Ancient Greek-English Dictionary Language

διίστημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διίστημι διαστήσω

Structure: δι (Prefix) + ί̔στᾱ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to set apart, to place separately, separate
  2. to set, at variance with, to divide, into fractions
  3. to stand apart, to be divided, made way, opened, chasms
  4. to stand apart, be at variance, to differ, be different
  5. to part
  6. to stand at certain distances or intervals
  7. to separate

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῖστημι διῖστης διῖστησιν*
Dual διίστατον διίστατον
Plural διίσταμεν διίστατε διιστάᾱσιν*
SubjunctiveSingular διίστω διίστῃς διίστῃ
Dual διίστητον διίστητον
Plural διίστωμεν διίστητε διίστωσιν*
OptativeSingular διισταῖην διισταῖης διισταῖη
Dual διισταῖητον διισταίητην
Plural διισταῖημεν διισταῖητε διισταῖησαν
ImperativeSingular διῖστᾱ διιστάτω
Dual διίστατον διιστάτων
Plural διίστατε διιστάντων
Infinitive διιστάναι
Participle MasculineFeminineNeuter
διιστᾱς διισταντος διιστᾱσα διιστᾱσης διισταν διισταντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διίσταμαι διίστασαι διίσταται
Dual διίστασθον διίστασθον
Plural διιστάμεθα διίστασθε διίστανται
SubjunctiveSingular διίστωμαι διίστῃ διίστηται
Dual διίστησθον διίστησθον
Plural διιστώμεθα διίστησθε διίστωνται
OptativeSingular διισταῖμην διίσταιο διίσταιτο
Dual διίσταισθον διισταῖσθην
Plural διισταῖμεθα διίσταισθε διίσταιντο
ImperativeSingular διίστασο διιστάσθω
Dual διίστασθον διιστάσθων
Plural διίστασθε διιστάσθων
Infinitive διίστασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διισταμενος διισταμενου διισταμενη διισταμενης διισταμενον διισταμενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐν δὲ τῷ μεταλαμβάνειν τὸ στόμα σχηματισμὸν ἕτερον ἐξ ἑτέρου μήτε συγγενῆ μήτε παρόμοιον ἐμπεριλαμβάνεταί τισ χρόνοσ, σὺν ᾧ διίσταται τὸ λεῖόν τε καὶ εὐεπὲσ τῆσ ἁρμονίασ. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2249)
  • Ιἠτρεύειν δὲ πάντα παραπλησίωσ ταῦτα ξυμφέρει, καὶ ὁκόσα ἀπάγνυται, καὶ ὁκόσα διίσταται, καὶ ὁκόσα ὀλισθάνει‧ πάντα γὰρ χρὴ ὀθονίοισι πολλοῖσι καὶ σπλήνεσι καὶ κηρωτῇ ἰητρεύειν, ὥσπερ καὶ τἄλλα κατήγματα. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 47.3)
  • προϊόντι γὰρ δέκα σταδίουσ ἄκρα ἐστὶ πενταστάδιον ποιοῦσα τὸν πορθμόν, εἶτα διίσταται ἐπὶ πλέον καὶ ποιεῖν ἄρχεται τὴν Προποντίδα. (Strabo, Geography, Book 7, chapter 6 2:17)
  • εἶτ’ ἐντεῦθεν διίσταται πάλιν ἡ παραλία μετρίωσ ἑκατέρωθεν, προελθοῦσα δ’ εἰσ τὸν Κρισαῖον κόλπον ἐνταῦθα τελευτᾷ, κλειομένη τοῖσ προσεσπερίοισ τῆσ Βοιωτίασ καὶ τῆσ Μεγαρικῆσ τέρμοσιν. (Strabo, Geography, Book 8, chapter 2 6:8)
  • Ὀπισθότονοσ δὲ κατόπιν ἀγκύλλει τὸν ἄνθρωπον, ὡσ τὴν κεφαλὴν ἀνακεκλασμένην μεσσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων κέεσθαι, βρόγχοσ ἐξέχει, γένυσ τὰ πολλὰ διί̈σταται, σπάνιον δὲ εὖτε ξυνερεί δει τῇ ἄνω, Ῥωχμὸσ ἡ ἀναπνοὴ, προπετέεσ κοιλίην καὶ θώρηκα. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 43)
  • ἔστι δὲ οἷσ μέμυκε κάρτα, ἀθρόον δὲ διί̈σταται, καὶ τὸν ξυνήθεα πτυσμὸν ψοφέει. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 133)
  • φθίσιν ἔλεξα πρόσθεν ἑτέραν ἔμμεναι συμβεβῶ σαν κατὰ φύσιν· ἢν δὲ ἔξω Ῥέπῃ, διί̈σταται τὰ ὀστέα. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 176)
  • Ὅσοι δὲ πηδήσαντεσ ἀφ’ ὑψηλοῦ τινοσ ἐστηρίξαντο τῇ πτέρνῃ ἰσχυρῶσ, τουτέοισι διισταται μὲν τὰ ὀστέα, φλέβια δ’ ἐκχυμοῦνται ἀμφιφλασθείσησ τῆσ σαρκὸσ ἀμφὶ τὸ ὀστέον, οἴδημα δὲ ἐπιγίνεται καὶ πόνοσ πουλύσ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 11.1)

Synonyms

  1. to set apart

  2. to part

  3. to stand at certain distances or intervals

  4. to separate

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION