헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́2́31́

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 31)

ἐν τῇ ἀγορᾷ Τροιζηνίων ναὸσ καὶ ἀγάλματα Ἀρτέμιδόσ ἐστι Σωτείρασ· Θησέα δὲ ἐλέγετο ἱδρύσασθαι καὶ ὀνομάσαι Σώτειραν, ἡνίκα Ἀστερίωνα τὸν Μίνω καταγωνισάμενοσ ἀνέστρεψεν ἐκ τῆσ Κρήτησ. ἀξιολογώτατον δὲ εἶναι τοῦτο ἔδοξέν οἱ τῶν κατειργασμένων, οὐ τοσοῦτον ἐμοὶ δοκεῖν ὅτι ἀνδρείᾳ τοὺσ ἀποθανόντασ ὑπὸ Θησέωσ ὑπερέβαλεν ὁ Ἀστερίων, ἀλλὰ τό τε ἐκ τοῦ λαβυρίνθου δυσέξοδον καὶ <τὸ> λαθόντα ἀποδρᾶναι μετὰ τὸ ἔργον ἐποίησεν εἰκότα τὸν λόγον ὡσ προνοίᾳ θείᾳ καὶ αὐτὸσ ἀνασωθείη Θησεὺσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ.

ἐν τούτῳ δέ εἰσι τῷ ναῷ βωμοὶ θεῶν τῶν λεγομένων ὑπὸ γῆν ἄρχειν, καί φασιν ἐξ Αἵδου Σεμέλην τε ὑπὸ Διονύσου κομισθῆναι ταύτῃ καὶ ὡσ Ἡρακλῆσ ἀναγάγοι τὸν κύνα τοῦ Αἵδου·

ἐγὼ δὲ Σεμέλην μὲν οὐδὲ ἀποθανεῖν ἀρχὴν πείθομαι Διόσ γε οὖσαν γυναῖκα, τὰ δὲ ἐσ τὸν ὀνομαζόμενον Αἵδου κύνα ἑτέρωθι ἔσται μοι δῆλα ὁποῖα εἶναί μοι δοκεῖ. ὄπισθεν δὲ τοῦ ναοῦ Πιτθέωσ μνῆμά ἐστι, τρεῖσ δὲ ἐπ’ αὐτῷ θρόνοι κεῖνται λίθου λευκοῦ·

δικάζειν δὲ Πιτθέα καὶ ἄνδρασ δύο σὺν αὐτῷ λέγουσιν ἐπὶ τῶν θρόνων. οὐ πόρρω δὲ ἱερὸν Μουσῶν ἐστι, ποιῆσαι δὲ ἔλεγον αὐτὸ Ἄρδαλον παῖδα Ἡφαίστου· καὶ αὐλόν τε εὑρεῖν νομίζουσι τὸν Ἄρδαλον τοῦτον καὶ τὰσ Μούσασ ἀπ’ αὐτοῦ καλοῦσιν Ἀρδαλίδασ. ἐνταῦθα Πιτθέα διδάξαι λόγων τέχνην φασί, καί τι βιβλίον Πιτθέωσ δὴ σύγγραμμα ὑπὸ ἀνδρὸσ ἐκδοθὲν Ἐπιδαυρίου καὶ αὐτὸσ ἐπελεξάμην. τοῦ Μουσείου δὲ <οὐ> πόρρω βωμόσ ἐστιν ἀρχαῖοσ, Ἀρδάλου καὶ τοῦτον ὥσ φασιν ἀναθέντοσ· ἐπὶ δὲ αὐτῷ Μούσαισ καὶ Ὕπνῳ θύουσι, λέγοντεσ τὸν Ὕπνον θεὸν μάλιστα εἶναι φίλον ταῖσ Μούσαισ. πλησίον δὲ τοῦ θεάτρου Λυκείασ ναὸν Ἀρτέμιδοσ ἐποίησεν Ἱππόλυτοσ·

ἐσ δὲ τὴν ἐπίκλησιν οὐδὲν εἶχον πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐξηγητῶν, ἀλλὰ ἢ λύκουσ ἐφαίνετό μοι τὴν Τροιζηνίαν λυμαινομένουσ ἐξελεῖν ὁ Ἱππόλυτοσ ἢ Ἀμαζόσι, παρ’ ὧν τὰ πρὸσ μητρὸσ ἦν, ἐπίκλησισ τῆσ Ἀρτέμιδόσ ἐστιν αὕτη·

εἰή δ’ ἂν ἔτι καὶ ἄλλο οὐ γινωσκόμενον ὑπὸ ἐμοῦ. τὸν δὲ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ λίθον, καλούμενον δὲ ἱερόν, εἶναι λέγουσιν ἐφ’ οὗ ποτε ἄνδρεσ Τροιζηνίων ἐννέα Ὀρέστην ἐκάθηραν ἐπὶ τῷ φόνῳ τῆσ μητρόσ. εἰσὶ δὲ οὐ μακρὰν τῆσ Λυκείασ Ἀρτέμιδοσ βωμοὶ διεστηκότεσ οὐ πολὺ ἀπ’ ἀλλήλων·

ὁ μὲν πρῶτόσ ἐστιν αὐτῶν Διονύσου κατὰ δή τι μάντευμα ἐπίκλησιν Σαώτου, δεύτεροσ δὲ Θεμίδων ὀνομαζόμενοσ· Πιτθεὺσ τοῦτον ἀνέθηκεν, ὡσ λέγουσιν. Ἡλίου δὲ Ἐλευθερίου καὶ σφόδρα εἰκότι λόγῳ δοκοῦσί μοι ποιῆσαι βωμόν, ἐκφυγόντεσ δουλείαν ἀπὸ Ξέρξου τε καὶ Περσῶν. τὸ δὲ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοσ τοῦ Θεαρίου κατασκευάσαι μὲν Πιτθέα ἔφασαν, ἔστι δὲ ὧν οἶδα παλαιότατον.

ἀρχαῖοσ μὲν οὖν καὶ Φωκαεῦσι τοῖσ ἐν Ιὠνίᾳ ναόσ ἐστιν Ἀθηνᾶσ, ὃν Ἅρπαγόσ ποτε ὁ Μῆδοσ ἐνέπρησεν, ἀρχαῖοσ δὲ καὶ ὁ Σαμίοισ Ἀπόλλωνοσ Πυθίου· πλὴν πολύ γε ὕστερον τοῦ παρὰ Τροιζηνίοισ ἐποιήθησαν. ἄγαλμα δέ ἐστι τὸ ἐφ’ ἡμῶν ἀνάθημα Αὐλίσκου, τέχνη δὲ Ἕρμωνοσ Τροιζηνίου· τοῦ δὲ Ἕρμωνοσ τούτου καὶ τὰ τῶν Διοσκούρων ξόανά ἐστι. κεῖνται δὲ ἐν στοᾷ τῆσ ἀγορᾶσ γυναῖκεσ λίθου καὶ αὐταὶ καὶ οἱ παῖδεσ.

εἰσὶ δὲ ἃσ Ἀθηναῖοι Τροιζηνίοισ γυναῖκασ καὶ τέκνα ἔδωκαν σώζειν, ἐκλιπεῖν σφισιν ἀρέσαν τὴν πόλιν μηδὲ στρατῷ πεζῷ τὸν Μῆδον ἐπιόντα ὑπομεῖναι. λέγονται δὲ οὐ πασῶν τῶν γυναικῶν ‐ οὐ γὰρ δὴ πολλαί τινεσ ἐκεῖναι ‐ , ὁπόσαι δὲ ἀξιώματι προεῖχον, τούτων εἰκόνασ ἀναθεῖναι μόνων.

τοῦ δὲ ἱεροῦ τοῦ Ἀπόλλωνόσ ἐστιν οἰκοδόμημα ἔμπροσθεν, Ὀρέστου καλούμενον σκηνή.

πρὶν γὰρ ἐπὶ τῷ αἵματι καθαρθῆναι τῆσ μητρόσ, Τροιζηνίων οὐδεὶσ πρότερον ἤθελεν αὐτὸν οἴκῳ δέξασθαι· καθίσαντεσ δὲ ἐνταῦθα ἐκάθαιρον καὶ εἱστίων, ἐσ ὃ ἀφήγνισαν. καὶ νῦν ἔτι οἱ ἀπόγονοι τῶν καθηράντων ἐνταῦθα δειπνοῦσιν ἐν ἡμέραισ ῥηταῖσ. κατορυχθέντων δὲ ὀλίγον ἀπὸ τῆσ σκηνῆσ τῶν καθαρσίων φασὶν ἀπ’ αὐτῶν ἀναφῦναι δάφνην, ἣ δὴ καὶ ἐσ ἡμᾶσ ἔστιν, ἡ πρὸ τῆσ σκηνῆσ ταύτησ. καθῆραι δέ φασιν Ὀρέστην καθαρσίοισ καὶ ἄλλοισ καὶ ὕδατι <τῷ> ἀπὸ τῆσ Ἵππου κρήνησ.

ἔστι γὰρ καὶ Τροιζηνίοισ Ἵππου καλουμένη κρήνη, καὶ ὁ λόγοσ ἐσ αὐτὴν διαφόρωσ τῷ Βοιωτῶν ἔχει· Πηγάσῳ γὰρ τῷ ἵππῳ καὶ οὗτοι λέγουσι τὸ ὕδωρ ἀνεῖναι τὴν γῆν θιγόντι τοῦ ἐδάφουσ τῇ ὁπλῇ, Βελλεροφόντην δὲ ἐλθεῖν ἐσ Τροιζῆνα γυναῖκα αἰτήσοντα Αἴθραν παρὰ Πιτθέωσ, πρὶν δὲ γῆμαι συμβῆναί οἱ φυγεῖν ἐκ Κορίνθου. καὶ Ἑρμῆσ ἐνταῦθά ἐστι Πολύγιοσ καλούμενοσ.

πρὸσ τούτῳ τῷ ἀγάλματι τὸ ῥόπαλον θεῖναί φασιν Ἡρακλέα· καὶ ‐ ἦν γὰρ κοτίνου ‐ τοῦτο μὲν ὅτῳ πιστὰ ἐνέφυ τῇ γῇ καὶ ἀνεβλάστησεν αὖθισ καὶ ἔστιν ὁ κότινοσ πεφυκὼσ ἔτι, τὸν δὲ Ἡρακλέα λέγουσιν ἀνευρόντα τὸν πρὸσ τῇ Σαρωνίδι κότινον ἀπὸ τούτου τεμεῖν ῥόπαλον. ἔστι δὲ καὶ Διὸσ ἱερὸν ἐπίκλησιν Σωτῆροσ·

ποιῆσαι δὲ αὐτὸ βασιλεύοντα Αἔτιον τὸν Ἄνθα λέγουσιν. ὕδωρ δὲ ὀνομάζουσι Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ ἐπὶ ἔτη συμβάντοσ σφίσιν ἐννέα, ἐν οἷσ οὐχ ὑε͂ν ὁ θεόσ, τὰ μὲν ἄλλα ἀναξηρανθῆναί φασιν ὕδατα, τὸν δὲ Χρυσορόαν τοῦτον καὶ τότε ὁμοίωσ διαμεῖναι ῥέοντα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 31

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 31)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION