헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́2́07́

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 7)

καὶ Δωριεῖσ μὲν Σικυώνιοι γεγόνασιν ἀπὸ τούτου καὶ μοῖρα τῆσ Ἀργείασ· τὴν δὲ τοῦ Αἰγιαλέωσ ἐν τῷ πεδίῳ πόλιν Δημήτριοσ καθελὼν ὁ Ἀντιγόνου τῇ πάλαι ποτὲ ἀκροπόλει προσῴκισε τὴν νῦν πόλιν. ἐχόντων δὲ ἀσθενῶσ ἤδη τῶν Σικυωνίων ‐ αἰτίαν δὲ οὐκ ὀρθῶσ ποιοῖ τισ ἂν ζητῶν, ἀποχρῷτο δὲ τῷ Ὁμήρῳ λεγομένῳ περὶ Διόσ, ὃσ δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα ‐ ,διακειμένοισ οὖν ἀδυνάτωσ ἐπιγενόμενοσ σεισμὸσ ὀλίγου τὴν πόλιν ἐποίησεν ἀνδρῶν ἔρημον, πολλὰ δὲ σφᾶσ καὶ τῶν ἐσ ἐπίδειξιν ἀφείλετο. ἐκάκωσε δὲ καὶ περὶ Καρίαν καὶ Λυκίαν τὰσ πόλεισ καὶ Ῥοδίοισ ἐσείσθη μάλιστα ἡ νῆσοσ, ὥστε καὶ τὸ λόγιον τετελέσθαι Σιβύλλῃ τὸ ἐσ τὴν Ῥόδον ἔδοξεν. ἐκ δὲ τῆσ Κορινθίασ ἐλθοῦσιν ἐσ τὴν Σικυωνίαν Λύκου Μεσσηνίου μνῆμά ἐστιν, ὅστισ δὴ οὗτοσ ὁ Λύκοσ·

οὐ γάρ τινα Λύκον εὑρίσκω Μεσσήνιον ἀσκήσαντα πένταθλον οὐδὲ Ὀλυμπικὴν ἀνῃρημένον νίκην.

τοῦτο μὲν δὴ χῶμά ἐστι γῆσ, αὐτοὶ δὲ Σικυώνιοι τὰ πολλὰ ἐοικότι τρόπῳ θάπτουσι. τὸ μὲν σῶμα γῇ κρύπτουσι, λίθου δὲ ἐποικοδομήσαντεσ κρηπῖδα κίονασ ἐφιστᾶσι καὶ ἐπ’ αὐτοῖσ ἐπίθημα ποιοῦσι κατὰ τοὺσ ἀετοὺσ μάλιστα τοὺσ ἐν τοῖσ ναοῖσ· ἐπίγραμμα δὲ ἄλλο μὲν ἐπιγράφουσιν οὐδέν, τὸ δὲ ὄνομα ἐφ’ αὑτοῦ καὶ οὐ πατρόθεν ὑπειπόντεσ κελεύουσι τὸν νεκρὸν χαίρειν. μετὰ δὲ τὸ μνῆμα τοῦ Λύκου διαβεβηκόσιν ἤδη τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἐν δεξιᾷ τὸ Ὀλύμπιον, ὀλίγον δὲ ἔμπροσθεν ἐν ἀριστερᾷ τῆσ ὁδοῦ τάφοσ Εὐπόλιδι Ἀθηναίῳ ποιήσαντι κωμῳδίαν.

προελθοῦσι δὲ καὶ ἐπιστρέψασιν ὡσ ἐπὶ τὴν πόλιν Ξενοδίκησ μνῆμά ἐστιν ἀποθανούσησ ἐν ὠδῖσι· πεποίηται δὲ οὐ κατὰ τὸν ἐπιχώριον τρόπον, ἀλλ’ ὡσ ἂν τῇ γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ δὲ εἴπερ ἄλλη τισ καὶ αὕτη ἐστὶ θέασ ἀξία. προελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν τάφοσ Σικυωνίοισ ἐστίν, ὅσοι περὶ Πελλήνην καὶ Δύμην τὴν Ἀχαιῶν καὶ ἐν Μεγάλῃ πόλει καὶ περὶ Σελλασίαν ἐτελεύτησαν·

τὰ δὲ ἐσ αὐτοὺσ σαφέστερον ἐν τοῖσ ἐφεξῆσ δηλώσω. πρὸσ δὲ τῇ πύλῃ πηγή ἐστί σφισιν ἐν σπηλαίῳ, ἧσ τὸ ὕδωρ οὐκ ἄνεισιν ἐκ γῆσ, ἐπιρρεῖ δὲ ἐκ τοῦ ὀρόφου τοῦ σπηλαίου· καὶ καλεῖται δι’ αὐτὸ Στάζουσα ἡ πηγή. ἐν δὲ τῇ νῦν ἀκροπόλει Τύχησ ἱερόν ἐστιν Ἀκραίασ, μετὰ δὲ αὐτὸ Διοσκούρων·

ξόανα δὲ οὗτοί τε καὶ τὸ ἄγαλμα τῆσ Τύχησ ἐστί. τοῦ θεάτρου δὲ ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν ᾠκοδομημένου τὸν ἐν τῇ σκηνῇ πεποιημένον ἄνδρα ἀσπίδα ἔχοντα Ἄρατόν φασιν εἶναι τὸν Κλεινίου. μετὰ δὲ τὸ θέατρον Διονύσου ναόσ ἐστι·

χρυσοῦ μὲν καὶ ἐλέφαντοσ ὁ θεόσ, παρὰ δὲ αὐτὸν Βάκχαι λίθου λευκοῦ. ταύτασ τὰσ γυναῖκασ ἱερὰσ εἶναι καὶ Διονύσῳ μαίνεσθαι λέγουσιν. ἄλλα δὲ ἀγάλματα ἐν ἀπορρήτῳ Σικυωνίοισ ἐστί· ταῦτα μιᾷ καθ’ ἕκαστον ἔτοσ νυκτὶ ἐσ τὸ Διονύσιον ἐκ τοῦ καλουμένου κοσμητηρίου κομίζουσι, κομίζουσι δὲ μετὰ δᾴδων τε ἡμμένων καὶ ὕμνων ἐπιχωρίων. ἡγεῖται μὲν οὖν ὃν Βάκχειον ὀνομάζουσιν ‐ Ἀνδροδάμασ σφίσιν ὁ Φλάντοσ τοῦτον ἱδρύσατο ‐ , ἕπεται δὲ ὁ καλούμενοσ Λύσιοσ, ὃν Θηβαῖοσ Φάνησ εἰπούσησ τῆσ Πυθίασ ἐκόμισεν ἐκ Θηβῶν.

ἐσ δὲ Σικυῶνα ἦλθεν ὁ Φάνησ, ὅτε Ἀριστόμαχοσ ὁ Κλεοδαίου τῆσ γενομένησ μαντείασ ἁμαρτὼν δι’ αὐτὸ καὶ καθόδου τῆσ ἐσ Πελοπόννησον ἥμαρτεν. ἐκ δὲ τοῦ Διονυσίου βαδίζουσιν ἐσ τὴν ἀγοράν, ἔστι ναὸσ Ἀρτέμιδοσ ἐν δεξιᾷ Λιμναίασ. καὶ ὅτι μὲν κατερρύηκεν ὁ ὄροφοσ, δῆλά ἐστιν ἰδόντι· περὶ δὲ τοῦ ἀγάλματοσ οὔτε ὡσ κομισθέντοσ ἑτέρωσε οὔτε ὅντινα αὐτοῦ διεφθάρη τρόπον εἰπεῖν ἔχουσιν. ἐσ δὲ τὴν ἀγορὰν ἐσελθοῦσι Πειθοῦσ ἐστιν ἱερὸν οὐδὲ τοῦτο ἄγαλμα ἔχον.

Πειθὼ δὲ ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε αὐτοῖσ κατέστη σέβεσθαι. Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμισ ἀποκτείναντεσ Πύθωνα παρεγένοντο ἐσ τὴν Αἰγιάλειαν καθαρσίων ἕνεκα. γενομένου δέ σφισι δείματοσ, ἔνθα καὶ νῦν Φόβον ὀνομάζουσι τὸ χωρίον, οἱ μὲν ἐσ Κρήτην παρὰ Καρμάνορα ἀπετράποντο, τοὺσ δὲ ἀνθρώπουσ ἐν τῇ Αἰγιαλείᾳ νόσοσ ἐπέλαβε· καὶ σφᾶσ ἐκέλευον οἱ μάντεισ Ἀπόλλωνα ἱλάσασθαι καὶ Ἄρτεμιν.

οἱ δὲ παῖδασ ἑπτὰ καὶ ἴσασ παρθένουσ ἐπὶ τὸν Σύθαν ποταμὸν ἀποστέλλουσιν ἱκετεύοντασ·

ὑπὸ τούτων δὲ πεισθέντασ τοὺσ θεούσ φασιν ἐσ τὴν τότε ἀκρόπολιν ἐλθεῖν, καὶ ὁ τόποσ ἔνθα πρῶτον ἀφίκοντο Πειθοῦσ ἐστιν ἱερόν. τούτοισ δὲ ἐοικότα καὶ νῦν ἔτι ποιεῖται· καὶ γὰρ ἐπὶ τὸν Σύθαν ἰάσιν οἱ παῖδεσ τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἀπόλλωνοσ, καὶ ἀγαγόντεσ δὴ τοὺσ θεοὺσ ἐσ τὸ τῆσ Πειθοῦσ ἱερὸν αὖθισ ἀπάγειν ἐσ τὸν ναόν φασι τοῦ Ἀπόλλωνοσ. ὁ δὲ ναὸσ ἔστι μὲν ἐν τῇ νῦν ἀγορᾷ, τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆσ λέγουσιν αὐτὸν ὑπὸ Προίτου ποιηθῆναι· τὰσ γάρ οἱ θυγατέρασ ἐνταῦθα τῆσ μανίασ παύσασθαι. λέγουσι δὲ καὶ τάδε, ὡσ Μελέαγροσ ἐσ τοῦτον τὸν ναὸν ἀνέθηκε τὴν λόγχην ᾗ τὸν ὗν κατειργάσατο.

καὶ αὐλοὺσ ἀνατεθῆναί φασιν ἐνταῦθα τοὺσ Μαρσύου· γενομένησ γὰρ τῷ Σιληνῷ τῆσ συμφορᾶσ τὸν ποταμὸν τὸν Μαρσύαν κατενεγκεῖν αὐτοὺσ ἐσ τὸν Μαίανδρον, ἀναφανέντασ δὲ ἐν τῷ Ἀσωπῷ καὶ κατὰ τὴν Σικυωνίαν ἐκπεσόντασ ὑπὸ ποιμένοσ τοῦ εὑρόντοσ δοθῆναι τῷ Ἀπόλλωνι. τούτων τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο, συγκατεκαύθη γὰρ ἐμπιπραμένῳ τῷ ναῷ· τὸν δὲ ἐπ’ ἐμοῦ ναὸν καὶ τὸ ἄγαλμα Πυθοκλῆσ ἀνέθηκεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 7

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION