Pausanias, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 23

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 23)

ἐντεῦθεν ἐρχομένοισ ὁδὸν καλουμένην <Κοίλην> ναόσ ἐστιν ἐν δεξιᾷ Διονύσου· τὸ δὲ ἄγαλμα εἶναι λέγουσιν ἐξ Εὐβοίασ. συμβάσησ γὰρ τοῖσ Ἕλλησιν, ὡσ ἐκομίζοντο ἐξ Ἰλίου, τῆσ πρὸσ τῷ Καφηρεῖ ναυαγίασ, τοὺσ δυνηθέντασ ἐσ τὴν γῆν διαφυγεῖν τῶν Ἀργείων ῥῖγόσ τε πιέζει καὶ λιμόσ. εὐξαμένοισ δὲ θεῶν τινα ἐν τοῖσ παροῦσιν ἀπόροισ γενέσθαι σωτῆρα, αὐτίκα ὡσ προῄεσαν ἐφάνη σφίσι Διονύσου σπήλαιον, καὶ ἄγαλμα ἦν ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ θεοῦ· τότε δὲ αἶγεσ ἄγριαι φεύγουσαι τὸν χειμῶνα ἐσ αὐτὸ ἦσαν ἠθροισμέναι. ταύτασ οἱ Ἀργεῖοι σφάξαντεσ τά τε κρέα ἐδείπνησαν καὶ δέρμασιν ἐχρήσαντο ἀντὶ ἐσθῆτοσ. οἴκαδε ἐκομίζοντο, ἐπάγονται τὸ ἐκ τοῦ σπηλαίου ξόανον·

καὶ διατελοῦσιν ἐσ τόδε τιμῶντεσ ἔτι.

τοῦ Διονύσου δὲ ἐγγυτάτω οἰκίαν ὄψει τὴν Ἀδράστου καὶ ἀπωτέρω ταύτησ ἱερὸν Ἀμφιαράου καὶ τοῦ ἱεροῦ πέραν Ἐριφύλησ μνῆμα. ἑξῆσ δὲ τούτων ἐστὶν Ἀσκληπιοῦ τέμενοσ καὶ μετὰ ταῦτα ἱερὸν Βάτωνοσ. ἦν δὲ ὁ Βάτων γένουσ Ἀμφιαράῳ τοῦ αὐτοῦ τῶν Μελαμποδιδῶν καὶ ἐσ μάχην ἐξιόντι ἡνιόχει τοὺσ ἵππουσ· γενομένησ δὲ τῆσ τροπῆσ ἀπὸ τοῦ Θηβαίων τείχουσ χάσμα γῆσ Ἀμφιάραον καὶ τὸ ἁρ́μα ὑποδεξάμενον ἠφάνισεν ὁμοῦ καὶ τοῦτον τὸν Βάτωνα. ἐπανιόντι δὲ ἐκ τῆσ Κοίλησ Ὑρνηθοῦσ τάφον λέγουσιν εἶναι.

εἰ μὲν δὴ κενὸν καὶ ἄλλωσ ἐσ μνήμην τῆσ γυναικόσ, εἰκότα λέγουσιν· εἰ δὲ τῆσ Ὑρνηθοῦσ κεῖσθαι τὸν νεκρὸν νομίζουσιν ἐνταῦθα, ἐγὼ μέν σφισιν οὐ πείθομαι, πειθέσθω δὲ ὅστισ τὰ Ἐπιδαυρίων οὐ πέπυσται. τὸ δ’ ἐπιφανέστατον Ἀργείοισ τῶν Ἀσκληπιείων ἄγαλμα ἐφ’ ἡμῶν ἔχει καθήμενον Ἀσκληπιὸν λίθου λευκοῦ, καὶ παρ’ αὐτὸν ἕστηκεν Ὑγεία·

κάθηνται δὲ καὶ οἱ ποιήσαντεσ τὰ ἀγάλματα Ξενόφιλοσ καὶ Στράτων. ἐξ ἀρχῆσ δὲ ἱδρύσατο Σφῦροσ τὸ ἱερόν, Μαχάονοσ μὲν υἱόσ, ἀδελφὸσ δὲ Ἀλεξάνοροσ τοῦ παρὰ Σικυωνίοισ ἐν Τιτάνῃ τιμὰσ ἔχοντοσ. τῆσ δὲ Ἀρτέμιδοσ τῆσ Φεραίασ ‐ σέβουσι γὰρ καὶ Ἀργεῖοι Φεραίαν Ἄρτεμιν κατὰ ταὐτὰ Ἀθηναίοισ καὶ Σικυωνίοισ ‐ τὸ ἄγαλμα καὶ οὗτοί φασιν ἐκ Φερῶν τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ κομισθῆναι.

τάδε δὲ αὐτοῖσ οὐχ ὁμολογῶ· λέγουσι γὰρ Ἀργεῖοι Δηιανείρασ ἐν Ἄργει μνῆμα εἶναι τῆσ Οἰνέωσ τό τε Ἑλένου τοῦ Πριάμου, καὶ ἄγαλμα κεῖσθαι παρὰ σφίσιν Ἀθηνᾶσ τὸ ἐκκομισθὲν ἐξ Ἰλίου καὶ ἁλῶναι ποιῆσαν Ἴλιον. τὸ μὲν δὴ Παλλάδιον ‐ καλεῖται γὰρ οὕτω ‐ δῆλόν ἐστιν ἐσ Ἰταλίαν κομισθὲν ὑπὸ Αἰνείου·

Δηιανείρᾳ δὲ τὴν τελευτὴν περὶ Τραχῖνα ἴσμεν καὶ οὐκ ἐν Ἄργει γενομένην, καὶ ἔστιν ὁ τάφοσ αὐτῇ πλησίον Ἡρακλείασ τῆσ ὑπὸ τῇ Οἴτῃ. τὰ δὲ ἐσ Ἕλενον τὸν Πριάμου δεδήλωκεν ὁ λόγοσ ἤδη μοι, μετὰ Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέωσ αὐτὸν ἐλθεῖν ἐσ Ἤπειρον καὶ ἐπιτροπεῦσαί τε τοὺσ Πύρρου παῖδασ συνοικοῦντα Ἀνδρομάχῃ καὶ τὴν Κεστρίνην καλουμένην ἀπὸ Κεστρίνου τοῦ Ἑλένου λαβεῖν τὸ ὄνομα.

οὐ μὴν οὐδὲ αὐτῶν λέληθεν Ἀργείων τοὺσ ἐξηγητὰσ ὅτι μὴ πάντα ἐπ’ ἀληθείᾳ λέγεταί σφισι, λέγουσι δὲ ὅμωσ· οὐ γάρ τι ἕτοιμον μεταπεῖσαι τοὺσ πολλοὺσ ἐναντία ὧν δοξάζουσιν. ἄλλα δέ ἐστιν Ἀργείοισ θέασ ἄξια·

κατάγαιον οἰκοδόμημα, ἐπ’ αὐτῷ δὲ ἦν ὁ χαλκοῦσ θάλαμοσ, ὃν Ἀκρίσιόσ ποτε ἐπὶ φρουρᾷ τῆσ θυγατρὸσ ἐποίησε· Περίλαοσ δὲ καθεῖλεν αὐτὸν τυραννήσασ. τοῦτό τε οὖν τὸ οἰκοδόμημά ἐστι καὶ Κροτώπου μνῆμα καὶ Διονύσου ναὸσ Κρησίου. Περσεῖ γὰρ πολεμήσαντα αὐτὸν καὶ αὖθισ ἐλθόντα ἐσ λύσιν τοῦ ἔχθουσ τά τε ἄλλα τιμηθῆναι μεγάλωσ λέγουσιν ὑπὸ Ἀργείων καὶ τέμενόσ οἱ δοθῆναι τοῦτο ἐξαίρετον· Κρησίου δὲ ὕστερον ὠνομάσθη, διότι Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα.

Λυκέασ δὲ λέγει κατασκευαζομένου δεύτερον τοῦ ναοῦ κεραμέαν εὑρεθῆναι σορόν, εἶναι δὲ Ἀριάδνησ αὐτήν· καὶ αὐτόσ τε καὶ ἄλλουσ Ἀργείων ἰδεῖν ἔφη τὴν σορόν.

πλησίον δὲ τοῦ Διονύσου καὶ Ἀφροδίτησ ναόσ ἐστιν Οὐρανίασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION