τέλειος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
τέλειος
τέλεια
τέλειον
Structure:
τελει
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- having reached its end, finished, (of victims) complete, perfect, entire, without blemish
- (of animals) full-grown
- (of persons) absolute, complete, accomplished, perfect
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- πρόβατον τέλειον, ἄρσεν, ἐνιαύσιον ἔσται ὑμῖν. ἀπὸ τῶν ἀρνῶν καὶ τῶν ἐρίφων λήψεσθε. (Septuagint, Liber Exodus 12:5)
- τέλειον μῖσοσ ἐμίσουν αὐτούσ, εἰσ ἐχθροὺσ ἐγένοντό μοι. (Septuagint, Liber Psalmorum 138:22)
- Βιθυνὸσ δὲ μῦθοσ, καὶ οὗτοσ οὐ πάνυ τῶν Ἰταλιωτικῶν ἀλλότριοσ, φησὶν τὸν Πρίαπον δαίμονα πολεμιστήν, τῶν Τιτάνων οἶμαι ἕνα ἢ τῶν Ἰδαίων Δακτύλων τοῦτο ἔργον πεποιημένον, τὰ ἐνόπλια παιδεύειν, παραλαβόντα παρὰ τῆσ Ἥρασ τὸν Ἄρη, παῖδα μὲν ἔτι, σκληρὸν δὲ καὶ πέρα τοῦ μετρίου ἀνδρικόν, μὴ πρότερον ὁπλομαχεῖν διδάξαι πρὶν τέλειον ὀρχηστὴν ἀπειργάσατο. (Lucian, De saltatione, (no name) 21:1)
- ἄγριον οὖν ἡμῶν ὄντα καὶ ἀσύμβολον τὸν βίον τοῦτο τὸ στοιχεῖον συνῆψε καὶ τέλειον ἐποίησε, διορθούμενον ταῖσ παρ’ ἀλλήλων ἐπικουρίαισ καὶ ἀντιδόσεσι, κοινωνίαν δ’ ἐργαζόμενον καὶ φιλίαν. (Plutarch, Aquane an ignis sit utilior, chapter, section 7 2:1)
- ὄνομα σεμνὸν ἀπὸ τῶν γερόντων γενόμενον διαμένει, οὐχ ὅτι θερμολουτοῦσι καὶ καθεύδουσι μαλακώτερον, ἀλλ’ ὡσ βασιλικὴν ἐχόντων τάξιν ἐν ταῖσ πόλεσι κατὰ τὴν φρόνησιν, ἧσ καθάπερ ὀψικάρπου φυτοῦ τὸ οἰκεῖον ἀγαθὸν καὶ τέλειον ἐν γήρᾳ μόλισ ἡ φύσισ ἀποδίδωσι. (Plutarch, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 10 8:1)
- ἐνθυμούμενοσ δέ, ὅτι τὴν μὲν ποιητικὴν κατασκευὴν καὶ τὸ μετέωρον δὴ τοῦτο καὶ πομπικὸν εἰρημένον οὐδεὶσ Ἰσοκράτουσ ἀμείνων ἐγένετο, παρέλιπον ἑκών, οὓσ ᾔδειν ἧττον ἐν ταῖσ ἰδέαισ ταύταισ κατορθοῦντασ, Γοργίαν μὲν τὸν Λεοντῖνον ἐκπίπτοντα τοῦ μετρίου καὶ πολλαχοῦ παιδαριώδη γιγνόμενον ὁρῶν, Ἀλκιδάμαντα δὲ τὸν ἀκουστὴν αὐτοῦ παχύτερον ὄντα τὴν λέξιν καὶ κενότερον, Θεόδωρον δὲ τὸν Βυζάντιον ἀρχαῖόν τινα καὶ οὔτε ἐν ταῖσ τέχναισ ἀκριβῆ οὔτε ἐξέτασιν ἱκανὴν ἐν τοῖσ ἐναγωνίοισ δεδωκότα λόγοισ, Ἀναξιμένην δὲ τὸν Λαμψακηνὸν ἐν ἁπάσαισ μὲν ταῖσ ἰδέαισ τῶν λόγων τετράγωνόν τινα εἶναι βουλόμενον καὶ γὰρ ἱστορίασ γέγραφε καὶ περὶ τοῦ ποιητοῦ συντάξεισ καταλέλοιπε καὶ τέχνασ ἐξενήνοχεν, ἧπται δὲ καὶ συμβουλευτικῶν καὶ δικανικῶν ἀγώνων, οὐ μέντοι τέλειόν γε ἐν οὐδεμιᾷ τούτων τῶν ἰδεῶν ἀλλ’ ἀσθενῆ καὶ ἀπίθανον ὄντα ἐν ἁπάσαισ θεωρῶν. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 193)