Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαμαρτάνω?

Non-contract Verb; Transliteration: diamartanō

Principal Part: διαμαρτάνω διαμαρτήσομαι διήμαρτον

Structure: δι (Prefix) + ἁμαρτάν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to go astray from, to fail of obtaining
  2. to fail utterly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμαρτάνω διαμαρτάνεις διαμαρτάνει
Dual διαμαρτάνετον διαμαρτάνετον
Plural διαμαρτάνομεν διαμαρτάνετε διαμαρτάνουσι(ν)
SubjunctiveSingular διαμαρτάνω διαμαρτάνῃς διαμαρτάνῃ
Dual διαμαρτάνητον διαμαρτάνητον
Plural διαμαρτάνωμεν διαμαρτάνητε διαμαρτάνωσι(ν)
OptativeSingular διαμαρτάνοιμι διαμαρτάνοις διαμαρτάνοι
Dual διαμαρτάνοιτον διαμαρτανοίτην
Plural διαμαρτάνοιμεν διαμαρτάνοιτε διαμαρτάνοιεν
ImperativeSingular διαμάρτανε διαμαρτανέτω
Dual διαμαρτάνετον διαμαρτανέτων
Plural διαμαρτάνετε διαμαρτανόντων, διαμαρτανέτωσαν
Infinitive διαμαρτάνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμαρτανων διαμαρτανοντος διαμαρτανουσα διαμαρτανουσης διαμαρτανον διαμαρτανοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμαρτάνομαι διαμαρτάνει, διαμαρτάνῃ διαμαρτάνεται
Dual διαμαρτάνεσθον διαμαρτάνεσθον
Plural διαμαρτανόμεθα διαμαρτάνεσθε διαμαρτάνονται
SubjunctiveSingular διαμαρτάνωμαι διαμαρτάνῃ διαμαρτάνηται
Dual διαμαρτάνησθον διαμαρτάνησθον
Plural διαμαρτανώμεθα διαμαρτάνησθε διαμαρτάνωνται
OptativeSingular διαμαρτανοίμην διαμαρτάνοιο διαμαρτάνοιτο
Dual διαμαρτάνοισθον διαμαρτανοίσθην
Plural διαμαρτανοίμεθα διαμαρτάνοισθε διαμαρτάνοιντο
ImperativeSingular διαμαρτάνου διαμαρτανέσθω
Dual διαμαρτάνεσθον διαμαρτανέσθων
Plural διαμαρτάνεσθε διαμαρτανέσθων, διαμαρτανέσθωσαν
Infinitive διαμαρτάνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμαρτανομενος διαμαρτανομενου διαμαρτανομενη διαμαρτανομενης διαμαρτανομενον διαμαρτανομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμαρτήσομαι διαμαρτήσει, διαμαρτήσῃ διαμαρτήσεται
Dual διαμαρτήσεσθον διαμαρτήσεσθον
Plural διαμαρτησόμεθα διαμαρτήσεσθε διαμαρτήσονται
OptativeSingular διαμαρτησοίμην διαμαρτήσοιο διαμαρτήσοιτο
Dual διαμαρτήσοισθον διαμαρτησοίσθην
Plural διαμαρτησοίμεθα διαμαρτήσοισθε διαμαρτήσοιντο
Infinitive διαμαρτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμαρτησομενος διαμαρτησομενου διαμαρτησομενη διαμαρτησομενης διαμαρτησομενον διαμαρτησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διήμαρτανον διήμαρτανες διήμαρτανε(ν)
Dual διημᾶρτανετον διημάρτανετην
Plural διημᾶρτανομεν διημᾶρτανετε διήμαρτανον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διημάρτανομην διημᾶρτανου διημᾶρτανετο
Dual διημᾶρτανεσθον διημάρτανεσθην
Plural διημάρτανομεθα διημᾶρτανεσθε διημᾶρτανοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῆμαρτον διῆμαρτες διῆμαρτε(ν)
Dual διήμαρτετον διημᾶρτετην
Plural διήμαρτομεν διήμαρτετε διῆμαρτον
ImperativeSingular διάμαρτε διαμαρτέτω
Dual διαμάρτετον διαμαρτέτων
Plural διαμάρτετε διαμαρτόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ διὰ τοῦτο φίλος μὲν ἦν ἅπασι καὶ οὐκ ἔστιν ὅντινα οὐκ οἰκεῖον ἐνόμιζεν, ἄνθρωπόν γε ὄντα, πλέον δὲ ἢ ἔλαττον ἔχαιρε συνὼν ἐνίοις αὐτῶν, μόνοις ἐξιστάμενος ὁπόσοι ἂν ἐδόκουν αὐτῷ ὑπὲρ τὴν τῆς θεραπείας ἐλπίδα διαμαρτάνειν. (Lucian, (no name) 10:2)
  • οὐκ ὀλίγα πρὸς τῆς φιλοσοφίας ὠφέληνται οἱ πολλοὶ αὐτῶν καὶ γὰρ εἰ μηδὲν ἄλλο, αἰδοῖ γοῦν τοῦ σχήματος μετριώτερα διαμαρτάνουσιν. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 8:9)
  • εἶθ οἱ μὲν καλοῦσι τοὺς ἰατρούς, αἰσθάνονται γὰρ ὧν δέονται πρὸς ἃ νοσοῦσιν οἱ δὲ φεύγουσι τοὺς φιλοσόφους, οἰόνται γὰρ ἐπιτυγχάνειν ἐν οἷς διαμαρτάνουσιν. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 3 1:1)
  • εἶθ οἱ μὲν καλοῦσι τοὺς ἰατρούς, αἰσθάνονται γὰρ ὧν δέονται πρὸς ἃ νοσοῦσιν οἱ δὲ φεύγουσι τοὺς φιλοσόφους, οἰόνται γὰρ ἐπιτυγχάνειν ἐν οἷς διαμαρτάνουσιν. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 3 3:1)
  • ἐν τῷ βαλανείῳ καταμαθὼν οὖν πλείονας γυμναζομένους τῶν μειρακίσκων παρὰ τὸ πῦρ, κομψῶς τό τε χρῶμα καὶ τὸ σῶμ ἠσκηκότας, διαμαρτάνειν ἔφασκε τοὺς εἰρηκότας αὑτῷ καταμαθὼν δ, ἡνίκ ἐξῄει πάλιν τῆς κοιλίας τὸν σπλῆν ἔχοντα διπλάσιον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 41 2:2)
  • εἰ δὲ μὴ διαμαρτάνω μήτε τῆς ὑμετέρας περὶ ἐμαυτοῦ προαιρέσεως, ὅσα τε ὑμῖν δύναμαι χρήσιμος εἶναι, ταῦτα ἐπίσταμαι: (Dio, Chrysostom, Orationes, 3:5)
  • καὶ δὴ βαδίζων ὡς ἀφ Ἡραίας εἰς Πῖσαν παρὰ τὸν Ἀλφειὸν μέχρι μέν τινος ἐπετύγχανον τῆς ὁδοῦ, μεταξὺ δὲ εἰς ὕλην τινὰ καὶ δυσχωρίαν ἐμπεσὼν καὶ πλείους ἀτραποὺς ἐπὶ βουκόλἰ ἄττα καὶ ποίμνας φερούσας, οὐδενὶ συναντῶν οὐδὲ δυνάμενος ἐρέσθαι, διαμαρτάνω τε καὶ ἐπλανώμην μεσημβρίᾳ σταθερᾷ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 62:1)
  • εἰ δὲ χωρὶς μέν ἐστι συνεύξασθαι τὰ μέγιστα, χωρὶς δὲ συμβουλεῦσαι περὶ τῶν ἐνεστηκότων, ἓν τοῦτ ἀξιῶ ταῖς γνώμαις ὑποθέντας ὑμᾶς ἀκροᾶσθαι, εἰ μὴ διαμαρτάνω τῶν λογισμῶν, οὓς ἔχω περὶ τούτων. (Aristides, Aelius, Orationes, 2:6)

Synonyms

  1. to go astray from

  2. to fail utterly

Related

명사

형용사

동사

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION