Ancient Greek-English Dictionary Language

διίστημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διίστημι διαστήσω

Structure: δι (Prefix) + ί̔στᾱ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to set apart, to place separately, separate
  2. to set, at variance with, to divide, into fractions
  3. to stand apart, to be divided, made way, opened, chasms
  4. to stand apart, be at variance, to differ, be different
  5. to part
  6. to stand at certain distances or intervals
  7. to separate

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῖστημι διῖστης διῖστησιν*
Dual διίστατον διίστατον
Plural διίσταμεν διίστατε διιστάᾱσιν*
SubjunctiveSingular διίστω διίστῃς διίστῃ
Dual διίστητον διίστητον
Plural διίστωμεν διίστητε διίστωσιν*
OptativeSingular διισταῖην διισταῖης διισταῖη
Dual διισταῖητον διισταίητην
Plural διισταῖημεν διισταῖητε διισταῖησαν
ImperativeSingular διῖστᾱ διιστάτω
Dual διίστατον διιστάτων
Plural διίστατε διιστάντων
Infinitive διιστάναι
Participle MasculineFeminineNeuter
διιστᾱς διισταντος διιστᾱσα διιστᾱσης διισταν διισταντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διίσταμαι διίστασαι διίσταται
Dual διίστασθον διίστασθον
Plural διιστάμεθα διίστασθε διίστανται
SubjunctiveSingular διίστωμαι διίστῃ διίστηται
Dual διίστησθον διίστησθον
Plural διιστώμεθα διίστησθε διίστωνται
OptativeSingular διισταῖμην διίσταιο διίσταιτο
Dual διίσταισθον διισταῖσθην
Plural διισταῖμεθα διίσταισθε διίσταιντο
ImperativeSingular διίστασο διιστάσθω
Dual διίστασθον διιστάσθων
Plural διίστασθε διιστάσθων
Infinitive διίστασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διισταμενος διισταμενου διισταμενη διισταμενης διισταμενον διισταμενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ οἳ μὲν μαστεύουσιν, αὐτοὶ δὲ διίστανται, μετὰ χεῖρασ ἔχοντεσ τὰσ κύνασ τὰσ ἀγαθάσ, οἷπερ μάλιστα εἰκὸσ τὸν λαγῶ ἀπευθῦναι τὸν δρόμον, ὥστε ἐφιέναι τῶν κυνῶν ὅπωσ ἄν τῳ προχωρῇ. (Arrian, Cynegeticus, chapter 21 1:2)
  • διὸ ἐὰν μὴ συμβάλλωσιν οἱ φαῦλοι, οὐ φίλοι ἑαυτοῖσ, ἀλλὰ διίστανται· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 114:4)
  • οὐ γὰρ Μυσοὶ τὴν βασιλείαν ἔχουσιν οὐδὲ Σάκαι οὐδὲ Πισίδαι οὐδ’ ἄλλοι μέσοι, οἱ μὲν βίᾳ εἰσῳκισμένοι, οἱ δὲ ἀποστάντεσ, ληφθῆναι δ’ οὐ δυνάμενοι, οὐδ’ ἀκούει μὲν ἡ βασιλέωσ γῆ, ἔστι δὲ πάντων τῶν ἔχειν αὐτὴν δυναμένων, οὐδὲ σατράπαι μάχονται πρὸσ ἀλλήλουσ ὥσπερ οὐκ ὄντοσ αὐτοῖσ βασιλέωσ, οὐδὲ πόλεισ αἱ μὲν πρὸσ τούτουσ, αἱ δὲ πρὸσ ἐκείνουσ διίστανται, καὶ εἰσ μὲν τὰσ ἐκπέμπονται φρουροὶ, ἐκ δὲ τῶν ἐκπίπτουσιν, ἀλλ’ ὥσπερ αὐλῆσ περίβολοσ ἐκκεκαθαρμένοσ, οὕτωσ ἅπασα ἡ οἰκουμένη χοροῦ ἀκριβέστερον ἓν φθέγγεται, συνευχομένη μένειν τὸν ἅπαντα αἰῶνα τήνδε τὴν ἀρχήν· (Aristides, Aelius, Orationes, 10:2)
  • ὡσ μὲν οὖν, ὦ Δημόσθενεσ, ἕκαστοι πρὸσ ἀλλήλουσ ταύτῃ διίστανται ὁμολογῶ καὶ αὐτὸσ, ἐπεὶ μηδὲ νομοθέτασ κέκτηνται τοὺσ αὐτοὺσ, ἀλλ’ οἱ μὲν τοὺσ, οἱ δὲ τοὺσ, ὅπωσ ἡ τύχη καὶ ὁ συμπίπτων χρόνοσ ἑκάστοισ παρεσκευάκει. (Aristides, Aelius, Orationes, 25:1)
  • σοῦ δ’ ἂν ἡδέωσ πυθοίμην, εἰ ἐν οἷσ οὗτοι διίστανται, πότερα τῶν λυσιτελούντων ταῦτ’ ἐστὶν ἢ τῶν ἰδίᾳ καὶ κοινῇ λυμαινομένων τοῖσ πράγμασιν. (Aristides, Aelius, Orationes, 25:2)

Synonyms

  1. to set apart

  2. to part

  3. to stand at certain distances or intervals

  4. to separate

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION