Pausanias, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 30

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 30)

ναοὶ δὲ οὐ πολὺ ἀλλήλων ἀφεστηκότεσ ὁ μὲν Ἀπόλλωνόσ ἐστιν, ὁ δὲ Ἀρτέμιδοσ, Διονύσῳ δὲ αὐτῶν ὁ τρίτοσ. Ἀπόλλωνι μὲν δὴ ξόανον γυμνόν ἐστι τέχνησ τῆσ ἐπιχωρίου, τῇ δὲ Ἀρτέμιδί ἐστιν ἐσθήσ, κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τῷ Διονύσῳ· καὶ γένεια Διόνυσοσ ἔχων πεποίηται. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν ἔστι μὲν ἑτέρωθι καὶ οὐ ταύτῃ, λίθου δὲ ἄγαλμα καθήμενον. θεῶν δὲ Αἰγινῆται τιμῶσιν Ἑκάτην μάλιστα καὶ τελετὴν ἄγουσιν ἀνὰ πᾶν ἔτοσ Ἑκάτησ, Ὀρφέα σφίσι τὸν Θρᾷκα καταστήσασθαι τὴν τελετὴν λέγοντεσ.

τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸσ ναόσ ἐστι, ξόανον δὲ ἔργον Μύρωνοσ, ὁμοίωσ ἓν πρόσωπόν τε καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα. Ἀλκαμένησ δὲ ἐμοὶ δοκεῖν πρῶτοσ ἀγάλματα Ἑκάτησ τρία ἐποίησε προσεχόμενα ἀλλήλοισ, ἣν Ἀθηναῖοι καλοῦσιν Ἐπιπυργιδίαν· ἕστηκε δὲ παρὰ τῆσ Ἀπτέρου Νίκησ τὸν ναόν. ἐν Αἰγίνῃ δὲ πρὸσ τὸ ὄροσ τοῦ Πανελληνίου Διὸσ ἰοῦσιν, ἔστιν Ἀφαίασ ἱερόν, ἐσ ἣν καὶ Πίνδαροσ ᾆσμα Αἰγινήταισ ἐποίησε.

φασὶ δὲ οἱ Κρῆτεσ ‐ τούτοισ γάρ ἐστι τὰ ἐσ αὐτὴν ἐπιχώρια ‐ Καρμάνοροσ τοῦ καθήραντοσ Ἀπόλλωνα ἐπὶ φόνῳ τῶ Πύθωνοσ παῖδα Εὔβουλον εἶναι, Διὸσ δὲ καὶ Κάρμησ τῆσ Εὐβούλου Βριτόμαρτιν γενέσθαι· χαίρειν δὲ αὐτὴν δρόμοισ τε καὶ θήραισ καὶ Ἀρτέμιδι μάλιστα φίλην εἶναι· Μίνω δὲ ἐρασθέντα φεύγουσα ἔρριψεν ἑαυτὴν ἐσ δίκτυα ἀφειμένα ἐπ’ ἰχθύων θήρᾳ. ταύτην μὲν θεὸν ἐποίησεν Ἄρτεμισ, σέβουσι δὲ οὐ Κρῆτεσ μόνον ἀλλὰ καὶ Αἰγινῆται, λέγοντεσ φαίνεσθαί σφισιν ἐν τῇ νήσῳ τὴν Βριτόμαρτιν. ἐπίκλησισ δέ οἱ παρά τε Αἰγινήταισ ἐστὶν Ἀφαία καὶ Δίκτυννα ἐν Κρήτῃ.

τὸ δὲ Πανελλήνιον, ὅτι μὴ τοῦ Διὸσ τὸ ἱερόν, ἄλλο τὸ ὄροσ ἀξιόλογον εἶχεν οὐδέν.

τοῦτο δὲ τὸ ἱερὸν λέγουσιν Αἰακὸν ποιῆσαι τῷ Διί· τὰ δὲ ἐσ τὴν Αὐξησίαν καὶ Δαμίαν, ὡσ οὐχ ὑε͂ν ὁ θεὸσ Ἐπιδαυρίοισ, ὡσ τὰ ξόανα ταῦτα ἐκ μαντείασ ἐποιήσαντο ἐλαίασ παρ’ Ἀθηναίων λαβόντεσ, ὡσ Ἐπιδαύριοι μὲν οὐκ ἀπέφερον ἔτι Ἀθηναίοισ ἃ ἐτάξαντο οἱᾶ Αἰγινητῶν ἐχόντων τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίων δὲ ἀπώλοντο οἱ διαβάντεσ διὰ ταῦτα ἐσ Αἴγιναν, ταῦτα εἰπόντοσ Ἡροδότου καθ’ ἕκαστον αὐτῶν ἐπ’ ἀκριβὲσ οὔ μοι γράφειν κατὰ γνώμην ἦν εὖ προειρημένα, πλὴν τοσοῦτό γε ὅτι εἶδόν τε τὰ ἀγάλματα καὶ ἔθυσά σφισι κατὰ <τὰ> αὐτὰ καθὰ δὴ καὶ Ἐλευσῖνι θύειν νομίζουσιν. Αἰγίνησ μὲν <δὴ> Αἰακοῦ ἕνεκα καὶ ἔργων ὁπόσα ἀπεδείξατο ἐσ τοσόνδε ἔστω μνήμη·

τῆσ δὲ Ἐπιδαυρίασ ἔχονται Τροιζήνιοι, σεμνύνοντεσ εἴπερ καὶ ἄλλοι τινὲσ τὰ ἐγχώρια· φασὶ δὲ Ὦρον γενέσθαι σφίσιν ἐν τῇ γῆ πρῶτον. ἐμοὶ μὲν οὖν Αἰγύπτιον φαίνεται καὶ οὐδαμῶσ Ἑλληνικὸν ὄνομα Ὦροσ εἶναι· βασιλεῦσαι δ’ οὖν φασιν αὐτὸν καὶ Ὠραίαν ἀπ’ αὐτοῦ καλεῖσθαι τὴν γῆν, Ἄλθηπον δὲ Ποσειδῶνοσ παῖδα καὶ Ληίδοσ τῆσ Ὤρου, παραλαβόντα μετὰ Ὦρον τὴν ἀρχήν, Ἀλθηπίαν ὀνομάσαι τὴν γῆν. ἐπὶ τούτου βασιλεύοντοσ Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα ἀμφισβητῆσαι λέγουσι περὶ τῆσ χώρασ, ἀμφισβητήσαντασ δὲ ἔχειν ἐν κοινῷ·

προστάξαι γὰρ οὕτω Δία σφίσι.

καὶ διὰ τοῦτο Ἀθηνᾶν τε σέβουσι Πολιάδα καὶ Σθενιάδα ὀνομάζοντεσ τὴν αὐτὴν καὶ Ποσειδῶνα Βασιλέα ἐπίκλησιν· καὶ δὴ καὶ νόμισμα αὐτοῖσ τὸ ἀρχαῖον ἐπίσημα ἔχει τρίαιναν καὶ Ἀθηνᾶσ πρόσωπον. μετὰ δὲ Ἄλθηπον Σάρων ἐβασίλευσεν.

ἔλεγον δὲ ὅτι οὗτοσ τῇ Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν ἐπὶ θαλάσσῃ τελματώδει καὶ ἐπιπολῆσ μᾶλλον, ὥστε καὶ Φοιβαία λίμνη διὰ τοῦτο ἐκαλεῖτο. Σάρωνα δὲ ‐ θηρεύειν γὰρ δὴ μάλιστα ᾕρητο ‐ κατέλαβεν ἔλαφον διώκοντα ἐσ θάλασσαν συνεσπεσεῖν φευγούσῃ· καὶ ἥ τε ἔλαφοσ ἐνήχετο ἀπωτέρω τῆσ γῆσ καὶ ὁ Σάρων εἴχετο τῆσ ἄγρασ, ἐσ ὃ ὑπὸ προθυμίασ ἀφίκετο ἐσ τὸ πέλαγοσ· ἤδη δὲ κάμνοντα αὐτὸν καὶ ὑπὸ τῶν κυμάτων κατακλυζόμενον ἐπέλαβε τὸ χρεών. ἐκπεσόντα δὲ τὸν νεκρὸν κατὰ τὴν· Φοιβαίαν λίμνην ἐσ τὸ ἄλσοσ τῆσ Ἀρτέμιδοσ ἐντὸσ τοῦ ἱεροῦ περιβόλου θάπτουσι, καὶ λίμνην ἀπὸ τούτου Σαρωνίδα τὴν ταύτῃ θάλασσαν καλοῦσιν ἀντὶ Φοιβαίασ. τοὺσ δὲ ὕστερον βασιλεύσαντασ οὐκ ἴσασιν ἄχρι Ὑπέρητοσ καὶ Ἄνθα·

τούτουσ δὲ εἶναι Ποσειδῶνοσ καὶ Ἀλκυόνησ Ἄτλαντοσ θυγατρόσ, καὶ πόλεισ αὐτοὺσ ἐν τῇ χώρᾳ φασὶν Ὑπέρειάν τε καὶ Ἄνθειαν οἰκίσαι· Αἔτιον δὲ τὸν Ἄνθα τοῦ πατρὸσ καὶ τοῦ θείου παραλαβόντα τὴν ἀρχὴν τὴν ἑτέραν τῶν πόλεων Ποσειδωνιάδα ὀνομάσαι. Τροίζηνοσ δὲ καὶ Πιτθέωσ παρὰ Αἔτιον ἐλθόντων βασιλεῖσ μὲν τρεῖσ ἀντὶ ἑνὸσ ἐγένοντο, ἴσχυον δὲ οἱ παῖδεσ μᾶλλον οἱ Πέλοποσ. σημεῖον δέ·

ἀποθανόντοσ γὰρ Τροίζηνοσ Πιτθεὺσ <ἐσ> τὴν νῦν πόλιν συναγαγὼν τοὺσ ἀνθρώπουσ ὠνόμασεν ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ Τροίζηνα, συλλαβὼν <Ὑπέρειάν τε> καὶ Ἄνθ<ει>αν. πολλοῖσ δὲ ἔτεσιν ὕστερον ἐσ ἀποικίαν ἐκ Τροιζῆνοσ σταλέντεσ Ἁλικαρνασσὸν ἐν τῇ Καρίᾳ καὶ Μύνδον ἀπῴκισαν οἱ γεγονότεσ ἀπ’ Αἐτίου τοῦ Ἄνθα.

Τροίζηνοσ δὲ οἱ παῖδεσ Ἀνάφλυστοσ καὶ Σφῆττοσ μετοικοῦσιν ἐσ τὴν Ἀττικήν, καὶ οἱ δῆμοι τὰ ὀνόματα ἔχουσιν ἀπὸ τούτων. τὰ δὲ ἐσ Θησέα θυγατριδοῦν Πιτθέωσ εἰδόσι τὰ ἐσ αὐτὸν οὐ γράφω, δεῖ δέ με τοσόνδε ἔτι δηλῶσαι. Ἡρακλειδῶν γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο καὶ οἱ Τροιζήνιοι συνοίκουσ Δωριέων τῶν ἐξ Ἄργουσ καὶ πρότερον ἔτι Ἀργείων ὄντεσ κατήκοοι·

καὶ σφᾶσ καὶ Ὅμηροσ ἐν καταλόγῳ φησὶν ὑπὸ Διομήδουσ ἄρχεσθαι. Διομήδησ γὰρ καὶ Εὐρύαλοσ ὁ Μηκιστέωσ Κυάνιππον τὸν Αἰγιαλέωσ παῖδα ὄντα ἐπιτροπεύοντεσ Ἀργείων ἡγήσαντο ἐσ Τροίαν. Σθένελοσ δέ, ὡσ ἐδήλωσα ἐν τοῖσ πρότερον, οἰκίασ τε ἦν ἐπιφανεστέρασ, τῶν Ἀναξαγοριδῶν καλουμένων, καὶ ἡ βασιλεία τούτῳ μάλιστα ἦν ἡ Ἀργείων προσήκουσα. τοσαῦτα Τροιζηνίοισ ἐχόμενα ἱστορίασ ἦν, παρὲξ ἢ ὅσαι πόλεισ παρ’ αὐτῶν φασιν ἀποικισθῆναι· κατασκευὴν δὲ ἱερῶν καὶ ὅσα ἄλλα ἐσ ἐπίδειξιν, τὸ ἐντεῦθεν ἐπέξειμι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION