헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́2́26́

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 26)

κατὰ δὲ τὴν Λῆσσαν ἔχεται τῆσ Ἀργείασ ἡ Ἐπιδαυρίων· πρὶν δὲ ἢ κατ’ αὐτὴν γενέσθαι τὴν πόλιν, ἐπὶ τὸ ἱερὸν ἀφίξῃ τοῦ Ἀσκληπιοῦ. ταύτην τὴν χώραν οὐκ οἶδα οἵτινεσ πρότερον ᾤκησαν πρὶν Ἐπίδαυρον ἐλθεῖν ἐσ αὐτήν· οὐ μὴν οὐδὲ τοὺσ ἀπογόνουσ Ἐπιδαύρου πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐπιχωρίων ἐδυνάμην. τελευταῖον δὲ πρὶν ἢ παραγενέσθαι Δωριέασ ἐσ Πελοπόννησον βασιλεῦσαί φασι Πιτυρέα Ιὤνοσ ἀπόγονον τοῦ Ξούθου. τοῦτον παραδοῦναι λέγουσιν ἀμαχεὶ τὴν γῆν Δηιφόντῃ καὶ Ἀργείοισ· καὶ ὁ μὲν ἐσ Ἀθήνασ ὁμοῦ τοῖσ πολίταισ ἀφικόμενοσ ἐνταῦθα ᾤκησε, Δηιφόντησ δὲ καὶ Ἀργεῖοι τὴν Ἐπιδαυρίαν ἔσχον.

ἀπεσχίσθησαν δὲ οὗτοι τῶν ἄλλων Ἀργείων Τημένου τελευτήσαντοσ, Δηιφόντησ μὲν καὶ Ὑρνηθὼ κατ’ ἔχθοσ τῶν Τημένου παίδων, ὁ δὲ σὺν αὐτοῖσ στρατὸσ Δηιφόντῃ καὶ Ὑρνηθοῖ πλέον ἢ Κείσῳ καὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ νέμοντεσ. Ἐπίδαυροσ δέ, ἀφ’ οὗ τὸ ὄνομα τῇ γῇ ἐτέθη, ὡσ μέν φασιν Ἠλεῖοι, Πέλοποσ ἦν· κατὰ δὲ Ἀργείων δόξαν καὶ τὰ ἔπη τὰσ μεγάλασ Ηοἴασ ἦν Ἐπιδαύρῳ πατὴρ Ἄργοσ ὁ Διόσ· Ἐπιδαύριοι δὲ Ἀπόλλωνι Ἐπίδαυρον παῖδα προσποιοῦσιν. Ἀσκληπιοῦ δὲ ἱερὰν μάλιστα εἶναι τὴν γῆν ἐπὶ λόγῳ συμβέβηκε τοιῷδε.

Φλεγύαν Ἐπιδαύριοί φασιν ἐλθεῖν ἐσ Πελοπόννησον πρόφασιν μὲν ἐπὶ θέᾳ τῆσ χώρασ, ἔργῳ δὲ κατάσκοπον πλήθουσ τῶν ἐνοικούντων καὶ εἰ τὸ πολὺ μάχιμον εἰή τῶν ἀνθρώπων· τῶν τότε καὶ ἐπιὼν ἑκάστοτε ἐφ’ οὓσ τύχοι τοὺσ καρποὺσ ἔφερε καὶ ἤλαυνε τὴν λείαν.

ὅτε δὲ παρεγένετο ἐσ Πελοπόννησον, εἵπετο ἡ θυγάτηρ αὐτῷ, λεληθυῖα ἔτι τὸν πατέρα ὅτι ἐξ Ἀπόλλωνοσ εἶχεν ἐν γαστρί.

ὡσ δὲ ἐν τῇ γῇ τῇ Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν, ἐκτίθησι τὸν παῖδα ἐσ τὸ ὄροσ τοῦτο ὃ δὴ Τίτθιον ὀνομάζουσιν ἐφ’ ἡμῶν, τηνικαῦτα δὲ ἐκαλεῖτο Μύρτιον· ἐκκειμένῳ δὲ ἐδίδου μέν οἱ γάλα μία τῶν περὶ τὸ ὄροσ ποιμαινομένων αἰγῶν, ἐφύλασσε δὲ ὁ κύων ὁ τοῦ αἰπολίου φρουρόσ. Ἀρεσθάνασ δὲ ‐ ὄνομα γὰρ τῷ ποιμένι τοῦτο ἦν ‐ ὡσ τὸν ἀριθμὸν οὐχ εὑρ́ισκεν ὁμολογοῦντα τῶν αἰγῶν καὶ ὁ κύων ἅμα ἀπεστάτει τῆσ ποίμνησ, οὕτω τὸν Ἀρεσθάναν ἐσ πᾶν φασιν ἀφικνεῖσθαι ζητήσεωσ, εὑρόντα δὲ ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα ἀνελέσθαι·

καὶ ὡσ ἐγγὺσ ἐγίνετο, ἀστραπὴν ἰδεῖν ἐκλάμψασαν ἀπὸ τοῦ παιδόσ, νομίσαντα δὲ εἶναι θεῖόν τι, ὥσπερ ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ αὐτίκα ἐπὶ γῆν καὶ θάλασσαν πᾶσαν ἠγγέλλετο τά τε ἄλλα ὁπόσα βούλοιτο εὑρίσκειν ἐπὶ τοῖσ κάμνουσι καὶ ὅτι ἀνίστησι τεθνεῶτασ. λέγεται δὲ καὶ ἄλλοσ ἐπ’ αὐτῷ λόγοσ, Κορωνίδα κύουσαν Ἀσκληπιὸν Ἴσχυι τῷ Ἐλάτου συγγενέσθαι, καὶ τὴν μὲν ἀποθανεῖν ὑπὸ Ἀρτέμιδοσ ἀμυνομένησ τῆσ ἐσ τὸν Ἀπόλλωνα ὕβρεωσ, ἐξημμένησ δὲ ἤδη τῆσ πυρᾶσ ἁρπάσαι λέγεται τὸν παῖδα Ἑρμῆσ ἀπὸ τῆσ φλογόσ.

ὁ δὲ τρίτοσ τῶν λόγων ἥκιστα ἐμοὶ δοκεῖν ἀληθήσ ἐστιν, Ἀρσινόησ ποιήσασ εἶναι τῆσ Λευκίππου παῖδα Ἀσκληπιόν.

Ἀπολλοφάνει γὰρ τῷ Ἀρκάδι ἐσ Δελφοὺσ ἐλθόντι καὶ ἐρομένῳ τὸν θεὸν εἰ γένοιτο ἐξ Ἀρσινόησ Ἀσκληπιὸσ καὶ Μεσσηνίοισ πολίτησ εἰή, ἔχρησεν ἡ Πυθία· ὦ μέγα χάρμα βροτοῖσ βλαστὼν Ἀσκληπιὲ πᾶσιν,ὃν Φλεγυηὶσ ἔτικτεν ἐμοὶ φιλότητι μιγεῖσαἱμερόεσσα Κορωνὶσ ἐνὶ κραναῇ Ἐπιδαύρῳ.

οὗτοσ ὁ χρησμὸσ δηλοῖ μάλιστα οὐκ ὄντα Ἀσκληπιὸν Ἀρσινόησ, ἀλλὰ Ἡσίοδον ἢ τῶν τινα ἐμπεποιηκότων ἐσ τὰ Ἡσιόδου τὰ ἔπη συνθέντα ἐσ τὴν Μεσσηνίων χάριν. μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ τόδε ἐν Ἐπιδαύρῳ τὸν θεὸν γενέσθαι·

τὰ γὰρ Ἀσκληπιεῖα εὑρίσκω τὰ ἐπιφανέστατα <γεγονότα> ἐξ Ἐπιδαύρου. τοῦτο μὲν γὰρ Ἀθηναῖοι, τῆσ τελετῆσ λέγοντεσ Ἀσκληπιῷ μεταδοῦναι, τὴν ἡμέραν ταύτην Ἐπιδαύρια ὀνομάζουσι καὶ θεὸν ἀπ’ ἐκείνου φασὶν Ἀσκληπιόν σφισι νομισθῆναι· τοῦτο δὲ Ἀρχίασ ὁ Ἀρισταίχμου, τὸ συμβὰν σπάσμα θηρεύοντί οἱ περὶ τὸν Πίνδασον ἰαθεὶσ ἐν τῇ Ἐπιδαυρίᾳ, τὸν θεὸν ἐπηγάγετο ἐσ Πέργαμον. ἀπὸ δὲ τοῦ Περγαμηνῶν Σμυρναίοισ γέγονεν ἐφ’ ἡμῶν Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐπὶ θαλάσσῃ.

τὸ δ’ ἐν Βαλάγραισ ταῖσ Κυρηναίων ἐστὶν Ἀσκληπιὸσ καλούμενοσ Ιἀτρὸσ ἐξ Ἐπιδαύρου καὶ οὗτοσ. ἐκ δὲ τοῦ παρὰ Κυρηναίοισ τὸ ἐν Λεβήνῃ τῇ Κρητῶν ἐστιν Ἀσκληπιεῖον. διάφορον δὲ Κυρηναίοισ τοσόνδε ἐσ Ἐπιδαυρίουσ ἐστίν, ὅτι αἶγασ οἱ Κυρηναῖοι θύουσιν, Ἐπιδαυρίοισ οὐ καθεστηκότοσ. Ὁμήρου μαρτυρεῖ μοι τὰ περὶ Μαχάονοσ ὑπὸ Ἀγαμέμνονοσ εἰρημέναΤαλθύβι’, ὅττι τάχιστα Μαχάονα δεῦρο κάλεσσονφῶτ’ Ἀσκληπιοῦ υἱόν,ὡσ ἂν εἰ λέγοι θεοῦ παῖδα ἄνθρωπον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 26

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 26)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION