ μὴ πόθῳ κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντοσ ἢ σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν ψυχρᾷ φλογί.

ὁ δὲ τοῦ Κυθηρίου Φιλοξένου Κύκλωψ ἐρῶν τῆσ Γαλατείασ καὶ ἐπαινῶν αὐτῆσ τὸ κάλλοσ, προμαντευόμενοσ τὴν τύφλωσιν πάντα μᾶλλον αὐτῆσ ἐπαινεῖ ἢ τῶν ὀφθαλμῶν μνημονεύει, λέγων ὧδε· ὦ καλλιπρόσωπε, χρυσεοβόστρυχε Γαλάτεια, χαριτόφωνε, κάλλοσ ἐρώτων. τυφλὸσ ὁ ἔπαινοσ καὶ κατ’ οὐδὲν ὅμοιοσ τῷ Ἰβυκείῳ ἐκείνῳ·

Εὐρύαλε, γλαυκέων Χαρίτων θάλοσ, ὁ καλλικόμων μελέδημα, σὲ μὲν Κύπρισ ἃ τ’ ἀγανοβλέφαροσ Πειθὼ ῥοδέοισιν ἐν ἄνθεσι θρέψαν. "λάμπειν ἐπὶ πορφυραῖσ παρῇσι φῶσ ἔρωτοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION