헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́2́13́

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 13)

Ἡρακλειδῶν δὲ κατελθόντων Πελοπόννησοσ ἐταράχθη πᾶσα πλὴν Ἀρκάδων, ὡσ πολλὰσ μὲν τῶν πόλεων συνοίκουσ ἐκ τοῦ Δωρικοῦ προσλαβεῖν, πλείονασ δὲ ἔτι γενέσθαι τὰσ μεταβολὰσ τοῖσ οἰκήτορσι. τὰ δὲ κατὰ Φλιοῦντα οὕτωσ ἔχει. Ῥηγνίδασ ἐπ’ αὐτὴν ὁ Φάλκου τοῦ Τημένου Δωριεὺσ ἐκ τε Ἄργουσ στρατεύει καὶ ἐκ τῆσ Σικυωνίασ. τῶν δὲ Φλιασίων τοῖσ μὲν ἃ προεκαλεῖτο Ῥηγνίδασ ἐφαίνετο ἀρεστά, μένοντασ ἐπὶ τοῖσ αὑτῶν βασιλέα Ῥηγνίδαν καὶ τοὺσ σὺν ἐκείνῳ Δωριεῖσ ἐπὶ ἀναδασμῷ γῆσ δέχεσθαι· Ἵππασοσ δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ διεκελεύοντο ἀμύνεσθαι μηδὲ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀμαχεὶ τοῖσ Δωριεῦσιν ἀφίστασθαι.

προσεμένου δὲ τοῦ δήμου τὴν ἐναντίαν ταύτην γνώμην, οὕτωσ Ἵππασοσ σὺν τοῖσ ἐθέλουσιν ἐσ Σάμον φεύγει. Ἱππάσου δὲ τούτου τέταρτοσ ἦν ἀπόγονοσ Πυθαγόρασ ὁ λεγόμενοσ γενέσθαι σοφόσ· Μνησάρχου γὰρ Πυθαγόρασ ἦν τοῦ Εὔφρονοσ τοῦ Ἱππάσου. ταῦτα μὲν Φλιάσιοι λέγουσι περὶ αὑτῶν, ὁμολογοῦσι δέ σφισι τὰ πολλὰ καὶ Σικυώνιοι. προσέσται δὲ ἤδη καὶ τῶν ἐσ ἐπίδειξιν ἡκόντων τὰ ἀξιολογώτατα.

ἔστι γὰρ ἐν τῇ Φλιασίων ἀκροπόλει κυπαρίσσων ἄλσοσ καὶ ἱερὸν ἁγιώτατον ἐκ παλαιοῦ· τὴν δὲ θεὸν ἧσ ἐστι τὸ ἱερὸν οἱ μὲν ἀρχαιότατοι Φλιασίων Γανυμήδαν, οἱ δὲ ὕστερον Ἥβην ὀνομάζουσιν· ἧσ καὶ Ὅμηροσ μνήμην ἐποιήσατο ἐν τῇ Μενελάου πρὸσ Ἀλέξανδρον μονομαχίᾳ φάμενοσ οἰνοχόον τῶν θεῶν εἶναι, καὶ αὖθισ <ἐν> Ὀδυσσέωσ ἐσ Αἵδου καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέουσ εἶπεν εἶναι.

Ὠλῆνι δὲ ἐν Ἥρασ ἐστὶν ὕμνῳ πεποιημένα τραφῆναι τὴν Ἥραν ὑπὸ Ὡρῶν, εἶναι δέ οἱ παῖδασ Ἄρην τε καὶ Ἥβην. παρὰ δὲ Φλιασίοισ τῇ θεῷ ταύτῃ καὶ ἄλλαι τιμαὶ καὶ μέγιστον τὸ ἐσ τοὺσ ἱκέτασ ἐστί·

δεδώκασι γὰρ δὴ ἄδειαν ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντεσ δὲ οἱ δεσμῶται τὰσ πέδασ πρὸσ τὰ ἐν τῷ ἄλσει δένδρα ἀνατιθέασιν. ἄγεται δὲ καὶ ἑορτή σφισιν ἐπέτειοσ, ἣν καλοῦσι Κισσοτόμουσ. ἄγαλμα δὲ οὔτε ἐν ἀπορρήτῳ φυλάσσουσιν οὐδὲν οὔτε ἐστὶν ἐν φανερῷ δεικνύμενον ‐ ἐφ’ ὅτῳ δὲ οὕτω νομίζουσιν, ἱερόσ ἐστιν αὐτοῖσ λόγοσ ‐ , ἐπεὶ τῆσ γε Ἥρασ ἐστὶν ἐξιόντων ἐν ἀριστερᾷ ναὸσ ἄγαλμα ἔχων Παρίου λίθου. ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει καὶ ἄλλοσ περίβολόσ ἐστιν ἱερὸσ Δήμητροσ, ἐν δὲ αὐτῷ ναόσ τε καὶ ἄγαλμα Δήμητροσ καὶ τῆσ παιδόσ·

τὸ δὲ τῆσ Ἀρτέμιδοσ ‐ ἔστι γὰρ καὶ Ἀρτέμιδοσ ἐνταῦθα χαλκοῦν ἄγαλμα ‐ ἐφαίνετο ἀρχαῖον εἶναί μοι. κατιόντων δὲ ἐκ τῆσ ἀκροπόλεώσ ἐστιν Ἀσκληπιοῦ ναὸσ ἐν δεξιᾷ καὶ ἄγαλμα οὐκ ἔχον πω γένεια. ὑπὸ τοῦτον τὸν ναὸν θέατρον πεποίηται· τούτου δὲ οὐ πόρρω Δήμητρόσ ἐστιν ἱερὸν καὶ καθήμενα ἀγάλματα ἀρχαῖα. ἀνάκειται δὲ ἐπὶ τῆσ ἀγορᾶσ αἲξ χαλκῆ, τὰ πολλὰ ἐπίχρυσοσ·

παρὰ δὲ Φλιασίοισ τιμὰσ ἐπὶ τῷδε εἴληφε. τὸ ἄστρον ἣν ὀνομάζουσιν αἶγα ἀνατέλλουσα τὰσ ἀμπέλουσ λυμαίνεται συνεχῶσ· ἵνα δὲ ἄχαρι μηδὲν ἀπ’ αὐτῆσ γένηται, οἱ δὲ τὴν ἐπὶ τῆσ ἀγορᾶσ χαλκῆν αἶγα ἄλλοισ τε τιμῶσι καὶ χρυσῷ τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντεσ.

ἐνταῦθά ἐστι καὶ Ἀριστίου μνῆμα τοῦ Πρατίνου· τούτῳ τῷ Ἀριστίᾳ σάτυροι καὶ Πρατίνᾳ τῷ πατρί εἰσι πεποιημένοι πλὴν τῶν Αἰχύλου δοκιμώτατοι. ὄπισθεν δὲ τῆσ ἀγορᾶσ ἐστιν οἶκοσ ὀνομαζόμενοσ ὑπὸ Φλιασίων μαντικόσ.

ἐσ τοῦτον Ἀμφιάραοσ ἐλθὼν καὶ τὴν νύκτα ἐγκατακοιμηθεὶσ μαντεύεσθαι τότε πρῶτον, ὡσ οἱ Φλιάσιοί φασιν, ἤρξατο· τέωσ δὲ ἦν Ἀμφιάραοσ τῷ ἐκείνων λόγῳ ἰδιώτησ τε καὶ οὐ μάντισ. καὶ τὸ οἴκημα ἀπὸ τούτου συγκέκλεισται τὸν πάντα ἤδη χρόνον. οὐ πόρρω δέ ἐστιν ὁ καλούμενοσ Ὀμφαλόσ, Πελοποννήσου δὲ πάσησ μέσον, εἰ δὴ τὰ ὄντα εἰρήκασιν. ἀπὸ δὲ τοῦ Ὀμφαλοῦ προελθοῦσι Διονύσου σφίσιν ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ Ἀπόλλωνοσ καὶ ἄλλο Ἴσιδοσ. τὸ μὲν δὴ ἄγαλμα τοῦ Διονύσου δῆλον πᾶσιν, ὡσαύτωσ δὲ καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνοσ· τὸ δὲ τῆσ Ἴσιδοσ τοῖσ ἱερεῦσι θεάσασθαι μόνον ἔστι. λέγεται δὲ καὶ ὧδε ὑπὸ Φλιασίων λόγοσ·

Ἡρακλέα, ὅτ’ ἐκ Λιβύησ ἀνεσώθη κομίζων τὰ μῆλα τὰ Ἑσπερίδων καλούμενα, ἐσ Φλιοῦντα ἐλθεῖν κατὰ δή τι ἴδιον, διαιτωμένου δὲ ἐνταῦθα Οἰνέα ἐξ Αἰτωλίασ ἀφικέσθαι παρ’ αὐτόν· ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἡρακλεῖ πρότερον ἔτι κηδεστήσ, τότε δὲ ἀφιγμένοσ εἱστία τὸν Ἡρακλέα ἢ αὐτὸσ εἱστιᾶτο ὑπὸ ἐκείνου. Κύαθον δ’ οὖν παῖδα οἰνοχόον Οἰνέωσ οὐκ ἀρεσθεὶσ τῷ δοθέντι πώματι παίει τῶν δακτύλων ἑνὶ ἐσ τὴν κεφαλήν· ἀποθανόντοσ δὲ αὐτίκα ὑπὸ τῆσ πληγῆσ Φλιασίοισ ἐστὶν οἴκημα ἐσ μνήμην. τοῦτο ᾠκοδόμηται μὲν παρὰ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοσ, ἀγάλματα δὲ λίθου πεποιημένα ἔχει, κύλικα ὀρέγοντα Ἡρακλεῖ τὸν Κύαθον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 13

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION