Hellas Alive Dictionary - αμαρτανω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἁμαρτάνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἁμαρτάνω ἁμαρτήσω ἥμαρτον ἡμάρτηκα ἡμάρτημαι ἡμαρτήθην

Structure: ἁμαρτάν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root AMART

Sense

to miss, miss the mark, especially of a thrown spear
to fail, miss one's point, go wrong
to be deprived of, to lose
(rarely) to fail to do, neglect

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἁμαρτάνω	ἁμαρτάνεις	ἁμαρτάνει
	Dual		ἁμαρτάνετον	ἁμαρτάνετον
	Plural	ἁμαρτάνομεν	ἁμαρτάνετε	ἁμαρτάνουσιν*
Subjunctive	Singular	ἁμαρτάνω	ἁμαρτάνῃς	ἁμαρτάνῃ
	Dual		ἁμαρτάνητον	ἁμαρτάνητον
	Plural	ἁμαρτάνωμεν	ἁμαρτάνητε	ἁμαρτάνωσιν*
Optative	Singular	ἁμαρτάνοιμι	ἁμαρτάνοις	ἁμαρτάνοι
	Dual		ἁμαρτάνοιτον	ἁμαρτανοίτην
	Plural	ἁμαρτάνοιμεν	ἁμαρτάνοιτε	ἁμαρτάνοιεν
Imperative	Singular		ἁμάρτανε	ἁμαρτανέτω
	Dual		ἁμαρτάνετον	ἁμαρτανέτων
	Plural		ἁμαρτάνετε	ἁμαρτανόντων, ἁμαρτανέτωσαν
Infinitive		ἁμαρτάνειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἁμαρτανων ἁμαρτανοντος	ἁμαρτανουσα ἁμαρτανουσης	ἁμαρτανον ἁμαρτανοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἁμαρτάνομαι	ἁμαρτάνει, ἁμαρτάνῃ	ἁμαρτάνεται
	Dual		ἁμαρτάνεσθον	ἁμαρτάνεσθον
	Plural	ἁμαρτανόμεθα	ἁμαρτάνεσθε	ἁμαρτάνονται
Subjunctive	Singular	ἁμαρτάνωμαι	ἁμαρτάνῃ	ἁμαρτάνηται
	Dual		ἁμαρτάνησθον	ἁμαρτάνησθον
	Plural	ἁμαρτανώμεθα	ἁμαρτάνησθε	ἁμαρτάνωνται
Optative	Singular	ἁμαρτανοίμην	ἁμαρτάνοιο	ἁμαρτάνοιτο
	Dual		ἁμαρτάνοισθον	ἁμαρτανοίσθην
	Plural	ἁμαρτανοίμεθα	ἁμαρτάνοισθε	ἁμαρτάνοιντο
Imperative	Singular		ἁμαρτάνου	ἁμαρτανέσθω
	Dual		ἁμαρτάνεσθον	ἁμαρτανέσθων
	Plural		ἁμαρτάνεσθε	ἁμαρτανέσθων, ἁμαρτανέσθωσαν
Infinitive		ἁμαρτάνεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἁμαρτανομενος ἁμαρτανομενου	ἁμαρτανομενη ἁμαρτανομενης	ἁμαρτανομενον ἁμαρτανομενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἁμαρτήσω	ἁμαρτήσεις	ἁμαρτήσει
	Dual		ἁμαρτήσετον	ἁμαρτήσετον
	Plural	ἁμαρτήσομεν	ἁμαρτήσετε	ἁμαρτήσουσιν*
Optative	Singular	ἁμαρτήσοιμι	ἁμαρτήσοις	ἁμαρτήσοι
	Dual		ἁμαρτήσοιτον	ἁμαρτησοίτην
	Plural	ἁμαρτήσοιμεν	ἁμαρτήσοιτε	ἁμαρτήσοιεν
Infinitive		ἁμαρτήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἁμαρτησων ἁμαρτησοντος	ἁμαρτησουσα ἁμαρτησουσης	ἁμαρτησον ἁμαρτησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἁμαρτήσομαι	ἁμαρτήσει, ἁμαρτήσῃ	ἁμαρτήσεται
	Dual		ἁμαρτήσεσθον	ἁμαρτήσεσθον
	Plural	ἁμαρτησόμεθα	ἁμαρτήσεσθε	ἁμαρτήσονται
Optative	Singular	ἁμαρτησοίμην	ἁμαρτήσοιο	ἁμαρτήσοιτο
	Dual		ἁμαρτήσοισθον	ἁμαρτησοίσθην
	Plural	ἁμαρτησοίμεθα	ἁμαρτήσοισθε	ἁμαρτήσοιντο
Infinitive		ἁμαρτήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἁμαρτησομενος ἁμαρτησομενου	ἁμαρτησομενη ἁμαρτησομενης	ἁμαρτησομενον ἁμαρτησομενου
Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἁμαρτηθήσομαι	ἁμαρτηθήσῃ	ἁμαρτηθήσεται
	Dual		ἁμαρτηθήσεσθον	ἁμαρτηθήσεσθον
	Plural	ἁμαρτηθησόμεθα	ἁμαρτηθήσεσθε	ἁμαρτηθήσονται
Optative	Singular	ἁμαρτηθησοίμην	ἁμαρτηθήσοιο	ἁμαρτηθήσοιτο
	Dual		ἁμαρτηθήσοισθον	ἁμαρτηθησοίσθην
	Plural	ἁμαρτηθησοίμεθα	ἁμαρτηθήσοισθε	ἁμαρτηθήσοιντο
Infinitive		ἁμαρτηθήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἁμαρτηθησομενος ἁμαρτηθησομενου	ἁμαρτηθησομενη ἁμαρτηθησομενης	ἁμαρτηθησομενον ἁμαρτηθησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἡμάρτανον	ἡμάρτανες	ἡμάρτανεν*
	Dual		ἡμαρτάνετον	ἡμαρτανέτην
	Plural	ἡμαρτάνομεν	ἡμαρτάνετε	ἡμάρτανον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἡμαρτανόμην	ἡμαρτάνου	ἡμαρτάνετο
	Dual		ἡμαρτάνεσθον	ἡμαρτανέσθην
	Plural	ἡμαρτανόμεθα	ἡμαρτάνεσθε	ἡμαρτάνοντο

Aorist tense

Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἡμαρτήθην	ἡμαρτήθης	ἡμαρτήθη
	Dual		ἡμαρτήθητον	ἡμαρτηθήτην
	Plural	ἡμαρτήθημεν	ἡμαρτήθητε	ἡμαρτήθησαν
Subjunctive	Singular	ἁμαρτήθω	ἁμαρτήθῃς	ἁμαρτήθῃ
	Dual		ἁμαρτήθητον	ἁμαρτήθητον
	Plural	ἁμαρτήθωμεν	ἁμαρτήθητε	ἁμαρτήθωσιν*
Optative	Singular	ἁμαρτηθείην	ἁμαρτηθείης	ἁμαρτηθείη
	Dual		ἁμαρτηθείητον	ἁμαρτηθειήτην
	Plural	ἁμαρτηθείημεν	ἁμαρτηθείητε	ἁμαρτηθείησαν
Imperative	Singular		ἁμαρτήθητι	ἁμαρτηθήτω
	Dual		ἁμαρτήθητον	ἁμαρτηθήτων
	Plural		ἁμαρτήθητε	ἁμαρτηθέντων
Infinitive		ἁμαρτηθῆναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἁμαρτηθεις ἁμαρτηθεντος	ἁμαρτηθεισα ἁμαρτηθεισης	ἁμαρτηθεν ἁμαρτηθεντος

Aorist tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ή̔μαρτον	ή̔μαρτες	ή̔μαρτεν*
	Dual		ἡμάρτετον	ἡμαρτέτην
	Plural	ἡμάρτομεν	ἡμάρτετε	ή̔μαρτον
Imperative	Singular		ά̔μαρτε	ἁμαρτέτω
	Dual		ἁμάρτετον	ἁμαρτέτων
	Plural		ἁμάρτετε	ἁμαρτόντων

Perfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἡμάρτηκα	ἡμάρτηκας	ἡμάρτηκεν*
	Dual		ἡμαρτήκατον	ἡμαρτήκατον
	Plural	ἡμαρτήκαμεν	ἡμαρτήκατε	ἡμαρτήκᾱσιν*
Subjunctive	Singular	ἡμαρτήκω	ἡμαρτήκῃς	ἡμαρτήκῃ
	Dual		ἡμαρτήκητον	ἡμαρτήκητον
	Plural	ἡμαρτήκωμεν	ἡμαρτήκητε	ἡμαρτήκωσιν*
Optative	Singular	ἡμαρτήκοιμι	ἡμαρτήκοις	ἡμαρτήκοι
	Dual		ἡμαρτήκοιτον	ἡμαρτηκοίτην
	Plural	ἡμαρτήκοιμεν	ἡμαρτήκοιτε	ἡμαρτήκοιεν
Imperative	Singular		ἡμάρτηκε	ἡμαρτηκέτω
	Dual		ἡμαρτήκετον	ἡμαρτηκέτων
	Plural		ἡμαρτήκετε	ἡμαρτηκόντων
Infinitive		ἡμαρτηκέναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἡμαρτηκως ἡμαρτηκοντος	ἡμαρτηκυῑα ἡμαρτηκυῑᾱς	ἡμαρτηκον ἡμαρτηκοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἡμάρτημαι	ἡμάρτησαι	ἡμάρτηται
	Dual		ἡμάρτησθον	ἡμάρτησθον
	Plural	ἡμαρτήμεθα	ἡμάρτησθε	ἡμάρτηνται
Imperative	Singular		ἡμάρτησο	ἡμαρτήσθω
	Dual		ἡμάρτησθον	ἡμαρτήσθων
	Plural		ἡμάρτησθε	ἡμαρτήσθων
Infinitive		ἡμάρτησθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ἡμαρτημενος ἡμαρτημενου	ἡμαρτημενη ἡμαρτημενης	ἡμαρτημενον ἡμαρτημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

λέλογχα δὲ τὸ τὸ εἴληχα λέγοντοσ, Ὀλίγον, ἔφη, καὶ παῤ οἷσ ἁμαρτάνεται. (Lucian, 7:11)
ὅθεν ἕκαστον ὧν πράττομεν ἀεὶ μοναχῶσ μὲν κατορθοῦται πλεοναχῶσ δ’ ἁμαρτάνεται· (Plutarch, De virtute morali, section 5 8:4)
ὅθεν ἕκαστον ὧν πράττομεν ἀεὶ μοναχῶσ μὲν κατορθοῦται πλεοναχῶσ δ’ ἁμαρτάνεται· (Plutarch, De virtute morali, section 5 4:3)
ἡ δ’ ἀρετὴ περὶ πάθη καὶ πράξεισ ἐστίν, ἐν οἷσ ἡ μὲν ὑπερβολὴ ἁμαρτάνεται καὶ ἡ ἔλλειψισ ψέγεται, τὸ δὲ μέσον ἐπαινεῖται καὶ κατορθοῦται· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 62:3)
ὥσπερ δὲ σωφροσύνησ καὶ ἀνδρείασ οὐκ ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψισ διὰ τὸ τὸ μέσον εἶναί πωσ ἄκρον, οὕτωσ οὐδ’ ἐκείνων μεσότησ οὐδ’ ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψισ, ἀλλ’ ὡσ ἂν πράττηται ἁμαρτάνεται· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 71:2)

Synonyms

to fail
- δεύω (to miss, want, he missed)
- ἀστοχέω (to miss the mark, to miss, fail)
to be deprived of
- ἀφαμαρτάνω (to be deprived of)
- στερίσκω (to deprive, to be deprived of)
- ἀποβάλλω (to lose)
- ἀποφθινύθω (to lose)
to fail to do
- παραλείπω (I neglect)
- ἀμελέω (to neglect)
- ἐκλείπω (I fail )
- ἐλλείπω (he fails)
- ἐπιλείπω (to fail, failed)
- ὑπολείπω (to fail)

ἐξαμαρτάνω (to err from the mark)
καταγιγνώσκω (to remark)
κακολόγος (evil-speaking)
ἄρνησις (denial)
μεταδοτέος (one must give a share)
εὐηθικός (good-natured)
ἐκφεύγω (to flee out or away)
ἀγνώμων (ill-judging)
θεράπευμα (medical treatment)
λυσιτελούντως (usefully)
κολαστέος (to be chastised)
κερκίς (the rod or comb)
ἀλαζονικός (boastful)
ἐξελέγχω (to convict)
ἀποκριτέος (one must reject)
ἀνάλγητος (without pain)
ἐπιχειρητέος (one must attempt or attack)
οἰστέος (to be borne)
δοξάζω (think)
ἀνεπιστήμων (not knowing)
κινδυνευτέος (one must venture)
παυστέος (one must stop)
ἐπιτρεπτέος (one must permit)
δόξασμα (an opinion)
ἀπαρρησίαστος (not speaking freely)
ἔνστασις (a beginning)
πάνδεινος (all-dreadful)
ἑκτέος (to be held)
μαίνομαι (I am mad)
ἀτιμάζω (to hold in no honour)

Derived

ἀφαμαρτάνω (to miss, to be deprived of)
διαμαρτάνω (to go astray from, to fail of obtaining, to fail utterly)
ἐξαμαρτάνω (to err from the mark, fail, to miss one's aim)
ἐπεξαμαρτάνω (to err yet more, one must err yet more)
προαμαρτάνω (to fail or sin before)
προεξαμαρτάνω (to do wrong before)
προσεξαμαρτάνω (to err besides or still more)
συνεξαμαρτάνω (to have part in a fault, with)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

ἁμαρτάνω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Aorist tense

Perfect tense

Examples

Synonyms

to fail

to be deprived of

to fail to do

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

ἁμαρτάνω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Aorist tense

Perfect tense

Examples

Synonyms

to fail

to be deprived of

to fail to do

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어