Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

τυγχάνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: τυγχάνω τεύξομαι ἔτυχον

Structure: τυγχάν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root TUK

Sense

  1. to happen
  2. to be somewhere
  3. to meet someone
  4. to obtain something
  5. to achieve a goal
  6. to aim and hit (a target)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular τυγχάνω τυγχάνεις τυγχάνει
Dual τυγχάνετον τυγχάνετον
Plural τυγχάνομεν τυγχάνετε τυγχάνουσιν*
SubjunctiveSingular τυγχάνω τυγχάνῃς τυγχάνῃ
Dual τυγχάνητον τυγχάνητον
Plural τυγχάνωμεν τυγχάνητε τυγχάνωσιν*
OptativeSingular τυγχάνοιμι τυγχάνοις τυγχάνοι
Dual τυγχάνοιτον τυγχανοίτην
Plural τυγχάνοιμεν τυγχάνοιτε τυγχάνοιεν
ImperativeSingular τύγχανε τυγχανέτω
Dual τυγχάνετον τυγχανέτων
Plural τυγχάνετε τυγχανόντων, τυγχανέτωσαν
Infinitive τυγχάνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
τυγχανων τυγχανοντος τυγχανουσα τυγχανουσης τυγχανον τυγχανοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular τυγχάνομαι τυγχάνει, τυγχάνῃ τυγχάνεται
Dual τυγχάνεσθον τυγχάνεσθον
Plural τυγχανόμεθα τυγχάνεσθε τυγχάνονται
SubjunctiveSingular τυγχάνωμαι τυγχάνῃ τυγχάνηται
Dual τυγχάνησθον τυγχάνησθον
Plural τυγχανώμεθα τυγχάνησθε τυγχάνωνται
OptativeSingular τυγχανοίμην τυγχάνοιο τυγχάνοιτο
Dual τυγχάνοισθον τυγχανοίσθην
Plural τυγχανοίμεθα τυγχάνοισθε τυγχάνοιντο
ImperativeSingular τυγχάνου τυγχανέσθω
Dual τυγχάνεσθον τυγχανέσθων
Plural τυγχάνεσθε τυγχανέσθων, τυγχανέσθωσαν
Infinitive τυγχάνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
τυγχανομενος τυγχανομενου τυγχανομενη τυγχανομενης τυγχανομενον τυγχανομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular τεύξομαι τεύξει, τεύξῃ τεύξεται
Dual τεύξεσθον τεύξεσθον
Plural τευξόμεθα τεύξεσθε τεύξονται
OptativeSingular τευξοίμην τεύξοιο τεύξοιτο
Dual τεύξοισθον τευξοίσθην
Plural τευξοίμεθα τεύξοισθε τεύξοιντο
Infinitive τεύξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
τευξομενος τευξομενου τευξομενη τευξομενης τευξομενον τευξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐτύγχανον ἐτύγχανες ἐτύγχανεν*
Dual ἐτυγχάνετον ἐτυγχανέτην
Plural ἐτυγχάνομεν ἐτυγχάνετε ἐτύγχανον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐτυγχανόμην ἐτυγχάνου ἐτυγχάνετο
Dual ἐτυγχάνεσθον ἐτυγχανέσθην
Plural ἐτυγχανόμεθα ἐτυγχάνεσθε ἐτυγχάνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓τυχον έ̓τυχες έ̓τυχεν*
Dual ἐτύχετον ἐτυχέτην
Plural ἐτύχομεν ἐτύχετε έ̓τυχον
ImperativeSingular τύχε τυχέτω
Dual τύχετον τυχέτων
Plural τύχετε τυχόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • προκαλεσάμενοι γὰρ πολλὰ καὶ εἰκότα οὐ τυγχάνομεν. (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 36 5:6)
  • "ἐπεὶ δὲ καὶ τοῦτ’ ἐστι τῶν ὑπὸ τοῦ Οὐλπιανοῦ προβεβλημένων, τὸ περὶ τοὺσ οἰκέτασ, φέρε εἴπωμέν τι καὶ ἡμεῖσ ἀναπεμπασάμενοι περὶ αὐτῶν ἐξ ὧν πάλαι τυγχάνομεν ἀνεγνωκότεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:20)
  • ἀλλ’ οὔθ’ ὕδωρ μάζησ ἢ ἄρτου μέροσ εἶναι λέγομεν οὔτε πῦρ οὔθ’ ἅλασ ἑψήματοσ ἢ βρώματοσ, ὧν ἀεὶ τυγχάνομεν δεόμενοι· (Plutarch, Platonicae quaestiones, chapter 10, section 3 1:3)
  • οὐδὲ δὴ ἡ τῶν ἐφ’ αὑτῷ ὄντων πρακτῶν δόξα, ᾗ τυγχάνομεν οἰόμενοι δεῖν τι πράττειν ἢ οὐ πράττειν. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 168:4)
  • ὅπερ γὰρ καὶ πρότερον εἰρηκότεσ τυγχάνομεν ἀληθέσ ἐστιν, ὅτι ἡ ῥητορικὴ σύγκειται μὲν ἔκ τε τῆσ ἀναλυτικῆσ ἐπιστήμησ καὶ τῆσ περὶ τὰ ἤθη πολιτικῆσ, ὁμοία δ’ ἐστὶν τὰ μὲν τῇ διαλεκτικῇ τὰ δὲ τοῖσ σοφιστικοῖσ λόγοισ. (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 4 5:1)

Synonyms

  1. to happen

  2. to meet someone

  3. to obtain something

  4. to achieve a goal

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION