Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

τυγχάνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: τυγχάνω τεύξομαι ἔτυχον

Structure: τυγχάν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root TUK

Sense

  1. to happen
  2. to be somewhere
  3. to meet someone
  4. to obtain something
  5. to achieve a goal
  6. to aim and hit (a target)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular τυγχάνω τυγχάνεις τυγχάνει
Dual τυγχάνετον τυγχάνετον
Plural τυγχάνομεν τυγχάνετε τυγχάνουσιν*
SubjunctiveSingular τυγχάνω τυγχάνῃς τυγχάνῃ
Dual τυγχάνητον τυγχάνητον
Plural τυγχάνωμεν τυγχάνητε τυγχάνωσιν*
OptativeSingular τυγχάνοιμι τυγχάνοις τυγχάνοι
Dual τυγχάνοιτον τυγχανοίτην
Plural τυγχάνοιμεν τυγχάνοιτε τυγχάνοιεν
ImperativeSingular τύγχανε τυγχανέτω
Dual τυγχάνετον τυγχανέτων
Plural τυγχάνετε τυγχανόντων, τυγχανέτωσαν
Infinitive τυγχάνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
τυγχανων τυγχανοντος τυγχανουσα τυγχανουσης τυγχανον τυγχανοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular τυγχάνομαι τυγχάνει, τυγχάνῃ τυγχάνεται
Dual τυγχάνεσθον τυγχάνεσθον
Plural τυγχανόμεθα τυγχάνεσθε τυγχάνονται
SubjunctiveSingular τυγχάνωμαι τυγχάνῃ τυγχάνηται
Dual τυγχάνησθον τυγχάνησθον
Plural τυγχανώμεθα τυγχάνησθε τυγχάνωνται
OptativeSingular τυγχανοίμην τυγχάνοιο τυγχάνοιτο
Dual τυγχάνοισθον τυγχανοίσθην
Plural τυγχανοίμεθα τυγχάνοισθε τυγχάνοιντο
ImperativeSingular τυγχάνου τυγχανέσθω
Dual τυγχάνεσθον τυγχανέσθων
Plural τυγχάνεσθε τυγχανέσθων, τυγχανέσθωσαν
Infinitive τυγχάνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
τυγχανομενος τυγχανομενου τυγχανομενη τυγχανομενης τυγχανομενον τυγχανομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular τεύξομαι τεύξει, τεύξῃ τεύξεται
Dual τεύξεσθον τεύξεσθον
Plural τευξόμεθα τεύξεσθε τεύξονται
OptativeSingular τευξοίμην τεύξοιο τεύξοιτο
Dual τεύξοισθον τευξοίσθην
Plural τευξοίμεθα τεύξοισθε τεύξοιντο
Infinitive τεύξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
τευξομενος τευξομενου τευξομενη τευξομενης τευξομενον τευξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐτύγχανον ἐτύγχανες ἐτύγχανεν*
Dual ἐτυγχάνετον ἐτυγχανέτην
Plural ἐτυγχάνομεν ἐτυγχάνετε ἐτύγχανον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐτυγχανόμην ἐτυγχάνου ἐτυγχάνετο
Dual ἐτυγχάνεσθον ἐτυγχανέσθην
Plural ἐτυγχανόμεθα ἐτυγχάνεσθε ἐτυγχάνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓τυχον έ̓τυχες έ̓τυχεν*
Dual ἐτύχετον ἐτυχέτην
Plural ἐτύχομεν ἐτύχετε έ̓τυχον
ImperativeSingular τύχε τυχέτω
Dual τύχετον τυχέτων
Plural τύχετε τυχόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "Πλάτων Διονυσίῳ χαίρειν" ἐπιστείλασ ἆρ’ ὀρθῶσ ἂν τυγχάνοιμι τῆσ βελτίστησ προσρήσεωσ; (Plato, Epistles, Letter 3 2:1)
  • ἐγὼ τοίνυν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὁ Ἰσχόμαχοσ, ἀνίστασθαι μὲν ἐξ εὐνῆσ εἴθισμαι ἡνίκ’ <ἂν> ἔτι ἔνδον καταλαμβάνοιμι, εἴ τινα δεόμενοσ ἰδεῖν τυγχάνοιμι. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 11 15:1)
  • καὶ ταῦτ’ ἐποίουν οὐχ ὡσ οὐ δεινὸν ἡγούμενοσ εἶναι Λακεδαιμονίοισ μάχεσθαι, ἀλλ’ ἵνα, εἴ ποτε ἀδίκωσ εἰσ κίνδυνον καθισταίμην, διὰ ταῦτα βελτίων ὑφ’ ὑμῶν νομιζόμενοσ ἁπάντων τῶν δικαίων τυγχάνοιμι. (Lysias, Speeches, 23:3)
  • εἴ σε πείθοιμι ἐγὼ πολεμίουσ ἀμύνειν κτησάμενον ἵππον, ἄμφω δὲ ἵππον ἀγνοοῖμεν, τοσόνδε μέντοι τυγχάνοιμι εἰδὼσ περὶ σοῦ, ὅτι Φαῖδροσ ἵππον ἡγεῖται τὸ τῶν ἡμέρων ζῴων μέγιστα ἔχον ὦτα ‐ γελοῖόν γ’ ἄν, ὦ Σώκρατεσ, εἰή. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 226:1)
  • ὥστε πῶσ οὐκ ἂν ἐγὼ δικαίωσ μακαριζόμενοσ τὸν ἀεὶ χρόνον μνήμησ τυγχάνοιμι; (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 7 11:1)

Synonyms

  1. to happen

  2. to meet someone

  3. to obtain something

  4. to achieve a goal

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION