Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀποκρίνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀποκρίνω ἀποκρινῶ

Structure: ἀπο (Prefix) + κρίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to separate, set apart
  2. to distinguish

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκρίνω ἀποκρίνεις ἀποκρίνει
Dual ἀποκρίνετον ἀποκρίνετον
Plural ἀποκρίνομεν ἀποκρίνετε ἀποκρίνουσιν*
SubjunctiveSingular ἀποκρίνω ἀποκρίνῃς ἀποκρίνῃ
Dual ἀποκρίνητον ἀποκρίνητον
Plural ἀποκρίνωμεν ἀποκρίνητε ἀποκρίνωσιν*
OptativeSingular ἀποκρίνοιμι ἀποκρίνοις ἀποκρίνοι
Dual ἀποκρίνοιτον ἀποκρινοίτην
Plural ἀποκρίνοιμεν ἀποκρίνοιτε ἀποκρίνοιεν
ImperativeSingular ἀποκρίνε ἀποκρινέτω
Dual ἀποκρίνετον ἀποκρινέτων
Plural ἀποκρίνετε ἀποκρινόντων, ἀποκρινέτωσαν
Infinitive ἀποκρίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκρινων ἀποκρινοντος ἀποκρινουσα ἀποκρινουσης ἀποκρινον ἀποκρινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποκρίνομαι ἀποκρίνει, ἀποκρίνῃ ἀποκρίνεται
Dual ἀποκρίνεσθον ἀποκρίνεσθον
Plural ἀποκρινόμεθα ἀποκρίνεσθε ἀποκρίνονται
SubjunctiveSingular ἀποκρίνωμαι ἀποκρίνῃ ἀποκρίνηται
Dual ἀποκρίνησθον ἀποκρίνησθον
Plural ἀποκρινώμεθα ἀποκρίνησθε ἀποκρίνωνται
OptativeSingular ἀποκρινοίμην ἀποκρίνοιο ἀποκρίνοιτο
Dual ἀποκρίνοισθον ἀποκρινοίσθην
Plural ἀποκρινοίμεθα ἀποκρίνοισθε ἀποκρίνοιντο
ImperativeSingular ἀποκρίνου ἀποκρινέσθω
Dual ἀποκρίνεσθον ἀποκρινέσθων
Plural ἀποκρίνεσθε ἀποκρινέσθων, ἀποκρινέσθωσαν
Infinitive ἀποκρίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποκρινομενος ἀποκρινομενου ἀποκρινομενη ἀποκρινομενης ἀποκρινομενον ἀποκρινομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "καθάπερ οὖν ἀνὴρ φίλιπποσ οὐ πάντων ὁμοίωσ ἐπιμέλεται τῶν ὑπ’ αὐτὸ τὸ γένοσ, ἀλλ’ ἀεὶ τιν’ ἄριστον ἐξαιρῶν καὶ ἀποκρίνων καθ’ αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ τρέφει καὶ ἀγαπᾷ διαφερόντωσ· (Plutarch, De genio Socratis, section 242)
  • ἐοίκεν, ἢ θατέρου θάτερον ἀποκρίνων καὶ ἀμφότερα χωρίζειν ἀλλήλων. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 50 6:1)
  • ἀποκρίνων, μειγνὺσ δὲ ἀλλήλοισ σύμμετρα, πανσπερμίαν παντὶ θνητῷ γένει μηχανώμενοσ, τὸν μυελὸν ἐξ αὐτῶν ἀπηργάσατο, καὶ μετὰ ταῦτα δὴ φυτεύων ἐν αὐτῷ κατέδει τὰ τῶν ψυχῶν γένη, σχημάτων τε ὅσα ἔμελλεν αὖ σχήσειν οἱᾶ́ τε καθ’ ἕκαστα εἴδη, τὸν μυελὸν αὐτὸν τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα διῃρεῖτο σχήματα εὐθὺσ ἐν τῇ διανομῇ τῇ κατ’ ἀρχάσ. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 366:1)
  • "ἄνδρεσ παιδὸσ τῆσ ἐμῆσ μνηστῆρεσ, ἐγὼ καὶ πάντασ ὑμέασ ἐπαινέω καὶ πᾶσι ὑμῖν, εἰ οἱο͂́ν τε εἰή, χαριζοίμην ἄν, μήτ’ ἕνα ὑμέων ἐξαίρετον ἀποκρίνων μήτε τοὺσ λοιποὺσ ἀποδοκιμάζων. (Herodotus, The Histories, book 6, chapter 130 2:2)
  • Ὅμηροσ δὲ σφᾶσ ἀνήγαγεν ἐπὶ τὸ σεμνότερον τοῦ γένουσ καὶ Θήβασ φησὶν οἰκίσαι πρώτουσ, ἀποκρίνων τὴν κάτω πόλιν ἐμοὶ δοκεῖν ἀπὸ τῆσ Καδμείασ. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 6 7:2)

Synonyms

  1. to separate

  2. to distinguish

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION