- ἵνα δὲ πάντ’ ἀφῶ τἆλλα, τίσ οὐχ ὁμολογήσει τοῖσ ἀσκοῦσι τὴν φιλόσοφον ῥητορικὴν ἀναγκαῖον εἶναι πολλὰ μὲν ἔθη καὶ βαρβάρων καὶ Ἑλλήνων ἐκμαθεῖν, πολλοὺσ δὲ νόμουσ ἀκοῦσαι πολιτειῶν τε σχήματα, καὶ βίουσ ἀνδρῶν καὶ πράξεισ καὶ τέλη καὶ τύχασ; (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 6 5:1)
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 6 5:1)
- καθόλου δὲ τριῶν ὄντων, ὥσ φησι Θεόφραστοσ, ἐξ ὧν γίνεται τὸ μέγα καὶ σεμνὸν καὶ περιττὸν ἐν λέξει, τῆσ τε ἐκλογῆσ τῶν ὀνομάτων καὶ τῆσ ἐκ τούτων ἁρμονίασ καὶ τῶν περιλαμβανόντων αὐτὰ σχημάτων, ἐκλέγει μὲν εὖ πάνυ καὶ τὰ κράτιστα τῶν ὀνομάτων τίθησιν, ἁρμόττει δὲ αὐτὰ περιέργωσ, τὴν εὐφωνίαν ἐντείνων μουσικήν, σχηματίζει τε φορτικῶσ καὶ τὰ πολλὰ γίνεται ψυχρὸσ ἢ τῷ πόρρωθεν λαμβάνειν ἢ τῷ μὴ πρέποντα εἶναι τὰ σχήματα τοῖσ πράγμασι διὰ τὸ μὴ κρατεῖν τοῦ μετρίου. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 31)
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 31)
- καὶ γὰρ συντίθησί ποτε ἀφελῶσ τὰ ὀνόματα καὶ λύει τὴν περίοδον εὐγενῶσ καὶ τὰ περίεργα σχήματα καὶ φορτικὰ φεύγει καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ συμβουλευτικοῖσ τε καὶ δικανικοῖσ λόγοισ, ἀλλ’ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τῷ ῥυθμῷ δουλεύοντοσ καὶ τῷ κύκλῳ τῆσ περιόδου καὶ τὸ κάλλοσ τῆσ ἀπαγγελίασ ἐν τῷ περιττῷ τιθεμένου κοινότερον εἴρηκα περὶ αὐτοῦ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 3 1:5)
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 3 1:5)
- ὅταν γὰρ ἀκροχειρισάμενοι καὶ παίσαντεσ καὶ παισθέντεσ ἐν τῷ μέρει παύσωνται, εἰσ ὄρχησιν αὐτοῖσ ἡ ἀγωνία τελευτᾷ, καὶ αὐλητὴσ μὲν ἐν τῷ μέσῳ κάθηται ἐπαυλῶν καὶ κτυπῶν τῷ ποδί, οἱ δὲ κατὰ στοῖχον ἀλλήλοισ ἑπόμενοι σχήματα παντοῖα ἐπιδείκνυνται πρὸσ ῥυθμὸν ἐμβαίνοντεσ, ἄρτι μὲν πολεμικά, μετ’ ὀλίγον δὲ χορευτικά, ἃ Διονύσῳ καὶ Ἀφροδίτῃ φίλα. (Lucian, De saltatione, (no name) 10:5)
(루키아노스, De saltatione, (no name) 10:5)
- τοιγάρτοι ἐκεῖνα ὁρῶντί μοι ἐδόκει ὁ τῶν ἀνθρώπων βίοσ πομπῇ τινι μακρᾷ προσεοικέναι, χορηγεῖν δὲ καὶ διατάττειν ἕκαστα ἡ Τύχη, διάφορα καὶ ποικίλα τοῖσ πομπευταῖσ τὰ σχήματα προσάπτουσα· (Lucian, Necyomantia, (no name) 16:1)
(루키아노스, Necyomantia, (no name) 16:1)
