Ancient Greek-English Dictionary Language

διαίρω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαίρω διαρῶ

Structure: δι (Prefix) + ἀίρ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to raise up, lift up
  2. to separate, remove, taking long strides
  3. to open

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαῖρω διαῖρεις διαῖρει
Dual διαῖρετον διαῖρετον
Plural διαῖρομεν διαῖρετε διαῖρουσιν*
SubjunctiveSingular διαῖρω διαῖρῃς διαῖρῃ
Dual διαῖρητον διαῖρητον
Plural διαῖρωμεν διαῖρητε διαῖρωσιν*
OptativeSingular διαῖροιμι διαῖροις διαῖροι
Dual διαῖροιτον διαίροιτην
Plural διαῖροιμεν διαῖροιτε διαῖροιεν
ImperativeSingular δίαιρε διαίρετω
Dual διαῖρετον διαίρετων
Plural διαῖρετε διαίροντων, διαίρετωσαν
Infinitive διαῖρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρων διαιροντος διαιρουσα διαιρουσης διαιρον διαιροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαῖρομαι διαῖρει, διαῖρῃ διαῖρεται
Dual διαῖρεσθον διαῖρεσθον
Plural διαίρομεθα διαῖρεσθε διαῖρονται
SubjunctiveSingular διαῖρωμαι διαῖρῃ διαῖρηται
Dual διαῖρησθον διαῖρησθον
Plural διαίρωμεθα διαῖρησθε διαῖρωνται
OptativeSingular διαίροιμην διαῖροιο διαῖροιτο
Dual διαῖροισθον διαίροισθην
Plural διαίροιμεθα διαῖροισθε διαῖροιντο
ImperativeSingular διαῖρου διαίρεσθω
Dual διαῖρεσθον διαίρεσθων
Plural διαῖρεσθε διαίρεσθων, διαίρεσθωσαν
Infinitive διαῖρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρομενος διαιρομενου διαιρομενη διαιρομενης διαιρομενον διαιρομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀντὶ δὲ τούτου πτέρυγασ ἐν τοῖσ γιγγλύμοισ προσθετέον ὅπωσ, ὅταν μὲν διαίρηται, ὁμοίωσ ἀναπτύσσωνται, ὅταν δὲ καταίρηται, ἐπικλείωνται. (Xenophon, Minor Works, , chapter 12 7:3)
  • ὅταν γὰρ ἅπτηται ἢ διαιρῆται τὰ σώματα, ἅμα ὁτὲ μὲν μία ἁπτομένων ὁτὲ δὲ δύο διαιρουμένων γίγνονται· (Aristotle, Metaphysics, Book 3 151:3)
  • στοιχεῖον λέγεται ἐξ οὗ σύγκειται πρώτου ἐνυπάρχοντοσ ἀδιαιρέτου τῷ εἴδει εἰσ ἕτερον εἶδοσ, οἱο͂ν φωνῆσ στοιχεῖα ἐξ ὧν σύγκειται ἡ φωνὴ καὶ εἰσ ἃ διαιρεῖται ἔσχατα, ἐκεῖνα δὲ μηκέτ’ εἰσ ἄλλασ φωνὰσ ἑτέρασ τῷ εἴδει αὐτῶν, ἀλλὰ κἂν διαιρῆται, τὰ μόρια ὁμοειδῆ, οἱο͂ν ὕδατοσ τὸ μόριον ὕδωρ, ἀλλ’ οὐ τῆσ συλλαβῆσ. (Aristotle, Metaphysics, Book 5 33:1)
  • ἐὰν δέ τισ ὧν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον πρῶτον μὲν διαιρῆται χωρὶσ αὐτὰ καθ’ αὑτὰ τὰ εἴδη, οἱο͂ν ὁμοιότητά τε καὶ ἀνομοιότητα καὶ πλῆθοσ καὶ τὸ ἓν καὶ στάσιν καὶ κίνησιν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, εἶτα ἐν ἑαυτοῖσ ταῦτα δυνάμενα συγκεράννυσθαι καὶ διακρίνεσθαι ἀποφαίνῃ, ἀγαίμην ἂν ἔγωγ’, ἔφη, θαυμαστῶσ, ὦ Ζήνων. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 39:3)

Synonyms

  1. to raise up

  2. to separate

  3. to open

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION