Παφλαγών
Third declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Παφλαγών
Παφλαγόνος
Structure:
Παφλαγων
(Stem)
Sense
- an inhabitant of Paphlagonia; a Paphlagonian
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὁ μὲν οὖν Κοκκωνᾶσ τὴν Καλχηδόνα ἐδοκίμαζεν ἐπιτήδειον εἶναι καὶ εὔκαιρον χωρίον, ^ τῇ τε Θρᾴκῃ καὶ τῇ Βιθυνίᾷ πρόσοικον, οὐχ ἑκὰσ οὐδὲ τῆσ Ἀσίασ καὶ Γαλατίασ καὶ τῶν ὑπερκειμένων ἐθνῶν ἁπάντων ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ ἔμπαλιν τὰ οἴκοι προὔκρινεν, λέγων ὅπερ ἀληθὲσ ἦν, πρὸσ τὴν τῶν τοιούτων ἀρχὴν καὶ ἐπιχείρησιν ἀνθρώπων δεῖν παχέων καὶ ἠλιθίων τῶν ὑποδεξομένων, οἱούσ τοὺσ Παφλαγόνασ εἶναι ἔφασκεν ὑπεροικοῦντασ τὸ τοῦ Ἀβώνου τεῖχοσ, δεισιδαίμονασ τοὺσ πολλοὺσ καὶ πλουσίουσ, καὶ μόνον εἰ φανείη τισ αὐλητὴν ἢ τυμπανιστὴν ἢ κυμβάλοισ κροτοῦντα ἐπαγόμενοσ, κοσκίνῳ τὸ τοῦ λόγου μαντευόμενοσ, αὐτίκα μάλα πάντασ κεχηνότασ πρὸσ αὐτὸν καὶ ὥσπερ τινὰ τῶν ἐπουρανίων προσβλέποντασ. (Lucian, Alexander, (no name) 9:2)
- προεισπέμπεται δὲ ὁ Ἀλέξανδροσ, κομῶν ἤδη καὶ πλοκάμουσ καθειμένοσ καὶ μεσόλευκον χιτῶνα πορφυροῦν ἐνδεδυκὼσ καὶ ἱμάτιον ὑπὲρ αὐτοῦ λευκὸν ἀναβεβλημένοσ, ἁρ́πην ἔχων κατὰ τὸν Περσέα, ἀφ’ οὗ ἑαυτὸν ἐγενεαλόγει μητρόθεν καὶ οἱ ὄλεθροι ἐκεῖνοι Παφλαγόνεσ, εἰδότεσ αὐτοῦ ἄμφω τοὺσ γονέασ ἀφανεῖσ καὶ ταπεινούσ, ἐπίστευον τῷ χρησμῷ λέγοντι Περσείδησ γενεὴν Φοίβῳ φίλοσ οὗτοσ ὁρᾶται, δῖοσ Ἀλέξανδροσ, Ποδαλειρίου αἷμα λελογχώσ. (Lucian, Alexander, (no name) 11:1)
- ἡμέρασ μὲν οὖν τινασ ^ οἴκοι ἔμεινεν ἐλπίζων ὅπερ ἦν, ὑπὸ τῆσ φήμησ αὐτίκα μάλα παμπόλλουσ τῶν Παφλαγόνων συνδραμεῖσθαι. (Lucian, Alexander, (no name) 15:1)
- "σὺ μέντοι γε, ὦ Ἀλέξανδρε, τὸν δεῖνα Παφλαγόνα προσαγαγεῖν οἰκέτασ αὐτοῦ τῷ ἡγουμένῳ τῆσ Γαλατίασ τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἀνέπεισασ ὡσ ἀπεκτονότασ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ παιδευόμενον, ὁ δὲ νεανίσκοσ ζῇ καὶ ἐπανελήλυθε ζῶν μετὰ τὴν τῶν οἰκετῶν ἀπώλειαν, θηρίοισ ὑπὸ σοῦ παραδοθέντων. (Lucian, Alexander, (no name) 44:3)
- τί γὰρ ἔδει μόνον φρονεῖν ἐν τοσούτοισ μεμηνόσιν καὶ παραπολαῦσαι τῆσ Παφλαγόνων μωρίασ ; (Lucian, Alexander, (no name) 45:4)
- εἶτ’ ἀναρπάσασ ὅ τι ἄν τισ ἡμῶν σκευάσῃ, τῷ δεσπότῃ Παφλαγὼν κεχάρισται τοῦτο. (Aristotle, Prologue 2:7)
- Παφλαγὼν δὲ περιθέων τοὺσ οἰκέτασ αἰτεῖ ταράττει δωροδοκεῖ λέγων τάδε· (Aristotle, Prologue 2:14)
- εἰπέ μοι Παφλαγὼν τί δρᾷ; (Aristotle, Prologue 3:18)
- ὡσ μεγάλ’ ὁ Παφλαγὼν πέρδεται καὶ ῥέγκεται, ὥστ’ ἔλαθον αὐτὸν τὸν ἱερὸν χρησμὸν λαβών, ὅνπερ μάλιστ’ ἐφύλαττεν. (Aristotle, Prologue 3:30)
- ὦ μιαρὲ Παφλαγὼν ταῦτ’ ἄρ’ ἐφυλάττου πάλαι, τὸν περὶ σεαυτοῦ χρησμὸν ὀρρωδῶν; (Aristotle, Prologue 3:45)