Pausanias, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 19

(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 19)

τὰ μὲν οὖν Κρεσφόντου καὶ τῶν Ἀριστοδήμου παίδων οὐκ ἤπειγεν ὁ λόγοσ με ἐνταῦθα δηλῶσαι· Τήμενοσ δὲ ἐκ μὲν τοῦ φανεροῦ Δηιφόντῃ τῷ Ἀντιμάχου τοῦ Θρασυάνοροσ τοῦ Κτησίππου τοῦ Ἡρακλέουσ στρατηγῷ πρὸσ τὰσ μάχασ ἐχρήσατο ἀντὶ τῶν υἱῶν καὶ σύμβουλον ἐσ πάντα εἶχεν, ἅτε αὐτόν τε ἐκεῖνον πεποιημένοσ πρότερον ἔτι γαμβρὸν καὶ τῶν παίδων ἀρεσκόμενοσ τῇ Ὑρνηθοῖ μάλιστα, ὑπωπτεύετο δὲ ἤδη καὶ τὴν βασιλείαν ἐσ ἐκείνην καὶ Δηιφόντην τρέπειν. ἐπεβουλεύθη δὲ τούτων ἕνεκα ὑπὸ τῶν υἱῶν·

ἐκείνων δὲ αὐτῷ Κεῖσοσ πρεσβύτατοσ ὢν ἔσχε τὴν ἀρχήν. Ἀργεῖοι δέ, ἅτε ἰσηγορίαν καὶ τὸ αὐτόνομον ἀγαπῶντεσ ἐκ παλαιοτάτου, τὰ τῆσ ἐξουσίασ τῶν βασιλέων ἐσ ἐλάχιστον προήγαγον, ὡσ Μήδωνι τῷ Κείσου καὶ τοῖσ ἀπογόνοισ τὸ ὄνομα λειφθῆναι τῆσ βασιλείασ μόνον.

Μέλταν δὲ τὸν Λακήδου δέκατον ἀπόγονον Μήδωνοσ τὸ παράπαν ἔπαυσεν ἀρχῆσ καταγνοὺσ ὁ δῆμοσ. Ἀργείοισ δὲ τῶν ἐν τῇ πόλει τὸ ἐπιφανέστατόν ἐστιν Ἀπόλλωνοσ ἱερὸν Λυκίου.

τὸ μὲν οὖν ἄγαλμα τὸ ἐφ’ ἡμῶν Ἀττάλου ποίημα ἦν Ἀθηναίου, τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆσ Δαναοῦ καὶ ὁ ναὸσ καὶ τὸ ξόανον ἀνάθημα ἦν· ξόανα γὰρ δὴ τότε εἶναι πείθομαι πάντα καὶ μάλιστα τὰ Αἰγύπτια. Δαναὸσ δὲ ἱδρύσατο Λύκιον Ἀπόλλωνα ἐπ’ αἰτίᾳ τοιαύτῃ. παραγενόμενοσ ἐσ τὸ Ἄργοσ ἠμφισβήτει πρὸσ Γελάνορα τὸν Σθενέλα περὶ τῆσ ἀρχῆσ. ῥηθέντων δὲ ἐπὶ τοῦ δήμου παρ’ ἀμφοτέρων πολλῶν τε καὶ ἐπαγωγῶν καὶ οὐχ ἧσσον δίκαια λέγειν τοῦ Γελάνοροσ δόξαντοσ, ὁ μὲν δῆμοσ ὑπερέθετο ‐ φασὶν ‐ ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν κρίνειν· ἀρχομένησ δὲ ἡμέρασ ἐσ βοῶν ἀγέλην νεμομένην πρὸ τοῦ τείχουσ ἐσπίπτει λύκοσ, προσπεσὼν δὲ ἐμάχετο πρὸσ ταῦρον ἡγεμόνα τῶν βοῶν.

παρίσταται δὴ τοῖσ Ἀργείοισ τῷ μὲν Γελάνορα, Δαναὸν δὲ εἰκάσαι τῷ λύκῳ, ὅτι οὔτε τὸ θηρίον τοῦτό ἐστιν ἀνθρώποισ σύντροφον οὔτε Δαναόσ σφισιν ἐσ ἐκεῖνο τοῦ χρόνου. ἐπεὶ δὲ τὸν ταῦρον κατειργάσατο ὁ λύκοσ, διὰ τοῦτο ὁ Δαναὸσ ἔσχε τὴν ἀρχήν.

οὕτω δὴ νομίζων Ἀπόλλωνα ἐπὶ τὴν ἀγέλην ἐπαγαγεῖν τῶν βοῶν τὸν λύκον, ἱδρύσατο Ἀπόλλωνοσ ἱερὸν Λυκίου. ἐνταῦθα ἀνάκειται μὲν θρόνοσ Δαναοῦ, κεῖται δὲ εἰκὼν Βίτωνοσ, ἀνὴρ ἐπὶ τῶν ὤμων φέρων ταῦρον·

ὡσ δὲ Λυκέασ ἐποίησεν, ἐσ Νεμέαν Ἀργείων ἀγόντων θυσίαν τῷ Διὶ ὁ Βίτων ὑπὸ ῥώμησ τε καὶ ἰσχύοσ ταῦρον ἀράμενοσ ἤνεγκεν. ἑξῆσ δὲ τῆσ εἰκόνοσ ταύτησ πῦρ καίουσιν ὀνομάζοντεσ Φορωνέωσ εἶναι· οὐ γάρ τι ὁμολογοῦσι δοῦναι πῦρ Προμηθέα ἀνθρώποισ, ἀλλὰ ἐσ Φορωνέα τοῦ πυρὸσ μετάγειν ἐθέλουσι τὴν εὑρ́εσιν. τὰ δὲ ξόανα Ἀφροδίτησ καὶ Ἑρμοῦ, τὸ μὲν Ἐπειοῦ λέγουσιν ἔργον εἶναι, τὸ δὲ Ὑπερμήστρασ ἀνάθημα.

ταύτην γὰρ τῶν θυγατέρων μόνην τὸ πρόσταγμα ὑπεριδοῦσαν ὑπήγαγεν ὁ Δαναὸσ ἐσ δικαστήριον, τοῦ τε Λυγκέωσ οὐκ ἀκίνδυνον αὑτῷ τὴν σωτηρίαν ἡγούμενοσ καὶ ὅτι τοῦ τολμήματοσ οὐ μετασχοῦσα ταῖσ ἀδελφαῖσ καὶ τῷ βουλεύσαντι τὸ ὄνειδοσ ηὔξησε. κριθεῖσα δὲ ἐν τοῖσ Ἀργείοισ ἀποφεύγει τε καὶ Ἀφροδίτην ἐπὶ τῷδε ἀνέθηκε Νικηφόρον. τοῦ ναοῦ δέ ἐστιν ἐντὸσ Λάδασ ποδῶν ὠκύτητι ὑπερβαλλόμενοσ τοὺσ ἐφ’ αὑτοῦ καὶ Ἑρμῆσ ἐσ λύρασ ποίησιν χελώνην ᾑρηκώσ.

ἔστι δὲ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ βόθροσ πεποιημένα ἐν τύπῳ ταύρου μάχην ἔχων καὶ λύκου, σὺν δὲ αὐτοῖσ παρθένον ἀφιεῖσαν πέτραν ἐπὶ τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν δὲ εἶναι νομίζουσι τὴν παρθένον.

Δαναὸσ δὲ ταῦτά τε ἀνέθηκε καὶ πλησίον κίονασ καὶ Διὸσ καὶ Ἀρτέμιδοσ ξόανον. τάφοι δέ εἰσιν ὁ μὲν Λίνου τοῦ Ἀπόλλωνοσ καὶ Ψαμάθησ τῆσ Κροτώπου, τὸν δὲ λέγουσιν εἶναι Λίνου τοῦ ποιήσαντοσ τὰ ἔπη.

τὰ μὲν οὖν ἐσ τοῦτον οἰκειότερα ὄντα ἑτέρῳ λόγῳ παρίημι τῷδε, τὰ δὲ ἐσ τὸν Ψαμάθησ ἡ Μεγαρική μοι συγγραφὴ προεδήλωσεν. ἐπὶ τούτοισ ἐστὶν Ἀπόλλων Ἀγυιεὺσ καὶ βωμὸσ Υἑτίου Διόσ, ἔνθα οἱ συσπεύδοντεσ Πολυνείκει τὴν ἐσ Θήβασ κάθοδον ἀποθανεῖσθαι συνώμοσαν, ἢν μὴ τὰσ Θήβασ γένηταί σφισιν ἑλεῖν. ἐσ δὲ τοῦ Προμηθέωσ τὸ μνῆμα ἧσσόν μοι δοκοῦσιν Ὀπουντίων εἰκότα λέγειν, λέγουσι δὲ ὅμωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION