Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 29:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 29:)

οὐκ εὖ δέ, ὅτι ἁπλῶσ λέγουσιν, ἀλλ’ οὐχ ὡσ δεῖ καὶ ὡσ οὐ δεῖ καὶ ὅτε, καὶ ὅσα ἄλλα προστίθεται. ὑπόκειται ἄρα ἡ ἀρετὴ εἶναι ἡ τοιαύτη περὶ ἡδονὰσ καὶ λύπασ τῶν βελτίστων πρακτική, ἡ δὲ κακία τοὐναντίον. γένοιτο δ’ ἂν ἡμῖν καὶ ἐκ τούτων φανερὸν ὅτι περὶ τῶν αὐτῶν. τριῶν γὰρ ὄντων τῶν εἰσ τὰσ αἱρέσεισ καὶ τριῶν τῶν εἰσ τὰσ φυγάσ, καλοῦ συμφέροντοσ ἡδέοσ, καὶ τριῶν τῶν ἐναντίων, αἰσχροῦ βλαβεροῦ λυπηροῦ, περὶ ταῦτα μὲν πάντα ὁ ἀγαθὸσ κατορθωτικόσ ἐστιν ὁ δὲ κακὸσ ἁμαρτητικόσ, μάλιστα δὲ περὶ τὴν ἡδονήν·

상위

Book 2

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION