뜻

1. to go astray from, to fail of obtaining
2. to fail utterly

예문

• οὐκ ὀλίγα πρὸσ τῆσ φιλοσοφίασ ὠφέληνται οἱ πολλοὶ αὐτῶν καὶ γὰρ εἰ μηδὲν ἄλλο, αἰδοῖ γοῦν τοῦ σχήματοσ μετριώτερα διαμαρτάνουσιν. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 8:9)

  (루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 8:9)

• εἶθ’ οἱ μὲν καλοῦσι τοὺσ ἰατρούσ, αἰσθάνονται γὰρ ὧν δέονται πρὸσ ἃ νοσοῦσιν οἱ δὲ φεύγουσι τοὺσ φιλοσόφουσ, οἰόνται γὰρ ἐπιτυγχάνειν ἐν οἷσ διαμαρτάνουσιν. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 3 1:1)

  (플루타르코스, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 3 1:1)

• εἶθ’ οἱ μὲν καλοῦσι τοὺσ ἰατρούσ, αἰσθάνονται γὰρ ὧν δέονται πρὸσ ἃ νοσοῦσιν οἱ δὲ φεύγουσι τοὺσ φιλοσόφουσ, οἰόνται γὰρ ἐπιτυγχάνειν ἐν οἷσ διαμαρτάνουσιν. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 3 3:1)

  (플루타르코스, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 3 3:1)

• σύνοικον, Ἀράβων ἐμπλήσειε καὶ Σκυθῶν τὴν πόλιν ἐπηλύδων, οὕτωσ ἔνιοι τοῦ παντὸσ διαμαρτάνουσιν ἐπ’ ἐκβολῇ περιττωμάτων συνήθων καὶ συντρόφων ἐμβάλλοντεσ ἔξωθεν εἰσ τὸ σῶμα κόκκουσ τινὰσ Κνιδίουσ καὶ σκαμωνίαν καὶ δυνάμεισ ἄλλασ ἀσυγκράτουσ καὶ ἀγρίασ καὶ καθαρμοῦ δεομένασ μᾶλλον ἢ καθῆραι τὴν φύσιν δυναμένασ. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 22 8:1)

  (플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 22 8:1)

• "ἡμέραισ κρίνουσιν, ὅτι περὶ θανάτου τοῖσ διαμαρτάνουσιν οὐκ ἔστι μεταβουλεύσασθαι· (Plutarch, Apophthegmata Laconica, a)nacandridou, section 6 1:1)

  (플루타르코스, Apophthegmata Laconica, a)nacandridou, section 6 1:1)

유사 형태

• διαμαρτάνειν (28)
• διαμαρτάνων (13)
• διαμαρτάνει (10)
• διαμαρτάνουσι (10)
• διαμαρτάνω (3)
• Διαμαρτάνοντι (2)
• διαμαρτάνεις (2)
• διαμαρτάνωμεν (2)
• Διαμαρτανούσῃ (1)
• διαμαρτάνηται (1)
• διαμαρτάνωσιν (1)
• διαμαρτάνειν‧ (1)
• διαμαρτάνῃ (1)
• διαμαρτάνοι (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.