Ancient Greek-English Dictionary Language

ἁμαρτάνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἁμαρτάνω ἁμαρτήσω ἥμαρτον ἡμάρτηκα ἡμάρτημαι ἡμαρτήθην

Structure: ἁμαρτάν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root AMART

Sense

  1. to miss, miss the mark, especially of a thrown spear
  2. to fail, miss one's point, go wrong
  3. to be deprived of, to lose
  4. (rarely) to fail to do, neglect

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁμαρτάνω ἁμαρτάνεις ἁμαρτάνει
Dual ἁμαρτάνετον ἁμαρτάνετον
Plural ἁμαρτάνομεν ἁμαρτάνετε ἁμαρτάνουσιν*
SubjunctiveSingular ἁμαρτάνω ἁμαρτάνῃς ἁμαρτάνῃ
Dual ἁμαρτάνητον ἁμαρτάνητον
Plural ἁμαρτάνωμεν ἁμαρτάνητε ἁμαρτάνωσιν*
OptativeSingular ἁμαρτάνοιμι ἁμαρτάνοις ἁμαρτάνοι
Dual ἁμαρτάνοιτον ἁμαρτανοίτην
Plural ἁμαρτάνοιμεν ἁμαρτάνοιτε ἁμαρτάνοιεν
ImperativeSingular ἁμάρτανε ἁμαρτανέτω
Dual ἁμαρτάνετον ἁμαρτανέτων
Plural ἁμαρτάνετε ἁμαρτανόντων, ἁμαρτανέτωσαν
Infinitive ἁμαρτάνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁμαρτανων ἁμαρτανοντος ἁμαρτανουσα ἁμαρτανουσης ἁμαρτανον ἁμαρτανοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁμαρτάνομαι ἁμαρτάνει, ἁμαρτάνῃ ἁμαρτάνεται
Dual ἁμαρτάνεσθον ἁμαρτάνεσθον
Plural ἁμαρτανόμεθα ἁμαρτάνεσθε ἁμαρτάνονται
SubjunctiveSingular ἁμαρτάνωμαι ἁμαρτάνῃ ἁμαρτάνηται
Dual ἁμαρτάνησθον ἁμαρτάνησθον
Plural ἁμαρτανώμεθα ἁμαρτάνησθε ἁμαρτάνωνται
OptativeSingular ἁμαρτανοίμην ἁμαρτάνοιο ἁμαρτάνοιτο
Dual ἁμαρτάνοισθον ἁμαρτανοίσθην
Plural ἁμαρτανοίμεθα ἁμαρτάνοισθε ἁμαρτάνοιντο
ImperativeSingular ἁμαρτάνου ἁμαρτανέσθω
Dual ἁμαρτάνεσθον ἁμαρτανέσθων
Plural ἁμαρτάνεσθε ἁμαρτανέσθων, ἁμαρτανέσθωσαν
Infinitive ἁμαρτάνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁμαρτανομενος ἁμαρτανομενου ἁμαρτανομενη ἁμαρτανομενης ἁμαρτανομενον ἁμαρτανομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁμαρτήσω ἁμαρτήσεις ἁμαρτήσει
Dual ἁμαρτήσετον ἁμαρτήσετον
Plural ἁμαρτήσομεν ἁμαρτήσετε ἁμαρτήσουσιν*
OptativeSingular ἁμαρτήσοιμι ἁμαρτήσοις ἁμαρτήσοι
Dual ἁμαρτήσοιτον ἁμαρτησοίτην
Plural ἁμαρτήσοιμεν ἁμαρτήσοιτε ἁμαρτήσοιεν
Infinitive ἁμαρτήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁμαρτησων ἁμαρτησοντος ἁμαρτησουσα ἁμαρτησουσης ἁμαρτησον ἁμαρτησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁμαρτήσομαι ἁμαρτήσει, ἁμαρτήσῃ ἁμαρτήσεται
Dual ἁμαρτήσεσθον ἁμαρτήσεσθον
Plural ἁμαρτησόμεθα ἁμαρτήσεσθε ἁμαρτήσονται
OptativeSingular ἁμαρτησοίμην ἁμαρτήσοιο ἁμαρτήσοιτο
Dual ἁμαρτήσοισθον ἁμαρτησοίσθην
Plural ἁμαρτησοίμεθα ἁμαρτήσοισθε ἁμαρτήσοιντο
Infinitive ἁμαρτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁμαρτησομενος ἁμαρτησομενου ἁμαρτησομενη ἁμαρτησομενης ἁμαρτησομενον ἁμαρτησομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἁμαρτηθήσομαι ἁμαρτηθήσῃ ἁμαρτηθήσεται
Dual ἁμαρτηθήσεσθον ἁμαρτηθήσεσθον
Plural ἁμαρτηθησόμεθα ἁμαρτηθήσεσθε ἁμαρτηθήσονται
OptativeSingular ἁμαρτηθησοίμην ἁμαρτηθήσοιο ἁμαρτηθήσοιτο
Dual ἁμαρτηθήσοισθον ἁμαρτηθησοίσθην
Plural ἁμαρτηθησοίμεθα ἁμαρτηθήσοισθε ἁμαρτηθήσοιντο
Infinitive ἁμαρτηθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἁμαρτηθησομενος ἁμαρτηθησομενου ἁμαρτηθησομενη ἁμαρτηθησομενης ἁμαρτηθησομενον ἁμαρτηθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Aorist tense

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἡμάρτηκα ἡμάρτηκας ἡμάρτηκεν*
Dual ἡμαρτήκατον ἡμαρτήκατον
Plural ἡμαρτήκαμεν ἡμαρτήκατε ἡμαρτήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἡμαρτήκω ἡμαρτήκῃς ἡμαρτήκῃ
Dual ἡμαρτήκητον ἡμαρτήκητον
Plural ἡμαρτήκωμεν ἡμαρτήκητε ἡμαρτήκωσιν*
OptativeSingular ἡμαρτήκοιμι ἡμαρτήκοις ἡμαρτήκοι
Dual ἡμαρτήκοιτον ἡμαρτηκοίτην
Plural ἡμαρτήκοιμεν ἡμαρτήκοιτε ἡμαρτήκοιεν
ImperativeSingular ἡμάρτηκε ἡμαρτηκέτω
Dual ἡμαρτήκετον ἡμαρτηκέτων
Plural ἡμαρτήκετε ἡμαρτηκόντων
Infinitive ἡμαρτηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἡμαρτηκως ἡμαρτηκοντος ἡμαρτηκυῑα ἡμαρτηκυῑᾱς ἡμαρτηκον ἡμαρτηκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἡμάρτημαι ἡμάρτησαι ἡμάρτηται
Dual ἡμάρτησθον ἡμάρτησθον
Plural ἡμαρτήμεθα ἡμάρτησθε ἡμάρτηνται
ImperativeSingular ἡμάρτησο ἡμαρτήσθω
Dual ἡμάρτησθον ἡμαρτήσθων
Plural ἡμάρτησθε ἡμαρτήσθων
Infinitive ἡμάρτησθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἡμαρτημενος ἡμαρτημενου ἡμαρτημενη ἡμαρτημενης ἡμαρτημενον ἡμαρτημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • λέλογχα δὲ τὸ τὸ εἴληχα λέγοντοσ, Ὀλίγον, ἔφη, καὶ παῤ οἷσ ἁμαρτάνεται. (Lucian, 7:11)
  • ὅθεν ἕκαστον ὧν πράττομεν ἀεὶ μοναχῶσ μὲν κατορθοῦται πλεοναχῶσ δ’ ἁμαρτάνεται· (Plutarch, De virtute morali, section 5 8:4)
  • ὅθεν ἕκαστον ὧν πράττομεν ἀεὶ μοναχῶσ μὲν κατορθοῦται πλεοναχῶσ δ’ ἁμαρτάνεται· (Plutarch, De virtute morali, section 5 4:3)
  • ἡ δ’ ἀρετὴ περὶ πάθη καὶ πράξεισ ἐστίν, ἐν οἷσ ἡ μὲν ὑπερβολὴ ἁμαρτάνεται καὶ ἡ ἔλλειψισ ψέγεται, τὸ δὲ μέσον ἐπαινεῖται καὶ κατορθοῦται· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 62:3)
  • ὥσπερ δὲ σωφροσύνησ καὶ ἀνδρείασ οὐκ ἔστιν ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψισ διὰ τὸ τὸ μέσον εἶναί πωσ ἄκρον, οὕτωσ οὐδ’ ἐκείνων μεσότησ οὐδ’ ὑπερβολὴ καὶ ἔλλειψισ, ἀλλ’ ὡσ ἂν πράττηται ἁμαρτάνεται· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 71:2)

Synonyms

  1. to fail

  2. to be deprived of

  3. to fail to do

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION