Bacchylides, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς 4:

(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς 4:)

κλύε δ’ ἄμετρον εὐχὰν μεγασθενὴσ Ζεύσ, ὑπέροχόν τε Μίνωϊ φύτευσε τιμὰν φίλῳ θέλων παιδὶ πανδερκέα θέμεν, ἄστραψέ θ’· ὁ δὲ θυμάρμενον ἰδὼν τέρασ πέτασε χεῖρασ κλυτὰν ἐσ αἰθέρα μενεπτόλεμοσ ἡρ́ωσ, εἶρέν τε· Θησεῦ, <σὺ> τάδε μὲν βλέπεισ σαφῆ Διὸσ δῶρα· σὺ δ’ ὄρνυ’ ἐσ βα‐ ρύβρομον πέλαγοσ· Κρονίδασ δέ τοι πατὴρ ἄναξ τελεῖ Ποσειδὰν ὑπέρτατον κλέοσ χθόνα κατ’ ἠύ̈δενδρον. ὣσ εἶπε· τῷ δ’ οὐ πάλιν θυμὸσ ἀνεκάμπτετ’, ἀλλ’ εὐ‐ πάκτων ἐπ’ ἰκρίων σταθεὶσ ὄρουσε, πόντιόν τέ νιν δέξατο θελημὸν ἄλσοσ. τά[φ]εν δὲ Διὸσ υἱὸσ ἔνδοθεν κέαρ, κέλευσέ τε κατ’ οὖ‐ ρον ἴσχεν εὐδαίδαλον νᾶα· μοῖρα δ’ ἑτέραν ἐπόρσυν’ ὁδόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION