Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑπάγω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ὑπάγω ὑπάξω ὑπήγαγον

Structure: ὑπ (Prefix) + ά̓γ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (transitive), to lead or bring under
  2. to bring under one's power

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπάγω ὑπάγεις ὑπάγει
Dual ὑπάγετον ὑπάγετον
Plural ὑπάγομεν ὑπάγετε ὑπάγουσιν*
SubjunctiveSingular ὑπάγω ὑπάγῃς ὑπάγῃ
Dual ὑπάγητον ὑπάγητον
Plural ὑπάγωμεν ὑπάγητε ὑπάγωσιν*
OptativeSingular ὑπάγοιμι ὑπάγοις ὑπάγοι
Dual ὑπάγοιτον ὑπαγοίτην
Plural ὑπάγοιμεν ὑπάγοιτε ὑπάγοιεν
ImperativeSingular ὑπάγε ὑπαγέτω
Dual ὑπάγετον ὑπαγέτων
Plural ὑπάγετε ὑπαγόντων, ὑπαγέτωσαν
Infinitive ὑπάγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπαγων ὑπαγοντος ὑπαγουσα ὑπαγουσης ὑπαγον ὑπαγοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπάγομαι ὑπάγει, ὑπάγῃ ὑπάγεται
Dual ὑπάγεσθον ὑπάγεσθον
Plural ὑπαγόμεθα ὑπάγεσθε ὑπάγονται
SubjunctiveSingular ὑπάγωμαι ὑπάγῃ ὑπάγηται
Dual ὑπάγησθον ὑπάγησθον
Plural ὑπαγώμεθα ὑπάγησθε ὑπάγωνται
OptativeSingular ὑπαγοίμην ὑπάγοιο ὑπάγοιτο
Dual ὑπάγοισθον ὑπαγοίσθην
Plural ὑπαγοίμεθα ὑπάγοισθε ὑπάγοιντο
ImperativeSingular ὑπάγου ὑπαγέσθω
Dual ὑπάγεσθον ὑπαγέσθων
Plural ὑπάγεσθε ὑπαγέσθων, ὑπαγέσθωσαν
Infinitive ὑπάγεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπαγομενος ὑπαγομενου ὑπαγομενη ὑπαγομενης ὑπαγομενον ὑπαγομενου

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὰ μὲν γὰρ ἔπεα πτερόεντά ἐστι καὶ οἴχεται ἅμα τῷ προελθεῖν ἀποπτάμενα, ἡ δὲ τῶν ὁρωμένων τέρψισ ἀεὶ παρεστῶσα καὶ παραμένουσα πάντωσ τὸν θεατὴν ὑπάγεται. (Lucian, De Domo, (no name) 20:7)
  • παλίρρουσ δὲ τάνδ’ ὑπάγεται δίκα διαδρόμου λέχουσ μέλεον ἃ πόσιν χρόνιον ἱκόμενον εἰσ οἴκουσ Κυκλώπειά τ’ οὐράνια τείχε’ ὀξυθήκτου βέλουσ ἔκανεν αὐτόχειρ, πέλεκυν ἐν χεροῖν λαβοῦσ’· (Euripides, choral, antistrophe1)
  • εἰ δὲ κἀνταῦθα δόξει τι δεῖν ἀποδείξεωσ, ὅντινα βούλεται τῶν λόγων αὐτοῦ προχειρισάμενοσ καὶ ἀφ οὗ βούλεται μέρουσ ἀρξάμενοσ καταβαινέτω τε καὶ σκοπείτω τῶν λεγομένων ἕκαστον, εἰ τὰ μὲν ἀναβεβλημένασ ἔχει τὰσ ἁρμονίασ καὶ διεστώσασ, τὰ δὲ προσκολλώσασ καὶ συμπεπυκνωμένασ, καὶ τὰ μὲν ἀποτραχύνει τε καὶ πικραίνει τὴν ἀκοήν, τὰ δὲ πραΰνει καὶ λεαίνει, καὶ τὰ μὲν εἰσ πάθοσ ἐκτρέπει τοὺσ ἀκούοντασ, τὰ δ’ εἰσ ἦθοσ ὑπάγεται, τὰ δ’ ἄλλασ τινὰσ ἐργάζεται καὶ πολλὰσ διαφορὰσ παρ’ αὐτὴν τὴν σύνθεσιν. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 432)
  • ὅτι μέντοι γε πάντων ἣδιστόν ἐστιν ἡ φιλία καὶ οὐδὲν ἄλλο μᾶλλον εὐφραίνει, διὰ τοῦτο καὶ ὁ κόλαξ ἡδοναῖσ ὑπάγεται καὶ περὶ ἡδονάσ ἐστιν. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 51)
  • ἐφ’ οἷσ ἅπασιν ἔτι μείζονοσ ἐξ ἁπάντων μίσουσ ἐκκαυθέντοσ ἅμα τῷ παραδοῦναι τὴν ἀρχὴν τοῖσ μεθ’ ἑαυτὸν ὑπάτοισ εἰσ δίκην ὑπάγεται δημοσίαν ὑπὸ δυεῖν δημάρχων. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 17-18, chapter 5 8:1)

Synonyms

  1. to bring under one's power

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION